ازدواج اینترنتی! موضوع آشنای این روزهای کاربران بیشمار دنیای مجازی.

کمتر کسی را می توان پیدا کرد که تا به حالا با این مسئله برخوردی نداشته و با آن بیگانه باشد. آرزوهایی طولانی و دنباله دار در دنیایی مجازی. این همه اتفاقی اســت که در عمده این ارتباطات برای دختران و پسران جامعه امروز پیش می آید. در ادامه به طرح مباحثی در این خصوص پرداخته ایم.

راه های برقراری این ارتباط زیاد پیچیده نیست. آشنایی از یک وبلاگ شروع می شود یا حتی گروهی در شبکه های ارتباطی تلفن همراه آن را زمینه سازی می کنند.

این روزها که تلفن های همراه به انواع و اقسام نرم افزارهای ارتباط مجازی مجهز شده بیش از گذشته شاهد ایجاد چنین ارتباطاتی هستیم.

داستان از آنجا شروع می شود که خانم یا آقا سرنوشت مهم ترین تصمیم زندگی خود را به دست پدیده ای به نام اینترنت می سپارند. گپ و گفتهای درون گروهی رونق می گیرد و اینجاست که حریم خصوصی معنای خود را از دست می دهد و هر کسی می تواند به آسانی با هر عضو در گروه آشنایی پیدا کند، آن هم نه از نوع عمومی که از نوع مرسوم این روزها با اصلاح «پرایوت»!

آشنایی های اولیه در این دست گروه ها با ارسال انواع پیام های از پیش آماده شروع می شود و گاهی بحث های تند و درگیری های لفظی بر سر مسائل اعتقادی را شکل می دهد. در همین میان است که گاهی اشخاص به شناختی محدود و سطحی از اعتقادات و رفتارهای طرف مقابل خود دست پیدا می کنند و زمینه شکل گیری ارتباط ایجاد می شود.

از اعلام موضع سیاسی تا عاشق شدنهای مجازی

این ارتباط محدود نمی ماند و پای خود را به زندگی شخصی دو طرف باز می کند. از درد دل هایی که دو طرف از زندگی و مشکلات خود می کنند تا گفت و گوهایی در مورد سیاست و اقتصاد و گاهی فرهنگ!

ایجاد علاقه و عاطفی شدن این رابطه هم جزئی جدایی ناپذیر از روابط مجازی است که در بهترین حالت می توان امیدوار بود دو طرف در رابطه خود صادقانه برخورد کنند که البته فرضی است اغلب دست نایافتنی و کمتر پیش می آید دو طرف با صداقت و حسن نیت وارد این نوع روابط شوند.

باز پای تفاوت های میان دو جنس مخالف به میان می آید و همان بحث های همیشگی اهداف مورد نظر دو طرف در ابتدای یک ارتباط شروع می شود. هرچند شکل گیری اینگونه ازدواج ها را نمی توان به طور کلی رد کرد و نمونه های موفقی نیز در آن دیده می شود که می توان به آن ها اشاره کرد؛ اما ورود به چنین مسیری پیچیدگی و خطرات خاص خود را هم دارد. به طور مثال دختر خانمی که به تازگی زندگی مشترک خود را به همین روش آغاز کرده است و شنیدن تجربه او در این ازدواج جالب به نظر می رسد.

می گوید به تازگی گوشی تلفن همراه هوشمندی خریده و به دنیای مجازی وارد شده بودم. در یکی از همین گروه ها با آقایی آشنا شدم. ارتباطات اولیه کاملا در حد ابتدایی بود و هیچگونه قصدی برای دوست شدن وجود نداشت. همه تلاشم را کردم که در این وادی گرفتار نشوم. حتی چند باری نرم افزارهای تلفن همراه خودم را حذف کردم، اما …

حفظ حریم و کنترل رابطه در فضای مجازی کار آسانی نیست و کمتر کسی است که می تواند از عهده آن به خوبی بربیاید. و همین موضوع است که اهمیت بیشتر نوع شکل گیری رابطه در این فضاها را گوشزد می کند. نمونه های زیاد دیگری از روابط نافرجام اینترنتی نیز دیده می شود.

دختر خانم یا پسری که احساساتش درگیر رابطه با فردی شده که نه از لحاظ فرهنگی، نه اقتصادی و نه بسیاری موارد دیگر کوچک ترین شباهتی با هم ندارند و چه بسیار مواردی که طرف مقابل تنها قصدی که از رابطه ندارد، ازدواج است! اینجاست که روحیه دختران و پسران جامعه درگیر با خطراتی می شود که هیچ حد یقفی برای آن متصور نیست.

شکل گیری چنین ازدواج هایی به همین سادگی هم نیست. چرا که در بسیاری موارد خانم و آقا با یکدیگر همه صحبت های خود را انجام داده اند و به نتایج دلخواه رسیده اند. فرض بر اینکه تفاهم خوبی نیز با هم دارند و شرایط برای ازدواج مناسب است. آقا درآمد و شغل مناسب دارد و خانم همه شرایط مد نظر برای ازدواج منطقی و به دور از احساس با آقا را کسب کرده است، اما تنها چیزی که مورد غفلت واقع شده است مسئله مهمی به نام «خانواده» است. به هر میزان هم بخواهیم ادعای روشنفکری و به روز بودن داشته باشیم خانواده در جامعه ایرانی دارای تقدس است و نمی توان نقش آن را نادیده گرفت.

خانواده هایی که عروس یا داماد مجازی نمی خواهند!

شاید باشند خانواده هایی که با این موضوع کنار بیایند اما هنوز بسیاری از خانواده های اصیل ایرانی تحمل شنیدن این خبر که من همسر خود را در اینترنت پیدا کرده ام و لطفا برای من به خواستگاری او بروید را ندارند.

طرح این موضوع با خانواده و بازخوردی که پس از آن ایجاد می شود و حتی رضایت قلبی والدین هر دو طرف در این موضوع اهمیت خاص خود را دارد و این اهمیت زمانی دو چندان می شود که زوج جوان برای ادامه زندگی خود به حمایت همه جانبه خانواده نیاز دارند.

در نهایت باید گفت این نوع ارتباطات می تواند با آسیب های زیادی همراه باشد هر چند در صورت وجود مراقبت ها و برخورد منطقی با آن می توان این آسیب ها را کاهش داد اما کسانی که چنین قصدی از روابط خود دارند باید به خوبی بدانند به راه پر فراز و نشیب و حتی دربرخی مواقع خطرناک وارد شده اند. آسیب های مجازی بودن هر رابطه تنها منحصر به آسیب روحی نیست و ممکن است همه زندگی و جوانی افراد را به خطر بیاندازد. هر چند ممکن است این نوع نگاه بیش از اندازه بدبینانه به نظر برسد، اما نباید هیچگاه خطر وجود افراد سودجو در شبکه های مجازی را نادیده گرفت. کسانی که به خوبی می توانند از این موقعیت که کسی آن ها را نمی بیند، نمی شناسد و به راحتی نمی تواند فعالیتشان را پیگیری کند؛ نهایت سوء استفاده را کرده و با هویت جعلی دست به اقدامات خلاف عرف، شرع و انسانیت زده و خطرات زیادی را برای کاربران مجازی ایجاد کنند.

فضای اینترنتی این روزها به جزئی جدایی ناپذیر از زندگی تبدیل شده است و مدرنیته این بار از طریق گوشی تلفن همراه و اینترنت به زندگی ها ورود کرده است. ورودی با سرعت و فراگیری بالا اما بدون وجود آموزش های دقیق و همین است که خطرات را تشدید می کند.

فرهنگ استفاده از ابزار روز و فضاهای جدیدی که پیش روی انسان گشوده می شود مسئله ای است که نباید از آن غفلت شود و وجود سازوکاری صحیح برای مدیریت این فناوری ها باید مد نظر قرار گیرد تا شاهد بروز مشکلاتی بدون راه حل نباشیم.

_{خبرگزاری دانشجو}