خداوند در قرآن مي فرمايد:

« إِنَّ اللَّهَ يأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا …»^{(النساء/58)}

خدا به شما امر مي كند كه امانات را به صاحبان آنها باز دهيد.

امام رضا عليه السلام در تفسير اين آيه شريفه فرموده اند كه منظور از اين آيه، ما اهل بيت هستيم و همانا منظور از امانت امامت است كه هر امامي بعد از خود آن را به امام بعد مي سپارد.^{(بحارالانوار ج23)}

همچنين خداوند در آيه 72 سوره احزاب مي فرمايند:

إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَينَ أَنْ يحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا^{(الأحزاب/72)}

ما امانت [الهي و بار تکليف] را بر آسمانها و زمين و کوهها عرضه کرديم پس از برداشتن آن سر باز زدند و از آن هراسناک شدند و[لي] انسان آن را برداشت راستي او ستمگري نادان بود.

در اين آيه چندين نكته مطرح است. همانطور كه قبلا ذكر شد منظور از امانت همان ولايت است هرچند كه مفسرين تفسيرهاي متفاوتي از آن را نقل كردند از جمله عقل و اعضاء و جوارح انسان و غيره و هرچند اين موارد نيز با يكديگر در تضاد نيستند اما با توجه به جايگاه انسان در عالم آفرينش منظور و غايت اصلي همان ولايت است كه همه چيز به آن وابسته است و دليل اين كه انسان آن امانت را پذيرفت به علت مرتبت و جايگاه انسان در آفرينش بود چون همانطور كه مي دانيم خداوند تمام عالم را براي انسان خلق نموده است و به همين علت است كه خداوند مي فرمايند «نفخت فيه من روحي» بنابراين تمام آنچه كه خداوند خلق نموده و در اختيار انسان قرار داده است همه و همه امانت الهي است و مهمترين و اصلي ترين امانت ولايت است زيرا ساير امانات الهي در گرو ولايت است.

_{موسسه یاران مهدی ارواحنا فداه}