يکى از مبانى فکرى «ابن تيميه» انکار فضائل مسلّم اهل بيت عصمت و طهارت(عليهم السلام) است، او در کتاب «منهاج السنّة» که به قول علاّمه امينى بايد آن را «منهاج البدعة» ناميد(1) مى نويسد: نزول آيه شريفه (إِنَّمَا وَلِيکمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُو)(2) در حقّ على(عليه السلام)به اتفاق اهل علم دروغ است.
     «وقد وضع بعض الکذّابين حديثاً مفترى أنّ هذه الآية نزلت في علي لمّا تصدّق بخاتمه في الصلاة، وهذا کذب بإجماع أهل العلم بالنقل، وکذبه بين من وجوه کثيرة»(3).
     بعضى از دروغگويان حديثى را جعل کرده و گفته اند: آيه (إِنَّمَا وَلِيکمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُو) در شأن على هنگامى که در نماز انگشترش را به فقير صدقة داد نازل شده است، به اجماع اهل علم اين مطلب دروغ، و دروغ بودن آن آشکار است.
     اين حديث و شأن نزول را بيش از 66 نفر از محدّثان و دانشمندان اهل سنّت نقل کرده اند(4).
     آلوسى از علماء بزرگ اهل سنّت مى گويد:«غالب الأخباريين على أنّ هذه الآية نزلت في علي کرّم اللّه وجهه».
     (غالب اخباريها معتقدند که اين آيه در باره على بن أبي طالب (عليه السلام)نازل شده است).

صفحات: 1· 2