حضرت آیت الله مکارم شیرازی در پاسخ به این پرسش که:

“نخستین کسی که به پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) ایمان آورد که بود؟”

بیان داشته اند:

این بحث مهمى است که «اول من آمن»؛ نخستین کسى که به پیامبر اسلام(صلى الله علیه و آله) ایمان آورد [و دست بیعت در دست او گذاشت] که بود؟

تمام امت اسلامى متفق اند که از میان زنان، خدیجه کبرى(علیها السلام) نخستین نفر بود و امّا از میان مردان - با اینکه عدّه اى اصرار دارند مسأله را پیچیده و قابل بحث و گفتگو قرار دهند - از مطالعه مجموع احادیث و تواریخ تردیدى براى یک ناظر بى طرف باقى نمى ماند که نخستین فرد، على بن ابى طالب(علیه السلام) بود.

آری مولای متقیان ( علیه السلام اوّلین کسى بود که پیامبر اسلام (صلى الله علیه و آله) را تصدیق کرد و نخستین کسى بود که با آن حضرت بیعت نمود و نخستین کسى بود که با ایشان نماز خواند و رکوع و سجود به جا آورد.

شواهد و دلائل این مسأله در تمام منابع اسلامى وجود دارد که در ذیل به قسمتى از آنها اشاره مى کنیم:

حداقل هجده نفر از صحابه با طُرق مختلف این حدیث را از پیامبر اکرم(صلى الله علیه و آله) نقل کرده اند که على (علیه السلام) نخستین مردى بود که اسلام را پذیرا گشت و با پیامبر اکرم(صلى الله علیه و آله) نماز خواند:

* روایت ابو سعید خدری

ابوسعید خدرى که از بزرگان صحابه است مى گوید: پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) دست بر پشت على (علیه السلام) زد و فرمود: «یا علىُ لَکَ سَبْعُ خِصال لایُحاجُّکَ فیهِنَّ اَحَدُ یَوْمَ الْقِیامَهِ اَنْتَ اَوَّلُ الْمُومِنینَ اِیْماناً بِاللهِ …»(1)؛ اى على! تو هفت ویژگى دارى که هیچ کس نمى تواند در مورد آنها در روز قیامت با تو گفتگو کند: نخست اینکه تو اوّلین کسى هستى که ایمان به خدا آوردى [و اسلام را پذیرا گشتى] … .

 حضرت آیت الله مظاهری در قسمتی از کتاب “پرتوی از امامت و ولایت در قرآن کریم”، ابتدا تفسیری از آیۀ ابلاغ ارائه کرده و سپس شش روایت از راویان اهل سنت دربارۀ شأن نزول این آیه را انعکاس داده اند. 

«يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرين‏»

اى پيامبر آنچه از سوى پروردگارت به تو نازل شده ابلاغ كن كه اگر چنين نكنى رسالت او را انجام نداده ‏اى و خدا تو را از مردم مصون مى ‏دارد.

روشن است كه آيه نمى ‏خواهد بگويد كه آنچه از پروردگارت نازل شده ابلاغ كن، كه در غير اين صورت همين آيه كه اينك بر تو نازل شده، ابلاغ نكرده ‏اى. زيرا در اينجا (از نظر ادبى) تفريعى به جاى مى ‏ماند كه مفهوم ندارد؛ و اينگونه سخن، از كلام خداوند به دور است. منظور آيه اين است كه اگر اين امر را به مردم نرسانى اصل رسالت را ابلاغ ننموده ‏اى. اين گونه سخن فقط براى بيان امرى بزرگ و تأكيد بر اهميت و خطير بودن آن گفته مى ‏شود.

در بسيارى از جملات عرف نيز براى تأكيد و يا بيان اهميت كلام يا شعرى گفته مى ‏شود: سخنم، سخنم يا شعرم، شعرم. و همين در بيان اهميت آنكه از او صادر شده، كافى است.

بنابراين چيزى كه پيامبر صلی الله علیه و آله از آن بيم داشت و منتظر فرصت مناسب بود، چه بود؟ با وجود اينكه در آن هنگام (كه سال هاى آخر حيات حضرتش بود) از مشركين مكه هيچ بيمى نداشت. زيرا اجتماع آن را درهم پاشيده، نادانى آنها را روشن ساخته‏ و خدايانشان را ناچيز شمرده و آنان را به خاطر پيروى پدرانشان و عبادت بتها، بدون كوچك ترين ترديد و هراس سرزنش نموده بود. اين چيزى است كه با مطالعه شيوه سرسختانه و شگفت ‏انگيز پيامبر صلی الله علیه و آله ملاحظه مى ‏گردد.

در نتيجه مسأله بزرگى در كار است كه صحيح است به خاطر آن گفته شود كه: «وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ» گوئى آيه بيان مى ‏فرمايد كه اگر اين موضوع را ابلاغ نكنى، به هدف نهائى خود نرسيده ‏اى و اصل رسالت را ابلاغ نكرده ‏اى.

سید محمدمهدی شفیعی شاعر جوان و روحانی کشورمان سروده‎ای را در رثای امیرالمومنین علیه السلام سروده است.

 سید محمدمهدی شفیعی از شاعران جوان و روحانی کشورمان که چندی پیش در محضر رهبر معظم انقلاب سروده‎ای زیبا را به شهدای مدافع حرم تقدیم کرد و موجب شد رهبر معظم انقلاب برای هر یک از ابیات آن یک آفرین بگویند، سرودۀ جدید خود را بر اساس خطبه شقشقیه امیرالمومنین علیه السلام به این امام همام تقدیم کرده است.

متن کامل شعر به شرح ذیل است:

در چشم تو شهود شگفتی هست، آن را به جز شهید نمی‌فهمد
آیینه خواست کشف کند آن را، وا کرد چشم و دید نمی‌فهمد

از کوهسار معرفتت آری این سیل حکمت است شده جاری
هرکس که دل نداد نمی‌نوشد، هرکس که دل برید نمی‌فهمد

یک عمر اگرچه غرق شد آنگونه در واژه‌های معجزه‌آمیزت
دریای اشکهای تو را در چاه ابن ابی‌الحدید نمی‌فهمد

گفتی که تن به سجده نمی‌دادم معبود را اگر که نمی‌دیدم
گفتی و قرنهاست که حرفت را عرفان بایزید نمی‌فهمد

شیرینی شروع تو را آری غیر از خدای کعبه نمی‌داند
شهد شهود «فزت و رب» ات را بی‌شک به جز شهید نمی‌فهمد

تسنیم