نزدیک ساحل دریای سرخ، در بندر أیله عده­ای از دودمان بنی ­اسراییل در زمان حیات حضرت داوود علیه السلام زندگی می کردند[1] که می­ بایست مسلک پدران و نیاکان خود را تعقیب کنند و روز شنبه را به عبادت پروردگار خویش بپردازند و طبق آیین ­شان شکار در روز شنبه را حرام بدانند.

علّت حرمت شکار در روز شنبه برای یهود، این بود که حق تعالی به وسیله­ ی حضرت موسی علیه السلام از قوم یهود خواسته بود تا روز جمعه را بزرگ شمرند و در این روز کارهای مادی و دنیوی را ترک گویند و به امور معنوی و اخروی بپردازند. یهودیان از این امر الاهی سربرتافته، جمعه را برای کسب و کار، و شنبه را برای تعطیلی برگزیدند. آنان شنبه را بزرگ­ ترین روزها می­دانستند. از این رو قهر و کیفر الاهی شامل حالشان شد و شکار در روز شنبه، بر ایشان حرام شد.[2]

کالای استراتژیک این شهر ماهی بود و بیشتر اهالی آن از راه صید ماهی امرار معاش می­کردند. از آن جا که خداوند می­خواست این قوم را در معرض امتحان قرار دهد؛ زمینه ­ی آزمایش را این ­گونه بر ایشان رقم زد:

ماهیان دریا که شنبه را روز امن و امان یافته بودند؛ به خواست و مشیت خداوند به کنارۀ دریا می­ آمدند و چنان روی آب را پر می­کردند که با تلاش اندک و در زمان کم، صیادها می­ توانستند تعداد زیادی ماهی بگیرند. اما روزهای دیگر برای ماهیان ناامن بود. و از کنارۀ دریا فاصله می­گرفتند و به اعماق آب می رفتند. به گونه­ای که صید آن­ها به سختی صورت می­گرفت:

«إذ تأتیهم حیتانُهُم یوم سبتهم شُرّعاً و یوم لایسبتون لا تأتیهم کذلک نبلوهم بما کانوا یفسقون؛ آن­ گاه که به [حکمِ] روز شنبه تجاوز می­کردند؛ آن ­گاه که روز شنبۀ آنان، ماهی­ هایشان روی آب می­ آمدند و روزهای غیر شنبه به سوی آنان نمی­ آمدند؛ این گونه ما آنان را به سبب آن­ که نافرمانی می­کردند، می ­آزمودیم.

انگیزه­ های طمع به حرکت آمد و اسباب حرص در روح گنه ­کاران این سرزمین تحریک شد و از دستورات پیامبران خود غافل ماندند. مطالبی را که شنیده بودند؛ به دست فراموشی سپردند. به مشورت و تبادل نظر پرداختند و گفتند: چرا روزی را که ماهی­ها روی آب فراوان هستند و خود به سوی ما می­ شتابند؛ رها کنیم و در روز دیگر که از ما می ­گریزند به صید بپردازیم؟! از این رو برای حلال کردن آنچه که خداوند برایشان حرام فرموده بود؛ به حیله و فریب متمسّک شدند. و در کنار دریا، حوضچه­ ها و استخرهایی را ساختند تا بتوانند از راه جوی و کانال ­های متعدّدی که به دریا راه پیدا کرده­اند؛ ماهی­ها را جمع کنند.

صبح شنبه، کانال­ها را می­ گشودند تا ماهی­ها به حوضچه­ ها وارد شوند و در آخرِ روز که ماهی­ها قصد بازگشت می­کردند؛ دریچه ­ها را می­ بستند و روز یک­ شنبه ماهیان به دام افتاده در حوض­ها را صید می کردند. با شروع این بدعت؛ ساکنان شهر به تدریج به سه طایفه تقسیم شدند:

صفحات: 1· 2