در روایات آمده است که امام علیه السلام در طول زندگی 3 بار  و هر بار نیمی از مایملک خود را در راه خدا بخشید و در نقلی دیگر آمده است که امام مجتبی علیه السلام 25 بار پای پیاده به خانه خدا رفتند.

^{(حیات فکری و سیاسی امامان شیعه،رسول جعفریان، 166 )}

اهمیت حدیث در میان مسلمانان از آن روست که از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی است.

امام حسن مجتبی علیه السلام می‌فرمایند:

أنَا الضّامِنُ لِمَن لَم یَهجُس فى قَلبِهِ إِلاَّ الرِّضا أَن یَدعُوَ اللّه‏َ فَیُستَجابَ لَهُ

کسى که در دلش هوایى جز خشنودى خدا خطور نکند،  من ضمانت مى‏‌کنم که خداوند دعایش را مستجاب کند.

اصول کافى ج. ۲، ص. ۶۲

ادامه »

مجلسى رضوان الـله عليه نقل ميكند در «بحار الانوار» از كتاب «كفايةُ الأثر فى النّصوص على الائمّة الإثنَى عشر» که جنادة بن أبى اميّه گفت:

من وارد شدم بر حضرت حسن بن علىّ بن أبى طالب عليه السّلام در همان مرضى كه با آن وفات نمود، و در مقابل آن حضرت طشتى بود كه در آن خون قِى مينمود و كبد آن حضرت قطعه قطعه از سمّى كه معاويه لعنَهُ الـله خورانيده بود خارج ميشد [1]؛ و عرض كردم:

اى مولاى من! چرا خود را معالجه نمى‏كنيد؟

حضرت فرمود: اى بنده خدا! مرگ را به چه علاج كنم‏؟

گفتم: إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رجِعُونَ.

ثُمَّ الْتَفَتَ إلَىَّ فَقَالَ: وَ الـله لَقَدْ عَهِدَ إلَيْنَا رَسُولُ الـله صَلَّى الـله عَلَيْهِ وَ ءَالِهِ إنَّ هَذَا الامْرَ يَمْلِكُهُ إثْنَا عَشَرَ إمَامًا مِنْ وُلْدِ عَلِىٍّ وَ فَاطِمَةَ، مَا مِنَّا إلَّا مَسْمُومٌ أَوْ مَقْتُولٌ. ثُمَّ رُفِعَتِ الطَّسْتُ وَ بَكَى صَلَوَاتُ الـله عَلَيْهِ وَ ءَالِهِ.

«سپس روى به من نموده فرمود:

سوگند به خدا كه رسول خدا صلّى الـله عليه و آله و سلّم از ما پيمان گرفته و وصيّت نموده است كه اين امر ولايت و خلافت عامّه را بعد از او، دوازده امام از اولاد علىّ و فاطمه عهده دار خواهند بود؛ و هيچكس از ما نيست مگر آنكه مسموم يا مقتول گردد.

ادامه »

امام حسن عليه السلام خداباوری را منشأ همه خوبی ها دانسته اند.

ما سر سپرده ایم به راه ولای تو

بی قیمت است جان من آقا فدای تو

در روضه ها به عشق شما گریه می کنم

عمریست خانه ام شده این روضه های تو

اصلا بگو که جان بسپر ، ای به روی چشم

هر کار می کنم ز برای رضای تو

این اضطراب ها همه از این گناه هاست

آرامش همیشگیم “کربلای تو”

من را شبیه کفتر صحنت بدان حسین

اذنی بده که من بپرم در هوای تو

اقا دوای درد مریضت شده حرم

مردیم در فراق حریم و سرای تو

دل را سپرده ایم به راه جنون دگر

سر را سپرده ایم به راه ولای تو

مهدی فرهادی