آیت الله قائم مقامی:

 

“إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا” 

در این آیه خداوند خبر می دهد که من بر پیامبر صلوات می فرستم.

صلوات به معنای درود فرستادن و اتصال است.

خداوند در این آیه می فرماید پیغمبر به من متصل است.

وصل این است که خداوند هر رحمت و لطف و فضل و محبتی که می خواهد بدهد به این کانون می دهد. در این عالم وجود هر فیضی و هر رحمتی که می خواهد برسد از مجرای نورانیه محمدیه اجرا می شود.

اگر کسی اهل حکمت و علم باشد و مطالعه باشد با استدلال به این موضوع می رسد که این نور با چندین واسطه انتهایش به نور پیامبر بر می گردد. او شمس وجود است و آفتاب وجود نبوت است. هر کمال و فیضی که می خواهد به جایی برسد از این مجرا می رسد.

حتی می فرمایند اگر کسی بخواهد آفریده شود و ایجاد شود کانال آفرینشش از این مجرا است. حقیقت حضرت بر آفرینش تقدم دارد. بارها خودشان فرمودند: اولین چیزی که خداوند خلق کرد نور من بود.

قسمت اول آیه اعلام می کند که پیغمبر به من متصل است. این اتصال به قدری است که طبق فرمایش امام زمان(عج) در زیارت رجبیه می فرمایند: آنقدر نزدیک است که گویی فرقی بین ایشان و خدا نمانده است به جز یک فرق و اینکه ایشان بنده است.

_{منبع: وارث /سخنرانی استاد قائم مقامی در هیئت ریحانة النبی(س) در تاریخ 1393/10/19}