استاد فقید ما مرحوم آیت الله مجتهدی می فرمود:

طلبه ها حال که در آن روز رعب آور و سخت خودمان را به ذوات مقدس اهل بیت علیهم السلام برسانیم پس طوری زندگی کنیم که خود امیرالمومنین علیه السلام سراغ ما بیاید و ما را از صف محشر جدا کند و بفرماید این شیعه ی من است و من او را می شناسم.

مرحوم آيت الله سيد محمدباقر مجتهد سيستاني رحمة الله علیه پدر آيت الله سيد علي سيستاني تصميم مي گيرد براي تشرّف به محضر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف چهل جمعه در مساجد شهر مشهد زيارت عاشورا بخواند. در يکي از جمعه هاي آخر، نوري را از خانه اي نزديک به مسجد مشاهده مي کند. به سوي خانه مي رود مي بيند حضرت ولي عصر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در يکي از اتاق هاي آن خانه تشريف دارند و در ميان اتاق جنازه ای قرار دارد که پارچه ای سفيد روي آن کشيده شده است. ايشان مي گويد هنگامی که وارد شدم اشک مي ريختم سلام کردم، حضرت به من فرمود: چرا اينگونه به دنبال من مي گردی و اين رنج ها را متحمّل مي شوی؟! مثل اين باشيد- اشاره به آن جنازه کردند- تا من بدنبال شما بيايم!

یعنی سید اگر تو امام زمانی زندگی کنی، مهدی پسند زندگی کن من خودم نزدت می آیم و نیاز نیست خودت را مشقت بیاندازی.

جذبه عشق چنان است میان من و دوست که اگر من نروم او ز پی ام می آید.

بعد فرمودند: اين بانويی است که در دوره کشف حجاب- در زمان رضا خان پهلوی- هفت سال از خانه بيرون نيامد تا چشم نامحرم به او نيفتد.

در روایت داریم وقتی حضرت ظهور می کند عده ای می گویند ما این آقا را بارها دیده ایم اما نمی دانستیم که امام زمان علیه السلام است.

بارها روی تو را دیدم ولی نشناختم

لاله از باغ رخت چیدم ولی نشناختم

همچو گل کز دیدن خورشید می خندد به صبح

بر گل روی تو خندیدم ولی نشناختم

همچو گل کز دیدن خورشید می خندد به صبح

کعبه کردم بهانه تا بگردم دور تو

در کنار مرقد شش گوشه ی جدّت حسین