استادپناهیان : موضوع تقرّب به خدا اصلی‌ترین موضوع در عالم امکان است/در هر محرّم باید به کلیدی‌ترین موضوعات پرداخت بسیاری از مؤمنین دربارۀ موضوع تقرب الی الله دچار غفلت اساسی هستند.

این غفلت در فرهنگ ما هم به‌وضوح دیده می‌شود

بیایید عزممان را جزم کنیم که در این محرم به یک تغییر و تحول اساسی برسیم، و جامعۀ خودمان را هم به سوی این تحول سوق بدهیم. اگر این تحول بخواهد خودش را در «فرهنگ جامعه» نشان دهد، واقعاً فرهنگ متفاوتی خواهیم داشت. و اگر بخواهیم در «خودمان» تقرب را به عنوان یک هدف غایی و کلیدی مطرح کنیم، زندگی متفاوتی خواهیم داشت.

پاسخ «خدا چرا ما را آفرید؟» با فکر حل می‌شود، نه علم

وقتی در مدرسه اندیشیدن را یاد ندهند و فقط برای حفظیات نمره دهند، جوان ما اندیشیدن را یاد نمی‌گیرد

بعضی‌ها نمی‌توانند دربارۀ اینکه «من چرا آفریده شده‌ام و هدفم چیست؟» درست فکر کنند و اگر هم درباره‌اش فکر کنند، به نتایج بدی می‌رسند. و اگر این سؤال را برای خود مطرح کنند، «اعتراضی» سؤال می‌کنند: «چرا خدا ما را با این‌همه بدبختی و گرفتاری آفریده؟!» به به صورت «تفکری». این افراد احتمالا مادرشان زیاد اهل کنترل زبان نبوده‌اند و به‌صورت مبالغه‌آمیز زبان به شکوه باز می‌کنند-نسبت به همسر یا جامعه-؛ و به این شکل، قوای فکری بچه را متلاشی می‌کنند. اگر مادر زبان شاکرانه داشته باشد و روحیۀ قناعت‌آمیز خود را به بچه انتقال دهد، بچه می‌تواند بدون اعتراض، دربارۀ این موضوع سؤال کند.

خدا تو را برای چه آفریده؟/خدا جواب این سوال را نداده، تا خودت با فکر به جوابش برسی!

گویا خداوند از ما می‌پرسد: «تو فکر می‌کنی من تو را برای چه آفریده‌ام؟» جالب اینجاست که خداوند در قرآن هم وقتی به این سؤال می‌رسد، جوابش را نمی‌گوید: «…وَ يَتَفَكَّرُونَ في‏ خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً» یعنی خدایا، تو اینها را بیهوده نیافریده‌ای! ولی دیگر جوابش را نمی‌فرماید. یعنی خودمان باید با تفکر و اندیشیدن به این برسیم که «خدا چرا اینها را آفریده است؟» خداوند این بخش را به خودمان واگذار کرده.

تو اشرف مخلوقات هستی، آن‌وقت کدام مخلوق در دنیا و آخرت می‌تواند پاسخ تو باشد؟! آیا کسی جز خدا؟

برخی جوان‌ها سؤال می‌کنند: «ما بعد از اینکه مثلا یک میلیارد سال در بهشت زندگی کردیم، آیا حوصله‌مان سر نمی‌رود؟» خُب درست می‌گوید. او دارد مقدمات عارفانه‌ترین پاسخ‌ها را برای خودش فراهم می‌کند.

علی‌القاعده انسان باید در 18سالگی به جواب این سؤال برسد/طبق روایت، برای رسیدن به همۀ کمالات 18 سال از عمر انسان کافی است

محرم ماه فکر است، چون شهدا انسان را به فکر وادار می‌کنند.

مهمترین اثر شهدا، جریحه‌دار کردن احساس و برانگیختن انگیزه‌های معنوی انسان نیست، بلکه مهمترین اثرشان این است که آدم‌ها را به فکر وادار می‌کنند و با تفکر، آنها را از دنیا جدا می‌کنند. وقتی اثر یک شهید این‌ است، حالا ببینید که اثر سیدالشهداء(ع) چگونه خواهد بود!

هدف زندگی ما ملاقات خداست/ ما می‌توانیم مشتاق این ملاقات شویم و سطح و کیفیتش را تعیین کنیم

تو اگر فکر کنی، به این هدف می‌رسی، و اگر به یاد این هدف باشی، عاشق و مشتاقش خواهی شد؛ همه‌اش دست خودت است. پس سرِ خودت را-با چیزهای دیگر-شلوغ نکن؛ آرام باش.

ظهور یک مرحله از لقاء الله است/منتظر می‌خواهد وجه الله را ببیند تا به خودِ خدا مشتاق‌تر شود

ظهور برای چیست؟ برای اینکه مردم رفاه داشته باشند تا بتوانند به لقاء الله بپردازند

فقط مشتقات ملاقات خدا می‌توانند امام زمان(علیه السلام) را بیاورند

چه کسانی می‌توانند امام زمان(علیه السلام) را بیاورند؟

آن کسانی که شهادت‌طلبند؛ فقط آنها می‌فهمند که قیمت ظهور چقدر است؛ آنهایی که مشتاق ملاقات خدا هستند، آنهایی که نمی‌خواهند بمانند، بلکه می‌خواهند بروند به لقاء الله برسند. آنها سر راه، مهدی فاطمه را باز خواهند گرداند. مقولۀ انتظار یک مقولۀ دمِ دستی نیست که هر کس دنبالش بیفتد! انتظار چیزی از جنس شهادت‌طلبی است، این را در دل خودت پرورش بده…

_{بیان معنوی}