وَمَا هَذِهِ الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِي الْحَيوَانُ لَوْ كَانُوا يعْلَمُونَ^{(العنکبوت/64)}

اين زندگي دنيا جز سرگرمي و بازيچه نيست و زندگي حقيقي همانا [در] سراي آخرت است اي کاش مي‏دانستند.

 حضرت امام حسین (علیه السلام) در خصوص ارزش جان انسان ها فرمودند:

لیس الانفسکم ثمن الا الجنه فلا تبیعوها بغیرها فانه من رضی من الله بالدنیا فقد رضی بالخسیس.

بهای جان شما چیزی غیر بهشت نیست پس آن را به غیر بهشت نفروشید به درستی کسی که از خدا به دنیا راضی شد به تحقیق به چیز پستی راضی شد^{(بلاغه الحسین (علیه السلام) طبع اسماعیلیان چاپ دوم کلمه 77.).}

یعنی: به جای رسیدن به خدا، دنیا را ترجیح دهد، به چیزی ارزشی راضی شده است.

1-آفرینش دنیا، هدفدار و حكیمانه است، لیكن غفلت از آخرت، دنیا پرستى و غرق شدن در آن، سفیهانه است. «لهو و لعب»

2- حیاتِ واقعى، حیات آخرت است. «الدّار الآخرة لهى الحیوان»

3- مردم، حقیقت آخرت را نمى‏دانند وگرنه به دنیا دل نمى‏بستند. «لو كانوا یعلمون»