ای حسین!!!

یادم نمی رود که نصیحت لقمان به پسرش را گفتی که ما را اندرز داده باشی در لفافه که گفت : پسر دلبندم! به درستی که دنیا دریای ژرفی است که مردمانی بسیار در آن غرق گشته اند و باید کشتی تو در آن دریا ، پرهیزگاری خدا باشد و کشتی ای آکنده از ایمان و بادبانش توکل و ناخدایش خرد ، رهنمایش دانش و لنگرش صبر و شکیبایی باشد . و خودت شدی کشتی نجات که هر که با تو باشد نجات می یابد !

در کشتی نجات تو نشسته ام تا قدری از طین نورانی ات با گل ظلمانی ام بیامیزد ، در فردوس برینت بیتوته کنم و در بهشت شکوهت بنشینم تا از خباثت عصیان بری شوم ، می دانم که حکم “کن فیکون ” برایم خوانده ای که این گونه متلاطمم کرده ای و من از خدایت خواسته ام ، مرا نایی بدهد از نسل نیستانت برای از تو نواختن و ساعت به ساعت بر ارادتم بیفزاید و ثانیه به ثانیه ، درخت اراده ام را برگ و بر دهد تا هستی ام را برایت فدا کنم ….

الهی ! قدمم را در راه حسین (ع) مدد فرما و مرا از آنانی قرار ده که سر پنجه هایشان در تعهد و وفای با منتقم حسین (ع) محکم و استوار است و خونم را قرین خون او ساز و دستمایه برکت او قرار ده .

فاطمه ارجمندی(پایه اول)