“شمس تبریزى”، مقام معرفت و خوف و خشیتِ برترین بانوی خلقت، و یکتا کفو امیر عالم آفرینش، حضرت فاطمه زهرا علیها السلام را خوار و پست شمرده، مى‏ گوید:

مردم را سخن نجات خوش نمى‏ آید، سخن دوزخیان خوش مى‏ آید…

لاجرم ما نیز دوزخ را چنان بتفشانیم[۱]. که بمیرد از بیم!

فاطمه رضی اللّه‏ عنها عارفه نبود، زاهده بود. پیوسته از پیغمبر حکایت دوزخ پرسیدى.[۲]

 آری این است مقامات ادعایی عارفان واصل، و پیران تصوف و عرفان!! و این است علایم واضح و آشکار عداوت و دشمنی ایشان با پاکان آفرینش، تا دیگر هرگز کسی جسارت‏های بى‏شرمانه آنان را حمل بر تقیه نکند، و ایشان را از شیعیان آل ‏اللّه‏ در شمار نیاورد!

پی نوشت ها:

 [۱] . بیفشانیم ـ خ

[۲] . مقالات شمس، ۱۵۱ ـ ۳۴۱  و  نقدى بر مثنوی، ۹۲