یکی از ویژگی‌های فردی زندگی حضرت زهراء سلام الله علیها «معادباوری» ایشان است. این موضوع به قدری نزد ایشان حائز اهمیت است که بر اساس برخی روایات، ایشان در روزهایی از هفته بر سر قبر حضرت حمزه علیه السلام و شهداء می‌رفتند که این بیانگر اهمیت مسألۀ مرگ و معاد در زندگی ایشان است.

طبق نقل «مستدرک علی الصحیحین، ج1، ص377»، ایشام هر جمعه بر سر مزار عمویش حمزه علیه السلام می‌رفت یا طبق نقل کتاب (تهذیب الاحکام، ج1، ص465) هر صبح بر سر قبر شهداء و عمویش حمزه علیه السلام می‌رفت. حتی ایشان وقتی با امیر‏المؤمنین علیه السلام ازدواج کردند و به خانۀ ایشان تشریف آوردند، در کلامی به حضرت علی علیه السلام فرمود که 9 سال در خانه پدرم زندگی کردم و اینک اینجا هستم و روزی نیز از دنیا می‌روم.

در قرآن کریم آیات متعددی دربارۀ مرگ، یاد مرگ، قیامت و … مطرح شده و این بیانگر اهمیت این مسأله نزد خداوند است. خداوند اینچنین ما را به مرگ و معاد توجه داده، پس ما باید به این موضوع توجه داشته باشیم. خداوند در آیۀ 185 سورۀ مبارکۀ آل‌عمران می‌فرماید:

﴿ كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ﴾، هر انسانی طعم مرگ را خواهد چشید.

به راستی آیا ما به عنوان محبان و شیعیان آن حضرت، اینقدر که خداوند و ائمه علیه السلام ما را به مرگ و قیامت توجه داده‌اند، به آنها توجه داریم؟ این در حالی است که امروزه برخی از مردم گمان می‌کنند صحبت از قیامت و مرگ امری منفی و بیانگر ناامیدی است.

تسنیم