روزی سید بحرالعلوم به قصد تشرف به سامراء تنها به راه افتاد. در بین راه راجع به این مسئله که گریه بر امام حسین عليه -السلام گناهان را می آمرزد، فکر می کرد، همان وقت متوجه شد که شخصی عرب سوار بر اسب بر او رسید و سلام کرد، بعد پرسید جناب سید درباره ی چه چیز به فکر فرو رفته ای؟ و در چه اندیشه ای؟ اگر مسئله علمی است بفرمایید شاید من اهم اهل باشم؟

سید بحرالعلوم فرمود: در این باره فکر می کنم که چطور می شود خدای تعالی این همه ثواب به زائرین و گریه کنندگان بر حضرت سید الشهداء علیه السلام می دهد، مثلاً در هر قدمی که در راه زیارت برمی دارد ثواب یک حج و یک عمره در نامه ی عملش نوشته می شود و برای یک قطره اشک تمام گناهان صغیره و کبیره اش آمرزیده می شود؟

آن سوار عرب فرمود:

تعجب نکن! من برای شما مثالی می آورم تا مشکل حل شود.

سلطانی به همراه درباریان خود به شکار می رفت در شکارگاه از همراهیانش دور افتاده و به سختی فوق العاده ای افتاد و بسیار گرسنه شد، خیمه ای را دید. وارد آن خیمه شد. در آن سیاه چادر، پیرزنی را با پسرش دید، آنان در گوشه ی خیمه عنیزه ای (بز شیرده)داشتند و از راه مصرف شیر این بز، زندگی خود را می گرداندند.

وقتی سلطان وارد شد او را نشناختند، ولی به خاطر پذیرائی از مهمان آن بز را سر بریده و کباب کرده، (و برای سلطان آوردند) زیرا چیز دیگری برای پذیرائی نداشتند.

سلطان شب را همان جا خوابید و روز بعد از ایشان جدا شد و به هر طوری که بود خود را به درباریان رسانید و جریان را برای اطرافیان نقل کرد.

در نهایت از ایشان سوال کرد: اگر بخواهم پاداش میهمان نوازی پیرزن و فرزندش را داده باشم، چه عملی باید انجام بدهم؟

یکی از حضار گفت: به او صد گوسفند بدهید.

دیگری که از وزراء بود گفت: صد گوسفند و صد اشرفی بدهید.

یکی گفت: فلان مزرعه را به ایشان بدهید.سلطان گفت: هرچه بدهم کم است، زیرا اگر سلطنت و تاج و تختم را هم بدهم آن وقت مقابله به مثل کرده ام، چون آنها هرچه را که داشتند به من دادند من هم باید هرچه را که دارم به ایشان بدهم تا سر به سر شود.

بعد سوار عرب به سید فرمود: حالا جناب بحرالعلوم، حضرت سیدالشهداء هرچه از مال و منال و اهل و عیال و پسر و برادر و دختر، خواهر و سر و پیکر داشت همه را در راه خدا داده، پس اگر خداوند به زائرین و گریه کنندگان آن همه اجر و ثواب بدهد، نباید تعجب نموده چون خدا که خدائیش را نمی تواند به سیدالشهداء بدهد. پس هر کاری که می تواند انجام می دهد یعنی با صرف نظر از مقام عالی خودش به زوار و گریه کنندگان آن حضرت عنایت می کند، در عین حال اینها را جزای کامل برای فداکاران حضرت نمی داند.

چون شخص عرب این مطلب را فرمود: از نظر سید بحرالعلوم غایب شد.

منبع: رابطه و توجهات امام زمان علیه السلام به امام حسین علیه السلام و شیفتگانش/ سید عباس موسوی مطلق
گردآوري:طلبه اکرم کريمي