مراد از ابليس در قرآن مجيد، موجودي زنده، باشعور، فريبکار، متمرد فرمان خدا و اسم خاص براي شيطان و در حقيقت رئيس شياطين است که بر آدم عليه السلام سجده نکرد و از درگاه خداوند رانده شده است.
براي شيطان نامها و صفاتي وجود دارد که از جمله آنها مي توان اشاره کرد به:
1- وسواس

2- خنّاس

3- عزازيل

4- صاغر

5- غوّي

اولين مخالفت شيطان با خلقت آدم عليه السلام که باعث رانده شدن او از درگاه خداوند گرديد از زماني بود که او در ميان فرشتگان مشغول عبادت بود، تا وقتي که خداوند اراده فرمود براي خود در زمين جانشيني قرار دهد و به ملائکه خطاب نمود که من مي خواهم خليفه اي در زمين قرار دهم و آنان را از مقصود خود آگاه نمود.

البته شيطان دليل سجده نکردن خود را از اين جهت مي دانست که خود را از حيث عنصر و گوهر از آدم عليه السلام برتر و بالاتر مي دانست.

صفات شيطاني «خودخواهي و کبر و حسد» دست به دست هم دادند و او را که ساليان دراز همنشين ملائکه، بلکه معلم آنان بود از آن اوج و افتخار پايين کشيدند.

همنشينان او کساني هستند که از ياد خدا غفلت مي کنند و از خداي خود روي گردانند و آن قدر سرگرم دنياي پر زرق و برق و ماديات مي شوند که به ياد و فکر خدا و قيامت نمي افتند.
يکي از راه هاي نجات از دام هاي شيطان استعاذه و پناه بردن بر خداوند متعال است.
چرا که اگر به غير خدا متوسل شود، راه به خطا برده و چه بسا آن غير هم خود اسير شيطان باشد .
منابع مهم مورد استفاده در این تحقیق عبارتند از:قرآن کريم، نهج البلاغه، تفسير الميزان،اصول کافي