فراز سوم از  مناجات شعبانیه:

إِلَهِي تَوَلَّ مِنْ أَمْرِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ

وَ عُدْ عَلَيَّ بِفَضْلِكَ عَلَى مُذْنِبٍ قَدْ غَمَرَهُ جَهْلُهُ

إِلَهِي قَدْ سَتَرْتَ عَلَيَّ ذُنُوبا فِي الدُّنْيَا

وَ أَنَا أَحْوَجُ إِلَى سَتْرِهَا عَلَيَّ مِنْكَ فِي الْأُخْرَى

[إِلَهِي قَدْ أَحْسَنْتَ إِلَيَ ] إِذْ لَمْ تُظْهِرْهَا لِأَحَدٍ مِنْ عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ

فَلا تَفْضَحْنِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَى رُءُوسِ الْأَشْهَادِ

إِلَهِي جُودُكَ بَسَطَ أَمَلِي وَ عَفْوُكَ أَفْضَلُ مِنْ عَمَلِي

إِلَهِي فَسُرَّنِي بِلِقَائِكَ يَوْمَ تَقْضِي فِيهِ بَيْنَ عِبَادِكَ

إِلَهِي اعْتِذَارِي إِلَيْكَ اعْتِذَارُ مَنْ لَمْ يَسْتَغْنِ عَنْ قَبُولِ عُذْرِهِ

فَاقْبَلْ عُذْرِي يَا أَكْرَمَ مَنِ اعْتَذَرَ إِلَيْهِ الْمُسِيئُونَ

خدایا کارم را چنان که سزاوار آنى بر عهده گیر،

خدایا به سوى من با فضلت بازگرد،

به سوى گناهکارى که جهلش سراپایش را پوشانده،

خدایا گناهانى را در دنیا بر من پوشاندى،

که بر پوشاندن آن در آخرت محتاج ترم،

گناهم را در دنیا براى هیچیک از بندگان شایسته ات آشکار نکردى،

پس مرا در قیامت در برابر دیدگان مردم رسوا مکن،

خدایا جود تو آرزویم را گسترده ساخت، و عفو تو از عمل من برترى گرفت.

بار خدایا، روزى که در آن میان بندگانت حکم میکنى،

مرا به دیدارت خوشحال کن.

خدایا عذرخواهى من از پیشگاهت عذرخواهى کسى است

که از پذیرفتن عذرش بی نیاز نگشته، پس عذرم را بپذیر

اى کریم ترین کسی که بدکاران از او پوزش خواستند.