به تصریح روایات هستند عواملی که در وجود انسان مانع گناه شده و در حقیقت بازدارنده های درونی او محسوب می شوند مگر زمانی که آدمی یک صفت را از دست بدهد.

حیا از توصیه های دین و آموزه های روایی ما برای زندگی توام با آرامش و قرار گرفتن در مسیر سعادت و کامیابی است از این رو سفارشات متعددی درباره رعایت آن شده است.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند: «هر كه چهار خصلت داشته باشد و از سر تا پا غرق گناهان باشد، خدا آنها را به حسنات تبديل كند: راستگوئى و حيا و خوش‏خلقى و سپاسگزارى.»

امیرمومنان علی علیه السلام می فرمایند: «آنکس که شرم و حیایش کم باشد، اجتنابش از گناه کم خواهد بود.»

امام صادق علیه السلام فرموده اند: «حيا از ايمان و ايمان در بهشت است»

همان حضرت علیه السلام می فرمایند: «حيا و پاكدامنى و كند زبانى- نه كند دلى- از ايمان باشند.»

و نیز از ایشان است که: «هر كس كم رو باشد، كم دانش است (زيرا از پرسيدن شرم مي كند و مشكلات علميش حل نمي شود).»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «حيا دو گونه است: حياء عقل و حياء حماقت، حياء عقل علم است و حياء حماقت نادانى.»

امام باقر يا امام صادق عليهما السّلام فرموده اند: «حيا و ايمان در يك رشته و همدوشند، و چون يكى از آن دو رفت، ديگرى هم در پى آن رود.»

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند: «وقتى در برادر(دینی) خود سه صفت ديدى به او اميدوار باش، حيا و امانتداری و راستگویی و اگر آنها را ندیدی به او اميد نداشته باش.»

منبع: مشرق