زمانى كه اين آيه شريفه بر پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) نازل شد:

وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ*لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِّكُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ*

و دوزخ ، ميعادگاه همه آنهاست * هفت در دارد، و براى هر درى ، گروه معينى از آنها تقسيم شده اند_{(سوره حجر، آيات 43و 44.)}

• رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) با شنيدن اين آيه به شدت گريه كرد؛ به گونه اى كه از گريه آن حضرت ، اصحاب نيز گريستند، هر چند كسى نمى دانست جبرئيل چه چيز بر او نازل كرده است و كسى نيز نمى توانست در آن حال با رسول خدا ^{(صلى الله عليه و آله و سلم )} سخن بگويد. چون پيامبر ^{(صلى الله عليه و آله و سلم )} از ديدن فاطمه ^{(سلام الله عليها)} خوشحال مى شد، برخى از اصحاب به سراغ آن حضرت رفتند (تا با آمدنش گريه رسول خدا ^{(صلى الله عليه و آله و سلم )} تمام شود)

• آنها فاطمه (سلام الله عليها) را در حال آسياب كردن جو يافتند كه مى فرمود: آنچه نزد خداست برتر و ماندگارتر است ؛ بر او سلام دادند و جريان گريه پيامبر اسلام ^{(صلى الله عليه و آله و سلم )} را به عرض او رساندند.
• حضرت زهرا ^{(سلام الله عليها)} به خدمت رسول خدا ^{(صلى الله عليه و آله و سلم )} رسيد و گفت :
• پدر جان ! فدايت شوم ، چه چيز باعث گريه تو شده است ؟

• رسول گرامى اسلام ^{(صلى الله عليه و آله و سلم )} آياتى را كه جبرئيل ^{(عليه السلام)} بر وى نازل كرده بود، قرائت فرمود.

• صديقه طاهره ^{(سلام الله عليها)} چون آيات عذاب را شنيد، با رو به زمين افتاد، در حالى كه زير لب زمزمه مى كرد:

واى ! واى بر كسى كه داخل آتش ‍ جهنم گردد(1).

(1)بحارالانوار، ج 43، ص 28.

۳۶۰ داستان از فضايل مصائب و كرامات فاطمه زهرا سلام الله علیها ،عباس عزيزى