مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود:

از میان حیوانات بیابان و جنگل و باغ‌وحش یکی هم به جهنم قدم نمی‌گذارد،

اما انسان که اعظم و اشرف مخلوقات است به جهنم می‌رود،

بلکه به خلود در آتش محکوم می‌گردد.

  مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: 

کفار ما را از بزرگان و پدران دینی خود جدا کردند و بین ما و آنها فاصله انداختند. دستور داده‌اند پسران و دختران را در محیط مدارس تربیت کنند تا از تربیت دینی، مذهبی و خانوادگی به دور باشند. همچنین میان مردم و روحانیون جدایی بیندازند و مردم را نسبت به آنها بدبین نمایند، هرچند به این صورت که افرادی را به لباس روحانیون خصوصاً با صورت خوب (عمامه بزرگ، محاسن و…) و به زیّ علما و بزرگان دین درآورند، تا در مجامع عمومی و در انظارِ توده‌ی مردم افعال قبیحه انجام دهند. ما هم غافل هستیم. همچنین از جمله فرمان‌ها، دستورها و نقشه‌هایی که کفار چندصد سال پیش علیه ما کشیده‌اند، این است که کشتزارهایمان را بسوزانند. آب‌های آشامیدنی‌مان را آلوده و مسموم کنند، امراض را اشاعه دهند و بیماری‌ها را در جامعه دامن زنند تا به مجرد هجوم، تسلیم آنها باشیم.

این مطالب را از سی‌صد سال پیش برای ما دیکته کرده‌اند و دستورش را در چند ماده صادر و مکتوب نموده‌اند و الآن هم وجود دارد و شواهد صدق دارد!

آیا ما به دنیای آنها محتاجیم یا آنها به دنیای ما؟! اگر آنها به دنیای ما محتاج نیستند، پس چرا این همه برای تسلط بر ما و معادن ما، با هم مقاتله و جدال دارند؟! آنها ابتدا دین را از ما می‌گیرند و سپس ثروت‌های ما را می‌گیرند و از همان‌ها به ما تفضلاً وام می‌دهند و نزول می‌گیرند، و یا به‌صورت ظاهر صدقه و بلاعوض می‌دهند و بر ما منت می‌گذارند!

کتاب در محضر حضرت آیت ا…. العظمی بهجت – ص 84/محمد حسین رخشاد

 

 

 آیا نباید توجه داشته باشیم که ما رییسی داریم که بر احوال ما ناظر است؟!

وای بر حال ما اگر در کارهایمان او را ناظر نبینیم و یا او را در همه جا ناظر ندانیم!

گناهان شخصی که در خلوت انجام می گیرد و ربطی به امور اجتماعی ندارد، استحقاق جهنّم را دارد، «الا بِتَوبةٍ مُناسبَةٍ لِلخال؛ مگر این که بعد از آن، توبه ای مناسب حال انجام گیرد» عواقب گناهان اجتماعی که موجب تغییرات در جامعه و اختلال نظام و انحلال آن، و یا تحریم حلال وترک واجب و یا مصادرة اموال و هتک حرمت و قتل نفوس زکیّه و ریختن خون مسلمانان و حکم به ناحقّ و … می شود، چه گونه خواهد بود؟

با وجود اعتقاد به داشتن رییسی که «عین الله الناظره»^[1] است، آیا می توانیم از نظر الهی فرار کنیم و یا خود را پنهان کنیم؟ و هر کاری را که خواستیم انجام دهیم!؟ چه پاسخی خواهیم داد؟! همه ادوات و ابزار را از خود او می گیریم و به نفع دشمنان به کار می گیریم، و آلت دست کفّار و اجانب می شویم و به آنان کمک می کنیم؟! چه قدر سخت است اگر برای ما این امر ملکه نشود که در هر کاری که می خواهیم اقدام کنیم و انجام دهیم، ابتدا، رضایت و عدم رضایت او را در نظر بگیریم و رضایت و خشنودی او را جلب کنیم! البته رضایت و سخط او در هر امری معلوم است و ظاهراً منتهی به واضحات می شود و در غیر واضحات و موارد مشکوک، باید احتیاط کنیم.

در همین اواخر، اتّفاق افتاده که شخصی در تقلید و تعیین مرجع شایسته، شک و تردید داشت. در خواب، چهرة شخص مورد نظر را به او معرفی کردند. به نجف رفت و پس از مدتی جستجو پیدا کرد او را. همچنین برای بعضی اتفاق افتاده که در بقاء بر تقلید و یا عدول به حیّ، تردید داشته اند، و از قبر معصوم شنیده است که «باقی باش». البته، هر کدام از این نقل ها، قابل تکذیب است، ولی از مجموع این قضایا، معلوم می شود که امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف متوجه و مراقب ما است و نمی توان گفت، از احوال ما مطلع نیست و ما هر کار و یا هرچه را خواستیم، می توانیم آزادانه انجام دهیم.^[2]

_{[1]. بحارالانوار، ج 26، ص 240، توحید صدوق، ص 167، معانی الاخبار، ص 16.}

_{[2]. امام زمان در کلام آیت الله بهجت، تقی امیدیان.}

_{منبع: مجله امان - مهر و آبان 1386، شماره 7 - در محضر خوبان}

/>

رفتم سفری که آمدن نیست مرا…..

وقتی به او می ‌گفتند:

«آقا، بس است. آخر چقدر عبادت! کمی هم به درس‌ و بحث برسید!»،

می‌ گفت:‌«نگران نباش! برای من به تجربه معلوم شده اگر از عبادات کم نشود، درسی که نیاز به یک ساعت مطالعه دارد، برای من با ده دقیقه تمام می ‌شود». خبرگزاری «حوزه» به مناسبت سالروز رحلت آیت الله العظمی«بهجت» مروری بر زندگی عبد صالح خدا در آیینه روایات را به تصویر می کشد.

* بندگان محبوب خدا با بلا همنشین اند

 عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ: … فَإِنَّ عَظِيمَ الْأَجْرِ لَمَعَ عَظِيمِ الْبَلَاءِ وَ مَا أَحَبَّ اللَّهُ قَوْماً إِلَّا ابْتَلَاهُمْ.

 از امام صادق عليه السّلام نقل شده فرمود:

ثواب بزرگ در برابر بلاء بزرگ است و خداوند هيچ ملتى را دوست نمى ‏دارد، مگر اينكه آنها را مبتلا مى‏ كند. (1)

 حدود صد سال پیش، دوم شهریور 1295، خدا پسر دیگری به کربلایی محمود عنایت کرد، کربلایی محمود از آمدن فرزند چهارم بسیار خوشحال بود و برای دومین بار نام پسرش را محمدتقی می ‌گذاشت، چون پیش از این هم خدا به او یک محمدتقی داده بود، ولی زود گرفت، این بار امید داشت فرزندش بماند و مایه افتخار شود. هنوز شانزده ماه از آن شب شیرین تابستانی نگذشته بود رحلت مادر کامش را سخت تلخ کرد؛ محمدتقی بهجت، خیلی زود یتیم شد و چیزی از مادر در خاطرش نماند. سال ‌ها بعد، دیگر عالم و مجتهد شده بود، تعریف کرد؛ خواب مادر را دیده، ولی مادر چهره از او پوشانده است. پرسیدند: «آخر برای چه صورتش را پوشانده، مگر شما نامحرم بودید؟». جواب داد: «شاید نمی ‌خواسته دوباره محبت مادر و فرزندی در دل من زنده شود.

ادامه »

آیت الله بهجت(ره):

مهم تر از عمل کردن ،

عمل نکردن است ،

شاه کلید اصلی رابطه با خدا ،

گناه نکردن است.

آیت‌الله بهجت قدس‌سره:

محال است کسی راه قناعت را پیشه نکند، و به آنچه دارد راضی گردد!

برعکس اگر کسی قناعت کند، مایحتاجش به او می‌رسد، هر چند زیاد باشد!

در محضر بهجت، ج١، ص۴٠

????کانال رسمی مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت قدس‌سره

ایشان به هیچ کرامتی ازخود اعتراف نکرد، بلکه درتمام عمرآنها را کتمان می کرد و از کسی هم که فهمیده بود، عهد می گرفت تازنده است به کسی چیزی نگوید.آقای بهجت از کودکی در اثر عبادت زیاد، پرده‌ها از جلوی چشمانش کنار رفته بود، بنابراین گناه را می‌دید و مرتکب آن نمی‌شد.آیت الله بهجت حقیقت گناه را می دید و مرتکب آن نمی شد.

  خبرگزاری «حوزه» در گفتگوی صمیمی با حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ علی آقا بهجت در بیتی که یادآور سال ها عبادت و تهذیب نفس بهجت عارفان می باشد، گوشه ای از سبک و سیره زندگی آن عالم روشن ضمیر را مورد بررسی قرار داده است.

 مشروح گفت و گو به مناسبت سالروز رحلت جانگداز آن مرجع عارف(27/اردیبهشت/1388) در ادامه می آید.

*نگاهی کوتاه به زندگی آیه الله بهجت

 به منظورآماده شدن ذهن خوانندگان محترم، مختصري از شخصیت آیت الله بهجت بفرمایید؟

 برای صحبت کردن پیرامون شخصیت های ممتاز آنچه ابتدا لازم است، علم و آگاهی است؛ علم و آگاهی نیز یا از طریق فرد به دست می آید یا از طریق اطرافیان، نزدیکان و دوستان. البته یکی از ویژگی های آیت الله بهجت این بود درباره خودش اصلاً با کسی صحبت نمی‌کرد، سکوت مطلق بود، نقشه‌ها می‌کشیدیم، برنامه‌ها می‌ریختیم، تا یک سؤال ساده ای را از ایشان بپرسیم و جواب بگیریم، لذا چیزهایی را شاید در عرض پانزده سال زمان توانستم به دست بیاورم. آن هم بسیار رقیق و سانسور شده نقل می کردند. به این معنا که آن را باز نکردند، طبعشان اینگونه بود.

 البته همین مقدار هم در مقایسه با دیگر عرفا فرصت بسیار خوبی بود، مثلا شخصیتی چون مرحوم آیت الله قاضی به اندازه ای اهل کتمان بود که بیرون از شهر در یک خانه بیغوله ای زندگی می کرد. در آنجا نه برق بود و نه امکانات، بلکه در تاریکی‌ها می‌رفتند و جلسه می‌گرفتند. مرحوم ابوی، خودش می‌فرمود: آقای قوچانی در سیاحت شرق نوشته ما شرح تجرید را در مشهد بین الطلوعین در بیابان می‌خواندیم.

ادامه »

حاج آقا چیکار کنیم از عبادت لذت ببریم؟

شما نمیخواد کاری بکنی که از عبادت لذت ببری شما لذت های

دیگه رو ترک کن لذت عبادت خودش میاد سراغت…

حاج آقا میخوایم بریم اصفهان یک ذکر یا دعایی یادمان بدهید.

اصفهان یا مازندران یا خراسان فرقی نمیکند

بالاترین ذکر همین ذکری است که عرض میکنم…

نیت بکند که اگر خدا به او صد سال عمر داد یک دفعه عالما عامدا مختارا گناه نکند.

برای رفع تحیر و تشخیص امور مهمه چه باید کرد؟

صلوات زیاد بفرستد در طرق مهمه که تحیر دارد استخاره کند.

سبب غیبت امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف خود ما هستیم زیرا دستمان به او نمی‌رسد، وگرنه اگر در میان ما بیاید و ظاهر و حاضر شود چه کسی او را می‌کشد؟!

آیا جنیان آن حضرت را می‌کشند، یا قاتل او انسان است؟! ما از پیش در طول تاریخ ائمه علیهم‌السلام ، امتحان خود را پس داده‌ایم که آیا از امام تحفظ و اطاعت می‌کنیم و یا اینکه او را به قتل می‌رسانیم؟!

انحطاط و پستی انسان به‌حدی است که قوم حضرت صالح علیه‌السلام ناقه صالح را با اینکه وسیله ارتزاق و نعمت آنها بود، پی کردند، چنان‌که قرآن کریم درباه آن می‌فرماید: «لهَا شِرْبٌ وَ لَکمْ شِرْبُ یوْمٍ معْلُومٍ؛ یعنی، یک روز آب سهم شما باشد و روز دیگر سهم آن».۱ آن ناقه، یک روز آب چاه را می‌خورد و در عوض به آنها شیر می‌داد!

بنابراین، همان‌گونه که ممکن است عُقلا خزینه و انبار نعمت خود را نابود کنند ـ همچنان که ناقه صالح را کشتند ـ امکان دارد که ما انسان‌های عاقل! نیز امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف را که تمام خیرات از اوست و از ناقه صالح بالاتر و پر فیض‌تر است، برای اغراض شخصیه خود به قتل برسانیم!

در محضر بهجت، ج۱، ص۹۱

ترک صلوات و دعا کردن به دعاهای شخصی، مانند رها کردن سرچشمه و به‌دنبال جوی آب و یا حوض گشتن است؛ زیرا وقتی برای وسعت مقام و درجه واسطه فیض دعا می‌شود، دعاهای شخصی هم در آن گنجانده شده است.

نکته‌های ناب، ص۷۷

***

خدا می‌داند یک صلواتی را که انسان بفرستد و برای میتی هدیه کند، چه معنویتی، چه صورتی، چه واقعیتی برای همین یک صلوات است. باید به کمی و زیادی متوجه نباشد، به کیفیت این‌ها متوجه باشد.

به‌سوی محبوب، ص۱۱۳ـ۱۱۴

***

کار آسان و کوچک ـ بعد از ملاحظه واجبات و محرمات ـ صلوات فرستادن است؛ صلوات عاشقانه و محبانه. صلوات محبت‌آور است و محبت انسان را بالا می‌کشد.

دیدار با مسئولین ـ ۸۷/۰۲/۲۶

 

پرسش‌ها و پاسخ‌هایی در باب برکات صلوات

 سؤال: برای رفع تحیّر و تشخیص تکلیف در امور مهمه باید چه کار کرد؟

جواب: صلوات زیاد بفرستد؛ [و] در طرق مختلفه که تحیر دارد، استخاره کند.

***

سؤال: کسی است که می‌گوید علاقه‌ای به خواندن قرآن ندارم، چه‌کار کنم؟

جواب: زیاد صلوات بفرستد؛ علاقه دارد یا ندارد؟ صلوات بفرستد، همان هدایتش می کند.

***

سؤال: برای امر ازدواج پسرم ذکری بفرمایید؟

جواب: به همین نیت، زیاد صلوات بفرستید.

***

 دانلود فیلم      دانلود فیلم          دانلود فیلم