بر تو باد به تقواى الهى، در پنهان و ميان جمع! خوبى را براى همه آفريدگان بخواه، گرچه به تو بدى روا داشته باشند.
      در برابر آزار ديگران، بردبارى ورز. اگر به تو اهانت شد، يا ناسزا شنيدى ، در پاسخ ، سخنى ناروا مگو.
      هنگام شعله ور شدن خشم، از كلام ناپسند بپرهيز، از جايت بلند شو، در مكان ديگر بنشين و خود را به كارى ديگر مشغول كن تا خشمت فرو نشيند.
      مدام در فكر بهسازى آخرت و سعادت دنيا باش.
      در همه حال به خدا توكل كن و در همه مهات به او اطمينان (داشته باش). بر تو باد پاسدارى و شكر گذارى كسى كه به تو خوبى مى كند و تو را نعمت مى دهد.
      از قهقهه و خنده بپرهيز، زيرا غفلت آرد و دل را بميراند.
به هر كارى مشغولى ، نماز اول وقت را ترك مكن.
      اگر - معاذالله - نمازت قضا شد، در اولين فرصت جبران كن.
در هر حال و مكان، دانش آموز باش.
     پرگو مباش، بيشتر به شنيدن علاقه مندباش تا گفتن.
      با استادت مشاجره مكن و گفته هاى او را بر مگردان.
      آنچه را فراگيرى در شب مرور كن.
      با قرآن مانوس باش.
      وردى از قرآن را براى خودت برگزين .
      اگر مى توانى، قرآن را حفظ كن و اگر ممكن نيست، هر چند آيه اى كه در توانت هست، از بركن.
      كوشش كن امروزت بهتر از ديروزت باشد، و تلاش كن در هر روزى - گرچه اندك - تكامل پيدا كنى.
      مبادا به گفته سخن چينان گوش فرا دارى ، زيرا بدبختى بى شمار به دنبال آرد و تاثير شومى بر نفس مى گذارد.
      در زيارت مشاهد مشرفه يا خواندن زيارت آنها، از راه دور غفلت مكن .
      به هنگام تعليم و نشر دانش ، از پرگويى بپرهيز.
      غير علمى و بدون مستند سخن مگو.
      تنها ناقل سخن ديگران مباش ، خودت نسبت به مطالب و مسايل صاحبنظر شو.
      در هر روز، بيست و پنج مرتبه ( اللهم اغفر للمومنين و المومنات و المسلمين و السلمات ) را بخوان و در اين دعا، ثواب و مزدى بسيار است .
      پس از نماز عصر، هفتاد و هفت مرتبه ذكر استغفار را بخوان .
     نيز سوره قدر و توحيد را بسيار قرائت كن .

منبع : در محضر عارفان/ واصف بادكوبه اى