«صالح» آن بزرگوار را از زندان به مسجد آورد و مردم جمع شدند آنگاه بر منبر رفت تا نامه ولید را بخواند و سپس حکم را اجرا کند.

در این حال، حضرت علی بن الحسین زین العابدین علیه السلام وارد مسجد شدند و مردم برایشان راه دادند تا خود را به جانب حسن مثنی رسانید و فرمود:

ای پسرعم! خدای را به دعاء الکرب بخوان! گفت آن دعا کدام است؟ حضرت تعلیمش فرمود و برگشت و حسن این دعا را مکرر می خواند تا صالح از خواندن نامه فارغ شد و از منبر به زیر آمد تا آن حکم را اجرا کند، ناگاه گفت به نظرم حسن مظلوم باشد فعلًا در اجرای حکم ولید باید صبر کرد تا ثانیاً به خلیفه مراجعه کنم چون با خلیفه مکاتبه کرد در پاسخش نوشت او را از زندان آزاد کن و صالح، حسن را آزاد کرد.^[1]

پی نوشت

[1] «لا اله الا اللَّه الحليم الكريم.لا اله الا اللَّه العلى العظيم سبحان اللَّه رب السموات السبع ورب الارضين السبع و رب العرش العظيم والحمدللَّه رب العالمين»،^{( سفينةالبحار 2/ 456)}.

شهید آیت الله دستغیب(ره)؛ قلب سلیم، ج 1، ص: 147