خداوند در آیه 14 سوره مبارکه عنکبوت می فرماید:

«وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَهُمْ ظَالِمُونَ»(1)

«و به راستی نوح را به سوی قومش فرستادیم. پس در میان آنان هزار سال، به استثنای پنجاه سال درنگ کرد (ولی جز اندکی از مردم به سخن او گوش ندادند) پس طوفان (قهر خداوند) آنان را در حالی که ستمگر بودند فرا گرفت».

نکته ها:

1.قرآن، با بیان عمر طولانی انسان های گذشته، آن را امری ممکن و شدنی خوانده است.(ألفَ سَنَة).

2.تنها پیامبری که مدت رسالت اش در قرآن بیان شده، حضرت نوح علیه السلام است. البته نهصد و پنجاه سال مدت رسالت آن حضرت تا زمان طوفان است، اما مدت پیامبری ایشان پس از طوفان و سال های عمرش بیان نشده است.

3.عمر طولانی دادن به بشر، برای خداوند محال نیست؛ همان گونه که او حضرت مهدی(عج) را قرن ها زنده نگاه داشته تا حکومت عدل جهانی را برپا کند. گرچه جسم تمام مردم پس از کهولت سن، فرسوده می شود، ولی آن حضرت(عج) به گفته بزرگان دین، همچنان در چهره، انسان چهل ساله ثابت است و این جای تعجب نیست.

در صورت همه ما، موی ابرو و مژه ده ها سال ثابت است، در صورتی که موی سر و صورت همواره در حال تغییر و تحول است، با آنکه آب و غذا و هوا و محل هر دو مو، یکی است. آری! خداوند می تواند انسانی را ثابت و دیگران را متغیر قرار دهد.

4.گاهی پرسیده می شود که چگونه عمر بیش از هزار سال حضرت مهدی(عج) را باور کنیم؟

پاسخ آن است که در آیه 259 سوره مبارکه بقره می خوانیم: شخصی- که به گفته روایات و تفاسیر «عزیر» نام داشت- از کنار یک آبادی عبور می کرد که دیوارهای آن روی سقف هایش فرو ریخته و مشخص بود که مدتی طولانی از مرگ ساکنین آنجا و زمان تخریب اش می گذرد. با خود گفت: «خداوند چگونه ساکنین اینجا را پس از مرگ شان زنده می کند؟»

خداوند در همان لحظه جان او را گرفت و پس از صد سال زنده کرد و به او گفت: «چه قدر درنگ کردی؟» گفت: «یک روز یا بخشی از یک روز». خداوند فرمود: «نه! بلکه صد سال است که در اینجا مانده ای. به غذا و نوشیدنی خود که همراه داشتی نگاه کن که با گذشت سال ها تغییر نکرده است. به الاغ خود نگاه کن که هیچ اثری از آن باقی نمانده است. ما زنده شدن تو را نشانه و حجتی برای مردم قرار می دهیم. اکنون به استخوان های الاغ مرده خود بنگر و ببین که چگونه آنها را به هم پیوند می دهیم و بر آن ها گوشت می پوشانیم و زندگی دوباره به آنها می بخشیم».

بنابر این آیه، غذا و نوشیدنی به مدت صد سال تغییر نکرد؛ در حالی که به طور طبیعی باید پس از چند روز فاسد می شد. صد سال برابر با 5200 هفته است و خداوند غذایی که فقط یک هفته سالم می ماند را 5200 برابر عمر طبیعی اش سالم نگاه داشت. 

اکنون سراغ عمر امام زمان(عج) می رویم که هنوز حتی به حد بیست برابر عمر طبیعی نرسیده است. بنابراین نه دلیل عقلی بر محدود کردن عمر انسان داریم و نه عمر طولانی، چیز محالی است.

از طرفی تعجب ما از طولانی بودن عمر به خاطر مقایسه آن با خودمان و قدرت محدود خودمان است. در حالی که نمونه های دیگری از طول عمر نیز در تاریخ و طبیعت وجود دارد. از جمله: مدت رسالت حضرت نوح علیه السلام (950سال)، اصحاب کهف و خواب چند صد ساله آنها، عمر چندین هزارساله نوعی ماهی و برخی از درختان و … . آری! خداوندی که به استخوان، قدرت شنیدن و به پیه چشم قدرت دیدن می دهد، می تواند عمر  انسان را نیز طولانی کند.

متاسفانه، برخی در پذیرفتن مسائل منطقی دین، دیرباور هستند. اگر یک روزنامه خارجی گفته باشد که یک ماهی در اقیانوس اطلس پیدا شده است که سه میلیون سال عمر دارد، فورا باور می کنند. اما اگر 150 حدیث داشته باشیم که امام زمان(عج) زنده است و هزار و سیصد سال عمر دارد می گویند: از نظر علمی نمی شود!

منبع: شبستان