اَلَّذى خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَياةَ لِيَبْلُوَكُمْ اَيُّـكُمْ اَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزيزُ الْغَفورُ_{[سوره ملك، آيه ۲]}

آن كس كه مرگ و زندگى را آفريد، تا شما را بيازمايد كه كدام يك از شما بهتر عمل مى كنيد، و او شكست ناپذير و آمرزنده است.

1. پيامبر صلي الله عليه و آله:

يَابْنَ آدَمَ! اِبْرِرْ واِلدَيْكَ وَ صِلْ رَحِمَكَ، يُيَسَّر لَكَ يُسْرُكَ وَ يُمَدَّ لَكَ فىعُمْرِكَ و اَطِع رَبَّكَ تُسَّمى عاقِلاً و لا تَعصَهُ تُسَمّى جاهِلاً ؛

اى فرزند آدم! به پدر و مادرت نيكى كن و صله رحم داشته باش تا خداوند، كارت راآسان و عمرت را طولانى بگرداند. پروردگارت را فرمان ببر تا خردمند به شمار آيى و از اونافرمانى نكن كه نادان شمرده مى شوى._{[الفردوس، ج ۵، ص ۲۸۲، ح ۸۱۹۰]}

۲. امام على عليه السلام:

بَرَكَةُ الْعُمْرِ فى حُسْنِ العَمَلِ ؛

بركت عمر در خوب انجام دادنِ كارهاست._{[غررالحكم ، ح ۴۴۳۴]}

>

۳امام صادق عليه السلام:

لا تَدَع زيارَةَ الحُسَيْنِ بْنِ عَلىّ عليه السلام و مُر اَصحابَكَ بِذالِكَ، يَمُدُّ اللّه ُ فىعُمْرِكَ و يَزيدُ اللّه ُ فى رِزقِكَ و يُحييكَ اللّه ُ سَعيدا و لاتَموتُ اِلاّ سَعيدا و يَكتُبكَ سَعيدا؛

زيارت امام حسين عليه السلام را رها نكن و دوستان خود را هم به آن سفارش كن، كه در اينصورت، خداوند عمرت را طولانى و روزى ات را زياد مى كند و زندگى ات را همراه باسعادت مى كند و جز سعادتمند نمى ميرى و نام تو را در شمار سعادتمندان، ثبت مى كند._{[كامل الزيارات، ص ۲۸۶]}

۴پيامبر صلي الله عليه و آله:

مَنْ اُلْهِمَ الصِّدْقَ فى كَلامِهِ وَ الاِْنْصافَ مِنْ نَفْسِهِ وَ بِرَّ والِدَيْهِ وَ وَصلَرَحِمِهِ، اُنْسِى ءَ لَهُ فى اَجَلُهُ وَ وُسِّعَ عَلَيْهِ فى رِزْقِهِ وَ مُتِّعَ بِعَقْلِهِ وَ لُـقِّنَ حُجَّتَهُوَقْتَ مُساءَلَتِهِ ؛

به هر كس، راستگويى در گفتار، انصاف در رفتار، نيكى به والدين و صله رحم الهامشود، اجلش به تأخير مى افتد، روزيش زياد مى گردد، از عقلش بهره مند مى شود وهنگام سئوال [مأموران الهى] پاسخ لازم به او تلقين مى گردد_{.[اعلام الدين ، ص ۲۶۵]}

۵پيامبر صلي الله عليه و آله:

اَرْبَعةٌ تَزيدُ فِى الْعُمْرِ: اَلتَّزويجُ بِالاَْبْكارِ، وَ الاِْغْتِسالُ بِالْماءِ الحارِّ وَالنَّوْمُ عَلَى الْيَسارِ وَاَكْلُ التُّفاحِ بِالاَْسْحارِ ؛

چهار چيز، بر عمر مى افزايند: ازدواج با دختران، شستشو با آب گرم، خوابيدن برشانه چپ و خوردن سيب در سحرگاهان.
[مواعظ العدديه ، ص ۲۱۱]

۶امام صادق عليه السلام:

مَنْ حَسُنَ بِرُّهُ بِاَهْلِهِ زادَ اللّه ُ فى عُمُرِهِ ؛

هر كس به شايستگى در حقّ خانواده اش نيكى كند، خداوند بر عمرش مى افزايد._{[كافى ، ج ۸، ص ۲۱۹، ح ۲۶۹]}

۷پيامبر صلي الله عليه و آله:

مَنْ وَلىَ مِنْ اُمورِ الْمُسْلِمينَ شَيْئا فَحَسُنَتْ سيرَتُهُ رُزِقَ الْهَيْبَةَ فىقُلوبِهِمْ… وَ اِذا عَدَلَ فيهِمْ مُدَّ فى عُمُرِهِ ؛

هر كس اداره بخشى از امور مسلمانان را بر عهده بگيرد و رفتارش خوب باشد،در دل هاى آنان هيبت مى يابد… و اگر در ميان آنان به عدالت رفتار كند، عمرش افزونمى گردد._{[ذيل تاريخ بغداد ، ج ۲، ص ۱۳۶، ح ۴۱۹]}

۸امام صادق عليه السلام:

اِنْ اَحْبَبْتَ اَنْ يَزيدَ اللّه ُ فى عُمُرِكَ فَسُرَّ اَبَـوَيْكَ ؛

اگر دوست دارى كه خداوند عمرت را زياد كند، پدر و مادرت را شاد كن._{[بحارالأنوار ، ج ۷۴ ، ص ۸۱ ، ح ۸۴]}

۹امام صادق عليه السلام:

تَجَنَّـبُوا الْبَوائِقَ يُمَدَّ لَكُمْ فِى الاَْعْمارِ؛

از فتنه ها و بدى ها كناره بگيريد، تا عمرتان طولانى شود ._{[عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج ۲، ص ۴۰، ح ۹۰]}

۱۰امام صادق عليه السلام:

اِغْسِلُوا اَيْديَكُمْ قَبْلَ الطَّعامِ وَ بَعْدَهُ فَاِنَّهُ يَنْفِى الْفَقْرَ وَ يَزيدُفِى الْعُمُرِ؛

دست هايتان را قبل و بعد از غذا خوردن بشوييد، كه فقر را مى بَرَد و بر عمر مى افزايد._{[محاسن ، ج ۲، ص ۲۰۲، ح ۱۵۹۴]}

۱۱پيامبر صلي الله عليه و آله: مَنْ اَرادَ الْـبَقاءَ و لا بَقاءَ: فَلْيُباكِرِ الْغَداءَ وَلْيُجَوِّدِ الْحِذاءَ وَلْيُخَفَّفِ الرِّداءَوَلْيُقِلَّ مُجامَعَةَ النِّساءِ. قيلَ يا رَسولَ اللّه ِ وَ ما خِفَّةُ الرِّداءِ؟ قالَ: قِلَّةُ الدَّيْنَ ؛

هر كس ماندگارى مى خواهد ـ و البته ماندگارى [ابدى] وجود ندارد ـ بايد صبحانهرا زودتر بخورد، كفش مناسب بپوشد، رداى (بالاپوش) خود را سبك كند و كمتربا زنان بياميزد. پرسيدند: اى پيامبر خدا! سبك بودن رَدا به چيست؟ فرمودند: بهكم بودنِ بدهى._{[من لايحضره الفقيه ، ج ۳، ص ۵۵۵،ح ۴۹۰۲]}

۱۲پيامبر صلي الله عليه و آله: كانَ فى ما اَعْطَى اللّه ُ تَعالى مُوسى فِى الاَْلْواحِ… اُشْكُرْ لى وَ لِوالِدَيْكَاَقِكَ الْمَتالِفَ وَ اُنـْسِى ءْ لَكَ فى عُمُرِكَ وَ اُحْيِيكَ حَياةً طَيِّـبَةً وَ اَقْلَبَكَ اِلى خَيْرٍِ مِنْها؛

در آنچه خداى متعال در «الواح» به موسى عليه السلامداد، از جمله چنين بود:… مرا و پدر ومادرت را سپاسگزارى كن، تا از نابود شدن ها حفظت كنم و اجلت را به تأخير بيندازم وبه تو زندگى اى پاك ببخشم و تو را از اين زندگى به سوى بهتر از آن، ببرم._{[تاريخ دمشق ، ج ۶۱، ص ۱۲۸]}

۱۳پيامبر صلي الله عليه و آله: طوبى لِمَنْ طالَ عُمْرُهُ وَ حَسُنَ عَمَلُهُ فَحَسُنَ مُنْقَلَبُهُ اِذْ رَضىَ عَنْهُ رَبُّهُ وَوَيْلٌ لِمَنْ طالَ عُمْرُهُ وَ ساءَ عَمَلُهُ وَ ساءَ مُنْقَلَبُهُ اِذْ سَخِطَ عَلَيْهِ رَبُّهُ؛

خوشا به سعادت كسى كه عمرش طولانى و كردارش خوب باشد. چنين كسىعاقبتش خوب است؛ زيرا پروردگارش از او راضى است. و واى بر كسى كه عمرش طولانىو كردارش بد باشد. چنين كسى عاقبتش بد است؛ چرا كه پروردگارش از او ناراضى است._{[بحارالأنوار، ج ۶۹، ص ۴۰۰، ح ۹۵]}

۱۴پيامبر صلي الله عليه و آله: اِذا غَضِبَ اللّه ُ تَعالى عَلى اُمَّةٍ ثُمَّ لَمْ يُنزِل بِهَا العَذابَ غَلَت اَسْعارُها وقَصُرَتْ أعْمارُها و لَم يَربَح تُجّارُها و لَم تَزكُ ثِمارُها و لَم تَغْزُر اَنـْهارُها و حُبِسَعَنها اَمطارُها و سُلِّطَ عَلَيْها اَشرارُها؛

هرگاه خداوند متعال بر مردمى خشم بگيرد و بر ايشان عذاب نفرستد، اجناس آنهاگران و عمرشان كوتاه مى شود، بازرگانان آنها سود نمى برند، ميوه هايشان سالمنمى ماند، رودخانه هاى آنها پر آب نمى گردد، باران از آنها دريغ مى شود و بَدان آنانبر ايشان مسلّط مى گردند._{[من لايحضره الفقيه، ج ۱، ص ۵۲۴،ح ۱۴۸۹]}

۱۵امام صادق عليه السلام: ثَلاثَةٌ اِنْ يَعْلَمُهنَّ الْمُؤمِنُ كانَتْ زيادَةً فى عُمُرِهِ وَ بَقاءَ النِّعْمَةِ عَلَيْهِ:تَطْويلُهُ فى رُكوعِهِ وَ سجودِهِ فى صلاتِهِ وَ تَطْويلُهُ لِجلوسِهِ عَلى طَعامِهِ اِذا اَطْعَمَ عَلىمائِدَتِهِ وَ اصْطِناعُهُ الْمَعْروفَ اِلى اَهْلِهِ؛

سه چيز است كه اگر مؤمن از آنها مطلع شود، باعث طول عمر و دوام بهره مندى او ازنعمت ها مى شود: طول دادن ركوع و سجده، زياد نشستن بر سر سفره اى كه در آنديگران را اطعام مى كند و خوش رفتارى اش با خانواده._{[كافى، ج ۴، ص ۴۹، ح ۱۵]}

۱۶پيامبر صلي الله عليه و آله: مَوْتُ الاِْنْسانِ بِالذُّنوبِ اَكْثَرُ مِنْ مَوْتِهِ بِالاَْجَلِ وَ حَياتُهُ بِالبِرِّ اَكْثَرُ مِنْحَياتِهِ بِالْعُمُرِ؛

مرگ انسان ها در نتيجه گناهان، بيشتر از مرگ آنها در نتيجه فرا رسيدنِ اَجَل است وزنده ماندن انسان ها در نتيجه نيكى هايشان، بيشتر از زندگى كردنشان به خاطر باقىبودنِ عمر است.
[مكارم الاخلاق، ص ۳۶۲]

۱۷پيامبر صلي الله عليه و آله: اِنَّ الْقَوْمَ لَيَكونونَ فَجَرَةً وَ لا يَكونونَ بَرَرَةً فَيَصِلونَ اَرْحامَهُمْ فَتَنْمىاَمْوالُهُمْ وَ تَطولُ اَعْمارُهُمْ فَكَيْفَ اِذا كانوا اَبرارا بَرَرَةً!؟

مردمى كه گناهكارند و نه نيكوكار، با صله رحم، اموالشان زياد و عمرشان طولانىمى شود. حال اگر نيك و نيكوكار باشند، چه خواهد شد!؟
[كافى ، ج ۲، ص ۱۵۵، ح ۲۱]

۱۸امام سجّاد عليه السلام: اللهُمَّ… وَاجْعَلْنى مِمَّنْ اَطَلْتَ عُمْرَهُ وَ حَسَّنْتَ عَمَلَهُ وَ اَتْمَمْتَعَلَيْهِ نِعْمَتَكَ وَ رَضَيْتَ عَنْهُ وَ اَحْيَيْتَهُ حَياةً طَيِّـبَةً فى اَدْوَمِ السُّرورِ وَ اسْبَغِ الْكَرامَةِ وَاَتـَمِّ الْعَيْشِ ؛

خداوند! مرا از كسانى قرار ده كه عمرشان را دراز و كردارشان را نيكو گردانيده اى ونعمتت را بر آنان تمام كرده اى و از آنان خُرسندى و به آنان زندگى اى پاك، همراه باپايدارترين شادمانى و سرشارترين كرامت و كامل ترين رفاه، عطا نموده اى.
[بحارالأنوار ، ج ۹۸، ص ۹۱، ح ۲]

۱۹پيامبر صلي الله عليه و آله: يا عَلىُّ، مِنْ كَرامَةِ الْمُؤمِنِ عَلَى اللّه ِ اَنـَّهُ لَمْ يَجْعَلْ لاَِجلِهِ وَقتا حَتّى يَهُمَّبِبائقَةٍ فَاِذا هَمَّ بِبائقَةٍ قَبَضَهُ اِلَيْهِ ؛

اى على! از ارجمندى مؤمن در نزد خدا اين است كه برايش وقت مرگ، معيّننفرموده است، تا زمانى كه قصد شرّى كند. آن گاه خداوند جانش را بستاند.
[عيون أخبار الرضا عليه السلام ، ج ۲، ص ۴۰، ح ۹۰]

۲۰پيامبر صلي الله عليه و آله: بَشِّروا الْمَحْرورينَ بِطولِ الْعُمْرِ ؛

گرم مِزاجان را به طول عمر، مژده دهيد.
[بحارالأنوار، ج ۶۲، ص ۲۹۰]

۲۱امام باقر عليه السلام: اَ لْبِرُّ وَ الصَّدَقَةُ يَنْفيانِ الْفَقْرَ وَ يَزيدانِ فِى الْعُمْرِ وَ يَدْفَعانِ عَنْصاحِبِهِما سَبعينَ ميتَةَ سوءٍ ؛

كار خير و صدقه، فقر را مى بَرند، بر عمر مى افزايند و هفتاد مرگ بد را از صاحب خوددور مى كنند.
[ثواب الاعمال ، ص ۱۴۱]

۲۲پيامبر صلي الله عليه و آله: فِى الزِّنا سِتُّ خِصالٍ: ثَلاثٌ مِنْها فِى الدُّنْيا وَ ثلاثٌ فِى الاْخِرَةِ، فَاَمّاالَّتى فِى الدُّنْيا فَيَذْهَبُ بِالْبَهاءِ وَ يُعَجِّلُ الْفَناءَ وَ يَقْطَعُ الرِّزْقَ وَ اَمّا الَّتى فِى الاْخِرَةِفَسوءُ الْحِسابِ وَ سَخَطُ الرَّحمنِ وَ الْخُلودُ فِى النّارِ ؛

زِنا، شش پيامد دارد: سه در دنيا و سه در آخرت. سه پيامد دنيايى اش اين است كه:آبرو را مى بَرد، مرگ را شتاب مى بخشد و روزى را مى بُرد و سه پيامد آخرتى اش: سختىحسابرسى، خشم خداى رحمان و ماندگارى در آتش است.
[خصال ، ص ۳۲۱، ح ۳]

۲۳پيامبر صلي الله عليه و آله: مَنْ سَرَّهُ اَنْ يُنْسَاَ لـَهُ فى عُمُرِهِ وَ يُوَسَّعَ لَهُ فى رِزْقِهِ فَلْيَتَّقِ اللّه َوَ لْيَصِلْ رَحِمَهُ؛

هر كس دوست دارد كه عمرش طولانى و روزى اش زياد شود، تقواى الهى پيشه كندو صله رحم نمايد.
[بحارالأنوار ، ج ۷۴، ص ۱۰۲، ح ۵۶]

۲۴پيامبر صلي الله عليه و آله: اَكْثِرْ مِنْ الطَّهورِ يَزِدِ اللّه ُ فى عُمُرِكَ؛

وضو زياد بگير تا خداوند، عمرت را زياد كند.
[امالى مفيد ، ص ۶۰، ح ۵]

۲۵امام على عليه السلام: كَثْرَةُ اصطِناعِ الْمَعْروفِ تَزيدُ فِى الْعُمُرِ وَ تَنْشُرُ الذِّكْرَ ؛

زياد كار نيك انجام دادن، عمر را مى افزايد و نام را پرآوازه مى سازد.
[غررالحكم، ح ۷۱۱۳]

۲۶امام صادق عليه السلام: ما نَعْلَمُ شَيْئا يَزيدُ فِى الْعُمْرِ اِلاّ صِلَةَ الرَّحِمِ، حَتّى اِنَّ الرَّجُلَ يَكونُاَجَلُهُ ثَلاثَ سِنينَ فَيكونُ وَصولاً لِلرَّحِمِ فَيَزيدُ اللّه ُ فى عُمْرِهِ ثَلاثيْنَ سَنَةً فَيَجْعَلُها ثَلاثاوَ ثَلاثيْنَ سَنَةً، وَ يَكونُ اَجَلُهُ ثَلاثا وَ ثَلاثيْنَ سَنَةً فَيَكونَ قاطِعا لِلرَّحِمِ، فَيَنْقُصُهُ اللّه ُثَلاثيْنَ سَنَةً وَ يَجْعَلُ اَجَلَهُ اِلى ثَلاثِ سِنينَ؛

ما، غير از صله رحم، چيزى نمى شناسيم كه بر عمر بيفزايد، تا آن جا كه گاهى عمر كسىسه سال است، و وقتى كه اهل صله رحم مى شود، خداوند هم سى سال بر عمرش مى افزايدو آن را سى و سه سال مى كند و گاهى عمر كسى سى و سه سال است و قطع رحم مى كندو خداوند هم سى سال از عمر او مى كاهد و عمرش را به سه سال، كاهش مى دهد.
[كافى ، ج ۲، ص ۱۵۲ ، ح ۱۷]

۲۷امام صادق عليه السلام: مَنْ رَجَعَ مِنْ مَكَّةَ وَ هُوَ يَنْوِى الْحَجَّ مِنْ قابِلٍ زيدَ فى عُمْرِهِ ؛

هر كس از مكّه بر گردد و تصميم داشته باشد كه سال بعد هم به حجّ برود، بر عمرشافزوده مى شود.
_{[كافى، ج ۴، ص ۲۸۱، ح ۳]}

۲۸پيامبر عليه السلام: اَلصَّدَقَةُ عَلى وَجْهِها وَ بِرُّ الْوالِدَيْنِ وَ اصْطِناعُ الْمَعْروفِ يُحَوِّلُ الشَّقاءَسَعادَةً وَ يَزيدُ فِى الْعُمْرِ؛

صدقه دادن با مراعات شرايطش و خوبى كردن به پدر و مادر و انجام دادن كارهاىنيك، بدبختى را به خوشبختى تبديل مى كند و بر عمر مى افزايد.
_{[كنزالعمال ، ح ۴۴۴۴]}

۲۹امام صادق عليه السلام: اَلذُّنوبُ الَّتى تُغَيِّرُ النِّعَمَ الْبَغْىُ وَ الذُّنوبُ التَّى تورِثُ النَّدَمَ الْقَتْلُوَ الَّتى تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ وَالَّتى تَهْتِكُ السُّتورَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَ الَّتى تَحْبِسُالرِّزْقَ الزِّنا وَ الَّتى تُعَجِّلُ الْفَناءَ قَطيعَةُ الرَّحِمِ وَالَّتى تَرُدُّ الدُّعاءَ وَ تُظْلِمُ الْهَواءَعُقوقُ الْوالِدَيْنِ؛

گناهى كه نعمت ها را تغيير مى دهد، تجاوز به حقوق ديگران است. گناهى كهپشيمانى مى آورد، قتل است. گناهى كه گرفتارى ايجاد مى كند، ظلم است. گناهى كهآبرو مى بَرد، شرابخوارى است. گناهى كه جلوى روزى را مى گيرد، زناست. گناهى كهمرگ را شتاب مى بخشد، قطع رابطه با خويشان است. گناهى كه مانع استجابت دعامى شود و زندگى را تيره و تار مى كند، نافرمانى از پدر مادر است.
_{[علل الشرايع ، ج ۲، ص ۵۸۴]}

۳۰امام باقر عليه السلام: اِنّ الحُسَيْنَ صاحِبَ كَربَلا قُتِلَ مَظْلوما، مَكروبا عَطْشانا، لَهفانا فآلَىاللّه ُ عَزَّوَجلّ عَلى نَفْسِهِ اَن لا ياتيَهُ لَهفانٌ و لا مَكروبٌ و لا مُذنِبٌ و لا مَغمومٌ و لاعَطشانٌ و لا مَنْ بِهِ عاهَةٌ ثُمَّ دَعا عِندَهُ و تَقَرَّبَ بِالحُسَيْنِ بنِ عَلىٍّ عليه السلام اِلَى اللّه ِ عَزَّوَجَلَّإلاّ نَفَّسَ اللّه ُ كُرْبَتَهُ وَ اَعطاهُ مَسأَلَتَهُ و غَفَرَ ذَنـْبَهُ وَ مَدَّ فى عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فى رِزقِهِفَاعتَبِروا يا اُولـِى الاَبْصار؛

حسين، بزرگ مرد كربلا، مظلوم و رنجيده خاطر و لب تشنه و مصيب زده بهشهادت رسيد. پس خداوند، به ذات خود، قسم ياد كرد كه هيچ مصيبت زدهو رنجيده خاطر و گنهكار و اندوهناك و تشنه اى و هيچ بَلا ديده اى به خدا روىنمى آورد و نزد قبر حسين عليه السلامدعا نمى كند و آن حضرت را به درگاه خدا شفيع نمى سازد،مگر اين كه خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده مى كند و گناهشرا مى بخشد و عمرش را طولانى و روزى اش را گسترده مى سازد. پس اى اهل بينش،درس بگيريد!
_{[بحارالأنوار ، ج ۱۰۱، ص ۴۶، ح ۵]}

۳۱پيامبر صلي الله عليه و آله: مَنْ قَلَّمَ اَظفارَهُ يَوْمَ الجُمُعَةِ يَزيدُ فى عُمُرِهِ و مالِهِ؛

هر كس در روز جمعه ناخن هايش را كوتاه كند، عمر و مالش زياد مى شود.
_{[جامع الأخبار ، ص ۳۳۳]}

۳۲امام سجّاد عليه السلام: مَنْ صَلّى فى مَسْجِدِ السَّهْلَةِ رَكْعَتَيْنِ زادَ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ فى عُمُرِهِسَنَتَيْنِ ؛

هر كس در مسجد سهله دو ركعت نماز بخواند، خداوند، دو سال بر عمر او مى افزايد.
_{[المزار للمفيد ، ص ۱۴]}

۳۳امام سجاد عليه السلام: اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ… و عَمِّرنى ما كانَ عُمُرى بَذلةًفى طاعَتِكَ، فَإِذا كانَ عُمُرى مَرتعا للشَّيطانِ فَاقبِضنى إليكَ قَبْلَ اَنْ يَسْبِقَ مَقْتُكَ اِلَىَّ،اَوْ يَسْتَحْكِمَ غَضَبُكَ عَلَىَّ ؛

خدايا بر محمد و آل او درود فرست… و عمرم را تا زمانى كه صرف طاعت تو مى شود،دراز گردان و هرگاه عمرم چراگاه شيطان گرديد، قبل از آن كه نفرتت به من رو كند و ياخشمت بر من قطعى شود، جانم را بستان و به سوى خود ببر.
_{[صحيفه سجّاديه ، از دعاى ۲۰]}

۳۴پيامبر صلي الله عليه و آله: لا تَدَعُوا الْعَشاءَ وَ لَوْ عَلى حَشَفَةٍ اِنّى اَخْشى عَلى اُمَّتى مِنْ تَرْكِالعَشاءِ الْهَرَمَ فَاِنَّ العَشاءَ قُوَّةُ الشَيْخِ وَ الشّابِّ ؛

شام را ترك نكنيد، هر چند به خوردن دانه خرماى خشكيده اى باشد. من بر امّتم ازاين بيم دارم كه با تركِ خوردن شام، پيرى و شكستگى به سراغشان آيد؛ چرا كه خوردنِ شام، مايه نيرومندى پير و جوان است.
_{[محاسن ، ج ۲، ص ۴۲۱، ح ۲۰۲]}

۳۵امام صادق عليه السلام: اَرْبَعَةٌ تُهْرِمُ قَبْلَ اَوانِ الْهَرَمِ: اَكْلُ الْقَديدِ وَ الْقُعُودُ عَلَى النَّداوَةِ وَالصُّعودُ فِى الدَّرَجِ وَ مُجامَعَةُ الْعَجوزِ ؛

چهار چيز، انسان را پيش از فرا رسيدن هنگام پيرى، پير مى كند: خوردن گوشتخشكيده، نشستن بر جاى مرطوب، بالا رفتن از پلّه و آميزش با پير زنان.
_{[تحف العقول ، ص ۳۱۷]}

۳۶امام صادق عليه السلام: اَلْبِرُّ وَ حُسْنُ الْخُلْقِ يَعْمُرانِ الدّيارَ وَ يَزيدانِ فِى الاَْعْمارِ ؛

نيكوكارى و خوش اخلاقى، خانه ها را آباد و عمرها را طولانى مى كنند.
_{[كافى ، ج ۲، ص ۱۰۰، ح ۸]}

۳۷امام على عليه السلام: زيادَةُ الشُّكْرِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ تَزيدُ فِى الْعُمْرِ وَ تَفْسَحُ فِى الاَْجَلِ ؛

شكرگزارى فراوان و صله رحم، عمر را زياد مى كنند و بر مُهلت زندگىمى افزايند.
_{[عيون الحكم والمواعظ، ص ۲۷۵، ح ۴۹۹۹]}

۳۸امام على عليه السلام: وَيْحُ النّائِمِ ما اَخْسَرَهُ! قَصُرَ عُمْرُهُ وَ قَلَّ اَجْرُهُ؛

واى بر آن كه در خواب (غفلت) است! چه زيانكار است! عمر او كوتاه شده است وپاداش او كم._{[عيون الحكم والمواعظ ، ص ۵۰۴،ح ۹۲۳۹]}

۳۹امام على عليه السلام:

مَنْ جارَ قَصُرَ عُمْرُهُ ؛

هر كس ظلم كند، عمرش كوتاه مى شود._{[عيون الحكم والمواعظ ، ص ۴۲۹،ح ۷۳۳۴]}

۴۰امام على عليه السلام:

ايّاكَ وَ طولَ الاَْمَلِ فَكَمُ مِنْ مَغْرورٍ اِفْتَتَنَ بِطولِ اَمَلِهِ فَاَفْسَدَ عَمَلَهُ وَقَطَعَ اَجَلَهُ فَلا اَمَلَهُ اَدْرَكَ وَ لا مافاتَهُ اسْتَدْرَكَ ؛

از آرزوى دور و دراز بپرهيز، چه بسا فريب خورده اى كه به آرزوى دراز خويش، فريبخورد و كارش را تباه و مرگش را قطعى كرد و در نتيجه، نه به آرزويش رسيد و نه آنچه راكه از دست داده بود، جبران كرد._{[عيون الحكم والمواعظ ، ص ۹۹، ح ۲۲۷۸]}

 

مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث