چون اصحاب شمال آنها را ديدند، گفتند:

     پروردگارا! اصحاب خود را سالم مي بينم ، از ما در گذر و امر فرما داخل شويم ، فرمود: از شما در گذشتم ، داخل شويد، چون نزديک رفتند و افروختگى اتش به آنها رسيد، برگشتند و گفتند: پروردگارا! ما بر سوختن صبر نداريم و نافرمانى کردند، تا سه بار ايشانرا امر بدخول فرمود، و در هر سه بار نافرمانى کردند و برگشتند و آنها (يعنى اصحاب يمين ) را سه بار امر فرمود، هر سه بار فرمان بردند و بسلامت از آتش در آمدند.

     سپس به همه آنها فرمود: باذن من گل شويد و آدم را از آن گل آفريد، پس آنها که از اين دسته باشند، از آن دسته نگردند و آنها که از ان دسته باشند، از اينها نشوند (يعنى عاقبت اصحاب يمين سعادتمند و بهشتى گردند و اصحاب شمال با شقاوت دوزخى شوند) و هر سبکى و بدخلقى که در اصحاب (شيعيان ) مى بينى از برخورد آنهاست با اصحاب شمال و هر سيماى نيک و وقاريکه در مخالفينت مى بينى ، از برخورد آنهاست با اصحاب يمين (گويا مقصود از اين بر خورد همان چسبندگى و آميختگى اجزاء گل اوليه آنهاست با يکديگر).

     امام صادق (ع ) فرمود: از رسول خدا (ص ) پرسيدند بچه علت از همه فرزندان آدم پيش افتادى ؟

     فرمود: زيرا من نخستين اقرار کننده به پروردگارم بودم ، خدا از پيغمبران پيمان گرفت و آنها را بر خودشان گواه ساخت که مگر من پروردگار شما نيستم ؟ گفتند: چرا، در انجا من نخستين پاسخ دهنده بودم (چنانچه در روايت اول اين باب بيان گرديد).

اصول کافی/ کتاب ایمان و کفر

صفحات: 1· 2