قرآن کریم:

ای پیامبر! به بندگانم بگو، ای بندگانی که بر نفس خود، ستم روا داشته اید! از رحمت خدا ناامید نباشید. او همه گناهان را می بخشد و بسیار آمرزنده و مهربان است.^{سوره زمر، آیه 53}

ای ابراهیم! هرگز نومید مباش. ابراهیم علیه السلام گفت: آری، هرگز به غیر از مردم گمراه، کسی از لطف خدا نومید نیست.^{سوره حجر، آیه 56}

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله):

امید، رحمت خدا برای امت من است. اگر امید نبود، مادری فرزند خویش را شیر نمی داد و کسی درختی نمی کاشت._{نهج الفصاحة، ص 936}

به آنچه امیدی به آن نداری امیدوارتر باش تا آنچه به آن امیدواری. همانا برادرم موسی بن عمران به سوی آتش رفت، اما خداوند با او سخن گفت._{کنزالعمال، ص 5904}

هرکه بخواهد کاری را با نافرمانی خدا انجام دهد، امیدش به انجام نمی رسد و همان چیزی که از آن بیم دارد، زودتر به او می رسد._{نهج الفصاحة، ص 2852}

اگر مؤمن، بلا و کیفرِ نزد خدا را بداند، هیچ گاه آرزوی بهشت نکند و اگر کافر، رحمتی را که نزد خداست بداند، از بهشت، چشم امید نبندد._{همان، ص 2356}

le="text-align: justify;">هر کس بر عمل نیک بمیرد، به حسن عاقبت او امیدوار باشید و هرکه بر عمل بَد بمیرد، بر او بیمناک باشید و البته هیچ گاه نومید نشوید._{همان، ص 2831}

از آنچه در دست مردم است، نومید باش، تا بی نیاز زندگی کنی._{همان، ص 1844}

کسی به بهشت می رود که امید آن را دارد و کسی از جهنم دور می ماند که از آن بیمناک باشد._{همان، ص 950}

امید و ترس، در دل مؤمنی همراه نمی شوند، مگر آن که خدای بزرگ، به او «امید» هدیه کند و از بیم، «ایمنی»اش دهد._{همان، ص 2604}

هرکه از فانی های جهانْ ناامید بشود، آسوده می گردد، و هرکه به قسمت خدا راضی شود، آرامش پیدا می کند._{همان، ص 3048}

گناهکاری که به رحمت خدا امید دارد، به خدا نزدیک تر است از عبادت کننده ناامید._{همان، ص 2062}

امام علی علیه السلام:

هر امیدواری، جوینده و هر بیمناکی، گریزان است._{امالی مفید، ص 207}

هر امیدی غیر از امید به خداوند، دیوانگی است، و هر ترس حقیقی ای غیر از ترس از خداوند، آفت و بیماری است._{نهج البلاغه، خطبه 160}

اگر امید به بهشت و دوزخ نباشد، باز هم شایسته است که در پی ارزش های اخلاقی باشیم؛ زیرا آرمان های اخلاقی، کلید کامیابی و پیروزی است._{آداب النفس، ج 1، ص 26}

هر کس بخواهد خدا هر آنچه را که می خواهد به او بدهد، باید از مردم، ناامید شود و به خدا امیدوار باشد._{غررالحکم، ص 1239}

امام باقر علیه السلام:

از امید دروغین بپرهیز که تو را گرفتار ترس حقیقی می کند._{بحارالأنوار، ج 78، ص 164}

امام صادق علیه السلام:

آن که در پنهان از خدا نمی ترسد و در کهن سالی اخلاق را رعایت نمی کند و از عیب خویش شرمنده نمی شود، امیدی به اصلاح او نیست._{وسائل الشیعة، ج 11، ص 382}

آن گونه به خدا امیدوار باش که جرئت گناه کردنْ پیدا نکنی، و آن گونه از خدا بترس که از رحمت او ناامید نگردی._{بحارالأنوار، ج 70، ص 384}

بیم، دیده بانِ دل است و امید، خواهشگرِ نفس. هر کس که آگاهی او به خدا بیشتر باشد، خوف او از خدا افزون تر است. امید و ترس، دو بال ایمان اند، که مؤمن، با آن به سوی بهشت الهی پرواز می کند. امید و بیم، دو چشم عقل اند که با آنها بشارت و کیفر خدا را می بینند. امید، بنده را به برکت خدا دعوت می کند و دل را زنده می سازد._{مصباح الشریعة، ص 476}

لقمان حکیم:

فرزندم! آن گونه از خدا بترس که بدانی اگر تمام اعمال نیک اهل زمین را نزد او ببری، از تو نمی پذیرد، و آن گونه به خدا امیدوار باش، که اگر تمام گناهان زمینیان را به درگاه او ببری، تو را ببخشد._{بحارالأنوار، ج 70، ص 352}

فرزندم! دو قلب داشته باش: قلبی که با آن از خدا بترسی، ترسی که با سستی و کوتاهی آمیخته نباشد؛ و قلبی که با آن به خدا امیدوار باشی، امیدی که با فراموشی و فریب، همرنگ نشود._{تنبیه الخواطر، ص 37}

فرزندم! اگر دل مؤمن را بشکافند، دو سطر از نور، دیده می شود که اگر آن دو را وزن کنند، هیچ کدام به اندازه خردلی از دیگری سنگین تر نیست؛ یکی از آن دو، امید و دیگری ترس است._{عُدّة الدّاعی، ص28}

_{پایگاه حوزه}