روزه فریضه ای نبود که اسلام آن را بیاورد و بر مسلمانان واجب کند. به آیه 183 سوره بقره توجه کنید.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ

ای کسانی که ایمان آورده اید روزه بر شما نوشته (واجب) شد، چنانکه بر آنان که پیش از شما بوده اند واجب شده بود باشد که پرهیزگار شوید.

قرآن صراحتا می گوید که روزه پیش از این هم در میان ادیان الهی بوده و دین اسلام با ظهورش بر آن صحه گذاشته است.

امام رضا علیه السلام فرمود:

«مردم به انجام روزه امر شده اند

تا درد گرسنگی و تشنگی را بفهمند

و به واسطه آن فقر و بیچارگی آخرت را بیابند.»

همچنین اسلام برای روزه خواری هم مجازاتی در نظر گرفته است که جدیت و صراحت خود بر این فریضه را بر همگان نشان دهد. با این وجود عده ای که حتی مسلمان هم در میانشان دیده می شود، در ملأ عام روزه خواری می کنند و هیچ ابایی از کارشان ندارند.

حجت الاسلام مصطفی کرمی کارشناس مذهبی به نکوهش عمل روزه خواری پرداخت و گفت: در یکی از اختلالات اجتماعی که جامعه ایمانی با آن مواجه است، تجری و گستاخی عده ای از یکی از فرمان های خدا یعنی روزه خواری ست. کسانی که ممکن است عذر شرعی هم داشته باشند. آنچه که اهمیت دارد، این است که باید شأن  ضیافت بزرگ الهی رعایت شود و هتاکی به وظویف الرحمان نشود.

وی افزود: این گناه نابخشودنی است که انسان سر سفره اکرم الاکرمین بنشیند و به مهمانانی که گرامی ترین هستند، نزد میزبان اهانت کنند. این روزه خواری های علنی تجری و  دهن کجی است. گناه ارتکاب جرم افطار عمدی در ماه مبارک رمضان از گناهان بزرگ است، چه برسد به علنی بودنش. این جنگ علنی با خداست این شمشیر از رو بستن برای خداست.

این کارشناس مذهبی خاطر نشان کرد: ممکن است کسی برای روزه نگرفتنش عذر داشته باشد یا نداشته باشد. این که انسان در ملأ عام روزه خواری کند این شاید جزو مسائلی باشد که انسان را عاقبت به شر کند و برای همیشه او را از معرض رحمت الهی دور کند. باید دقت کرد که خوردن روزه یک مسئله است و مسئله دیگر این است که انسان در ملأ عمومی این کار را انجام دهد. انسان باید کاری کند که اگر به شرط توبه مسیر بازگشت به خدا فراهم بود، گرفتاری انسان برای بازگشت، کمتر باشد.

دانلود فیلم