توجه به ناپایداری و زودگذر بودن دنیا

نه شادکامی پایدار و همیشگی است، نه غم و مصیبت. از این رو، انسان خردمند، نه در شادی ها، سرمست و مغرور می شود و نه در گرفتاری ها، افسرده و ناامید. انسان صابر در تمام شرایط، آرامش خویش را حفظ می کند و حوادث تلخ و شیرین روزگار، او را نگران و مضطرب نخواهد کرد.

حافظ شیرازی در این باره می گوید:

حافظا، چون غم و شادی جهان در گذر است
بهتر آن است که من خاطر خود خوش دارم

ملاّ احمد نراقی رحمه الله در معراج السّعادة می نویسد:

حضرت روح الأمین، از نوح نبیّ الله که به روایت مرحوم صدوق رحمه الله ، دو هزار و پانصد سال عُمر کرد پرسید:

ای دراز عمرترین پیغمبران! دنیا را چگونه یافتی؟

گفت:

«آن را خانه ای یافتم که دو در داشته باشد؛

از یک در آمدم و از در دیگر بیرون رفتم».

حاصل سخن آنکه توجه به ناپایداری دنیا، بردباری در برابر ناکامی ها را به ارمغان خواهد آورد.

بعد از این، از بد و نیک، هر چه رسد ای حافظ
غم مخور، شاد بزی، چون که جهان در گذر است.

حوزه نت