محمد مفتح در سال 1307 ه.ش در خانه ای سرشار از تقوا و فضیلت دیده به جهان گشود. از هفت سالگی به مدرسه پای گذاشت و تحصیل دروس ابتدایی را پی گرفت. از همان کودکی گاه گاهی همراه پدر به مجالس وعظ و سخنرانی می رفت و در مواقعی پس از اتمام سخنان گرم و دلپذیر پدر از بین جمعیت برمی خاست و با صدایی زیبا و نافذ به ذکر مصیبت اهل بیت - علیهم السلام - می پرداخت. وی در سال 1322 ه ش همدان را به قصد اقامت در شهر مقدس قم ترک نمود و در جوار بارگاه مقدس حضرت فاطمه معصومه (س) در حجره ای محقر و نمناک و در نهایت قناعت، همچون دیگر جویندگان دانش دینی در مدرسه دارالشفاء سکنی گزید و با جدیت و تلاش وافر به کسب معارف پرداخت.

     شهید مفتح، بخشی از رسائل شیخ انصاری را نزد آیة الله مجاهد تبریزی و نیز قسمتی از اصول دروس خارج را در محضر آیة الله العظمی بروجردی (ره) فراگرفت و در فلسفه و حکمت نزد فیلسوف عالی قدر علامه طباطبائی (ره) تلمذ نمود. مدتی نیز در مکتب حضرت آیة الله العظمی سیدمحمدرضا گلپایگانی و حضرت آیة الله العظمی مرعشی نجفی از پرتو فروغ اندیشه این دو استوانه استوار فقه بهره مند گردید و بعداز آن تحصیلات دانشگاهی را به موازات کسب دانش حوزه پی گرفت و به دریافت درجه دکترا در رشته الهیات و معارف اسلامی نائل آمد و در فقه به چنان تبحری دست یافت عنوان اجتهاد را احراز نمود.

     دکتر مفتح با همکاری آیة الله خامنه ای (مقام معظم رهبری) و شهیدبهشتی «کانون اسلامی دانش آموزان و فرهنگیان» را در قم بنیان نهاد.

     با وجود آن که دکتر مفتح در سنگرهای گوناگون مشغول مبارزه با رژیم ستمگر پهلوی بود و در شهرهای متعدد از طریق تبلیغ، وعظ و خطابه به هدایت مردم می پرداخت و در حوزه، دانشگاه و دبیرستان به تدریس و تربیت شاگردان مشغول بود. نگاشته های ارزشمندی به صورت ترجمه و تالیف از خود به یادگار گذاشته است.

     دکتر مفتح از همان آغاز فعالیت های مبارزاتی، مسافرت های تبلیغی خود را به منبرهای افشاگرانه و روشن گرانه تبدیل ساخته و این خطابه های پرشور و آتشین آن چنان اثر وسیع و ژرفی در بیداری افکار و آگاهی اندیشه ها داشت که رعب و هراس رژیم شاه را برانگیخت و به همین دلیل ادامه سخنانش از سوی ساواک در اکثر موارد قطع می شد و خودش دست گیر می گردید و چون تعقیب های پی درپی و ممانعت ساواک، تاثیری در فعالیت های وی نگذاشت، ساواک از سر درماندگی وی را از ورود به شهرستان های استان خوزستان - که از مراکز مهم تبلیغی وی بود - منع نمود تلاش های موثر و مبارزات تبلیغی دکتر مفتح چنان وحشتی در دستگاه جهنمی ساواک افکند که سبب گردید آن فرزانه والامقام به نواحی بد و آب وهوای جنوب شرقی از جمله زاهدان تبعید گردد، پس از آن به چند شهر دیگر به حالت تبعید فرستاده شد و در این نواحی تحت نظر بود و با این برنامه رابطه آن شهید دانشور را با قم قطع نمودند و پس از به سرآمدن دوران تبعید در سال 1348 ه. ش وی را ناگزیر ساختند که به تهران بیاید و چون این رفتار و محروم نمودن استاد از حوزه موجب پیدایش نارضایتی در بین علاقه مندان شده بود، وی را به تدریس در دانشکده الهیات دانشگاه تهران دعوت نمودند تا شاید به تصور نادرست خویش بتوانند آتش آن اعتراض ها را خاموش کرده و نیز کوشش های تبلیغی و حرکت های سیاسی استاد مفتح را کم رنگ سازند.

صفحات: 1· 2