ادامه »

دختران، فرزندان خوب و نیکویی هستند. زیرا آنها مایه خوشی و انس هستند و از شما پرستاری می کنند.

سخنرانی حجت الاسلام پناهیان در هیئت رزمندگان:

یکی از ویژگی‌های بسیار مهم در آخرالزمان، انباشتگی تجربۀ بشری دربارۀ شیوۀ زندگی است. یعنی تجربیات قرن‌ها زندگی بشر در اختیار تک‌تک آدم‌ها قرار می‌گیرد و لذا به سادگی نمی‌شود کسی را فریب داد.

دوران جهالت و فریب‌خوردگی به سر آمده و بشریت به بن‌بست‌هایش پی برده است. امروز فهمیدن حقیقت آسان‌تر از گذشته شده است.

البته فهمیدن حقیقت در هیچ زمانی سخت نبوده؛ در زمان علی علیه السلام نیز سخت نبود. مگر علی علیه السلام از مردم چه تقاضایی داشت که قبول نمی‌کردند؟! حضرت آن‌چه مردم می‌فهمیدند را به آنها می‌فرمود، ولی مردم عمل نمی‌کردند.

مگر علی علیه السلام از ابوموسی به‌عنوان نمایندۀ مذاکره‌کنندۀ خود با معاویه، چه انتظاری داشت؟!

به او فرمود:

تجربه را زیر پا نگذار! کسی که عقل و تجربه را زیر پا بگذارد شقی است!

_{(نهج البلاغه/نامه78)}

ادامه »

فرزندان، در دامان پدر و مادر خود رشد می‌کنند و به بالندگی می‌رسند. لذا تا جایی که امکان دارد، پدر و مادر باید مراقب این بستر پرورشی باشند تا کودکانی عاقل، آگاه و هشیار تربیت کنند.

 فقط در این صورت است که پدر و مادر، می‌توانند با خیال راحت فرزند خود را به اجتماع وارد کنند و از آسیب‌هایی که ممکن است بچه‌ها دچارش شوند، نترسند. اگرچه همیشه خطر در کمین ما و فرزندان ماست، اما واقعا چه کارهایی می‌شود کرد تا فرزندانی تربیت کنیم که بتوانند در موقعیت‌های حساس، عاقلانه تصمیم بگیرند و هوشمندانه مسیرشان را انتخاب کنند؟ چه کارهایی می‌شود کرد که فرزندانمان به مقولۀ حجاب علاقمند باشند و سرسختانه حفظش کنند؟

پدر، رکن محوری

در بر روی لولای خودش می‌چرخد. اگر این لولا نباشد، دری باز یا بسته نخواهد شد. روش تربیتی پدر هم در خانواده، به همین شکل است. پدر باید محور باشد و قوانینی که لازم الاجراست را به شکل صحیح و مدیریت شده، به فرزندانش بیاموزد و پیگیر اجرای آن باشد. در خانواده‌ای که پدر خودش را در این امور کنار کشیده است، معمولا به خاطر بار احساسی‌ای که مادر دارد، اصول لازم الاجرا، به شکل درستی اجرا نمی‌شوند و فرزندان مقیّد به انجام وظایف خود نمی‌شوند. یکی از این وظایف هم «حجاب» است.

رابطۀ احساسی و قوی‌ای که بین دختر و پدر برقرار است، این مساله را راحت‌تر می‌کند. در واقع این پدر است که باید رابطۀ احساسی‌اش را با دخترش تقویت کند تا بعد بتواند از راه همین ارادت و احساسات پاک پدر و دختری، پیگیر رعایت حجاب دخترش باشد. وگرنه همه چیز مثل یک سربازخانه می‌شود و فرزندان تا چشم پدر را دور می‌بینند، ممکن است از انجام وظایف سر باز بزنند.

ادامه »

 

ثبات دنیا در گذرا بودن و استقرارش، در پویندگی، سکونتش در حرکت، تکاپو و قانونش، دادن نعمت و سلب نعمت و سرانجامش معاد است کمااینکه در خطبه ۲۰۳ نهج‌البلاغه آمده است: «و استقرار دنیا جز بر نعمت و گرفتاری و پاداش در معاد، یا آن‌چه خواست اوست و بر تو ناپیداست، نخواهد بود».

 

زندگی و مرگ، خوشی و بلا، سلامتی و بیماری، غم و شادی، همه و همه، اجزایی هستند که جهان هستی را پدید آوره‌‌اند؛ به‌طوری‎که می‎توان گفت که جهان، مجموعه اضداد است، زیرا موت و حیات، خلق وزوال، فنا و اعاده، بلا و عافیت، شادی و غم، جشن و ماتم، تندرستی و بیماری، پیروزی و شکست، امید و نومیدی، اطمینان و اضطراب، آرامش و دلهره، همه را در خود جمع کرده است.تمامی این تحولات از آن خداست و سرچشمه همه تحولات اوست.
در خطبه ۲۰۳ نهج‌البلاغه آمده است:

«و استقرار دنیا جز بر نعمت و گرفتاری و پاداش در معاد، یا آن‌چه خواست اوست و بر تو ناپیداست، نخواهد بود».

 

 

آموزه‌ی عبرت‌آمیز امیرمؤمنان علی علیه السلام این است که دنیا برجای نمی‎ماند. دنیا دار مجاز است، نه دار قرار؛ خانه‌ی مستعار است، نه خانه مستدام؛ از این‌جا باید به‌عنوان گذرگاه استفاده کرد، نه قرارگاه، قرارگاه این‌جا هم گذرگاه است.این‌جا خانه‌ی امنش هم ناامن است، این‌جا کاخ مستحکم‌ش هم متزلزل است؛ تا فرصت هست باید بهره‌برداری کرد.

 

آری، ثبات دنیا در گذرا بودن و استقرارش، در پویندگی، سکونتش در حرکت، تکاپو و قانونش، دادن نعمت و سلب نعمت و سرانجامش معاد است و کیفر و پاداش و چیزهایی که در علم بیکران حق گذشته و ما با این مغز کوچک‌ و فکر محدود خود از آن بی‎خبریم، همه به دست اوست.از این‌رو امام علی علیه السلام فرمود: «ثبات این نظام، در نعمت و نقمت، ابتلا و امتحان و سرانجام پاداش و کیفری است که در معاد داده می‎شود».در این فراز حضرت به سه اصل اساسی در عالم هستی اشاره می‎کند: یکی اصل ظهور نعمت‌ها، دیگری اصل آزمون و ابتلا و سوم اصل جزا و پاداش اخروی، این‌ها چیزهایی است که ما کم و بیش می‎دانیم، ولی مبنای ثبات دنیا تنها در این سه مورد نیست، بلکه قواعد دیگری هم در هستی وجود دارد که ما نمی‎دانیم، جهل ما به اندازه‌ی یک اقیانوس و علم ما به اندازه‌ی چند سنگریزه است که از ساحل آن برداریم و به شمارش آن پردازیم.جمله‌ی «او ما شاء مما لا تعلم» اشاره به مجهولات و نادانسته‌های بیکران ماست شگفت این است که گروه تناسخیه این جمله را دلیل بر تناسخ گرفته‌اند و به همین جمله استناد کرده و گفته‌اند: «اشاره است به ناملایماتی که نفس آدمی به هنگام تعلق به بدن‌ها و اجسام مختلف، گرفتار آن می‎شود».

ادامه »