سوره طارق هشتاد و ششمین سوره قرآن است و در جزء سی ام آن قرار دارد.

در آغاز این سوره به آسمان و طارق به معنای ستاره یا موجودی که در شب می‌آید، سوگند یاد شده است.

سوره طارق ۱۷ آیه، ۶۱ کلمه و ۲۵۴ حرف دارد و به لحاظ حجمی جزو سوره‌های مفصلات (دارای آیات کوتاه) و از سوره‌هایی است که با سوگند آغاز می‌شوند.

تلاوت آیات 1 تا 17 سوره طارق توسط استاد محمد اللیثی

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله درباره فضیلت خواندن سوره طارق می‌فرماید: هر کس سوره طارق را بخواند، خداوند به تعداد ستارگانی که در آسمان است به او ده حسنه می‌دهد. همچنین پیامبر صلی الله علیه و آله آموختن سوره طارق را وسیله‌ای برای تقرب به خداوند و عاملی برای بخشش گناهان بجز شرک می‌داند.

بر اساس روایتی از امام صادق علیه السلام ، هر که در نماز‌های واجب خود، سوره طارق را بخواند، در روز قیامت نزد خداوند مقام و منزلتی والا خواهد داشت و از همراهان انبیا و یارانشان در بهشت خواهد بود.

فایل صوتی تلاوت سوره طارق با صدای عبدالباسط محمد عبدالصمد

 

متن سوره طارق همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

وَ السَّمَاءِ وَ الطَّارِقِ ﴿١﴾

سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (۱)

وَ مَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿٢﴾

و تو چه دانى که اختر شبگرد چیست؟ (۲)

النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿٣﴾

آن اختر فروزان (۳)

إِن کُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿٤﴾

هیچ کس نیست مگر اینکه نگاهبانى بر او گماشته شده است (۴)

فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿٥﴾

پس انسان باید بنگرد که از چه آفریده شده است؟ (۵)

خُلِقَ مِن مَّاءٍ دَافِقٍ ﴿٦﴾

از آب جهنده‌اى خلق شده (۶)

یَخْرُجُ مِن بَیْنِ الصُّلْبِ وَ التَّرَائِبِ ﴿٧﴾

که از صلب مرد و میان استخوان‌هاى سینه زن بیرون مى‌آید (۷)

إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿٨﴾

در حقیقت او خدا بر بازگردانیدن وى بخوبى تواناست (۸)

یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿٩﴾

آن روز که راز‌ها همه فاش شود (۹)

فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَ لَا نَاصِرٍ ﴿١٠﴾

  پس او را نه نیرویى ماند و نه یارى (۱۰)

وَ السَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿١١﴾

سوگند به آسمان بارش‌انگیز (۱۱)

وَ الْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿١٢﴾

سوگند به زمین شکافدار آماده کشت (۱۲)

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿١٣﴾

که در حقیقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است (۱۳)

وَ مَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿١٤﴾

 و آن شوخى نیست (۱۴)

إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿١٥﴾

آنان دست به نیرنگ مى‌زنند (۱۵)

وَ أَکِیدُ کَیْدًا ﴿١٦﴾

 و  من نیز دست به نیرنگ مى‌زنم (۱۶)

فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿١٧﴾

پس کافران را مهلت ده، و کمى آنان را به حال خود واگذار (۱۷)