اخلاص در كار تعليم و تدريس نيز از خصلتهاى بارز مقدس اردبيلى (ره) بوده است.

     ملاعبدالله شوشترى از شاگردان مقدس اردبيلى در مجلسى مسأله اى را از استاد خويش پرسيد.

     مقدس سؤال او را پاسخ گفت، اما شاگرد به اين پاسخ قانع نشد و بحث ادامه يافت، ناگهان مقدس سكوت كرد و پس از لحظه اى فرمود: اين بحث بماند براى بعد، بايد به كتاب مراجعه كنم! سپس از مجلس برخاست و به شاگرد فرمود تا همراه او به جايى ديگر بروند. پس از خروج از آن مجلس محقق اردبيلى پاسخى بسيار دقيق و عميق بيان كرد به طورى كه شاگرد قانع شد و شبهه اى برايش باقى نماند.

     شاگرد پرسيد: آقا، چرا پاسخى به اين نيكويى مى دانستيد و در همان مجلس بيان نفرموديد؟ محقق فرمود: آنجا چون در مجلس و در حضور جمعى از مردم بوديم احتمال داشت كه قصدمان جدل و فخرفروشى و اظهار فضل بر يكديگر باشد ولى اينجا اين شبهه نيست زيرا تنها خداى متعال ناظر بحث و گفتگوى ماست.

_{فرهیختگان تمدن شیعه}