شكست ها هميشه شكست نيست بلكه در بسيارى از مواقع ظاهراً شكست است اما در باطن يك نوع پيروزى معنوى به حساب مى‏ آيد، اينها همان شكستهايى است كه سبب بيدارى انسان مى‏ گردد و پرده ‏هاى غرور و غفلت را مى‏ درد و نقطه عطفى در زندگى انسان محسوب مى‏ شود.

همسر عزيز مصر (كه نامش “زليخا” يا “راعيل” بود) هر چند در كار خود گرفتار بدترين شكستها شد ولى اين شكست در مسير گناه باعث تنبه او گرديد، و جدان خفته ‏اش بيدار شد و از كردار ناهنجار خود پشيمان گشت و روى به درگاه خدا آورد و گفت:

الحمد للَّه الذى جعل العبيد ملوكا بطاعته و جعل الملوك عبيدا بمعصيته :

“حمد خداى را كه بردگان را به خاطر اطاعت فرمانش ملوك ساخت و ملوك را به خاطر گناه برده گردانيد”

خوشبخت كسانى كه از شكستها پيروزى مى ‏سازند و از ناكاميها كاميابى، و از اشتباهات خود راههاى صحيح زندگى را مى ‏يابند و در ميان تيره ‏بختيها نيكبختى خود را پيدا مى ‏كنند.

البته واكنش همه افراد در برابر شكست چنين نيست، آنها كه ضعيف و بى ‏مايه ‏اند به هنگام شكست ياس و نوميدى سراسر وجودشان را مى‏گيرد، و گاهى تا سر حد خودكشى پيش مى ‏روند، كه اين شكست كامل است، ولى آنها كه مايه ‏اى دارند سعى مى‏ كنند آن را نردبان ترقى خود قرار دهند و از آن پل پيروزى بسازند!.

آستان مقدس حضرت عبدالعظیم (علیه السلام)