مردى به همسرش گفت:

به حضور حضرت زهرا ^{(سلام الله عليها)} برو و از قول من به آن حضرت بگو:

من از شيعيان شما هستم، آيا شما قبول داريد كه من از شيعيان شما هستم ؟!
همسر او به حضور فاطمه ^{(سلام الله عليها)} آمد و پيام شوهرش را ابلاغ كرد.

فاطمه زهرا (سلام الله عليها) به او فرمود:

به شوهرت بگو:

ان كنت تعمل بما امرناك و تنتهى عما زجرناك فانت من شيعتنا و الا فلا؛ اگر تو آنچه را كه ما كرده ايم انجام مى دهى و از آنچه نهى نموده ايم به جاى نمى آورى ، پس از شيعيان ما هستى ، و گرنه از شيعيان ما نيستى.

همسر نزد شوهر آمد و گفتار حضرت زهرا ^{(سلام الله عليها)} را به او ابلاغ كرد، شوهر او از اين پاسخ ، محزون گرديد و آه و ناله اش بلند شد و مى گفت :

واى بر من! كيست كه به گناه آلوده نباشد، بنابراين اگر من از گناه پاك نگردم ، شيعه نيستم و وقتى كه شيعه نبودم ، جاودانه در دوزخ خواهم بود، واى بر من چه خاكى بر سرم كنم ؟…

همسرش وقتى او را آن گونه آشفته و نگران ديد، به حضور حضرت زهرا ^{(سلام الله عليها)} آمده و جريان را به عرض او رسانيد.

حضرت زهرا ^{(سلام الله عليها)} به آن بانو فرمود:

به شوهرت بگو:

چنين نيست كه تو تصور مى كنى ، شيعيان ما از افراد نيك اهل بهشت هستند، ولى اگر گناهكار باشند، بر اثر بلاها و گرفتاريها كه به سوى آنها رو مى آورد، و صدماتى كه در صحراى محشر، در روز قيامت و يا در طبقه اعلاى دوزخ مى بينند، گناهانشان ريخته مى شود و آنها از گناهان پاك مى گردند، و سپس آنها را نجات مى دهيم و به سوى بهشت مى بريم_{(سفينة البحار، ج 1 ص 231.)}

منبع:۳۶۰ داستان از فضايل مصائب و كرامات فاطمه زهرا سلام الله علیها ،عباس عزيزى