«فَإِذا جاءَتِ‏ الصَّاخَّةُ. یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ» عبس: 33 و 34.

صاخّة بنقل صحاح قاموس، اقرب، فریادى است كه از شدت گوش را كر می كند.

آن از اسماء قیامت است یعنى:

چون فریاد شدید گوش خراش آید آنروز شخص از برادرش می گریزد …

این همان است كه در آیات دیگر با صیحه تعبیر آمده‏:

«إِنْ كانَتْ إِلَّا صَیْحَةً واحِدَةً فَإِذا هُمْ جَمِیعٌ لَدَیْنا مُحْضَرُونَ» یس: 53.

«يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ» ق: 42. ^{(قاموس قرآن، ج‏4، ص: 111)}

اللهم نعوذ بك من عذابك و هوانك