شاید عصارۀ زیارت اربعین جملۀ «وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ» باشد که اعلام آمادگی برای نصرت است!

در زیارت اربعین «اعلامِ حضور ما» در کربلا مهم است؛ لذا «سلام می‌دهیم» و برمی‌گردیم

زائرین اربعین به یک زیارت مختصر در کربلا کفایت کنند و بروند؛ تا سایر مؤمنین هم بتوانند بیایند زیارت کنند/ اگر در اربعین، به‌خاطر ازدحام نتوانستیم وارد حرم شویم، عیبی ندارد؛ عتبه بوسی می‌کنیم و برمی‌گردیم/ برای زیارت اربعین، یک پیشنهاد هم دارم

حجت الاسلام پناهیان:

 توصیۀ بنده به همۀ زائرین اربعین این است که به حداقل زیارت کفایت کنند؛ یک‌بار بیایند حرم را ببینند و بیرون بروند. این‌را در نظر داشته باشیم که در ایام اربعین، ما فقط می‌خواهیم اسممان را بنویسیم و برگردیم. اعلام آمادگی کنیم و برگردیم. بنده امروز به‌خاطر ازدحام هنوز نتوانسته‌ام داخل بین‌الحرمین بشوم، چه رسد به داخل حرم! حالا شاید بروم و شاید هم توفیق پیدا نکنم، که اگر نتوانستم بروم، دلم اینجا می‌ماند و برمی‌گردم تا ان‌شاءالله یک وقت دیگری دوباره به کربلا بیایم.

 شاید خلاصۀ زیارت اربعین در همان چند جملۀ آخرش باشد که زائر بعد از اینکه معرفت خودش را نسبت به امام حسین علیه السلام اعلام می‌کند که «من به شما معرفت دارم و شما چنین مقام شامخ و والایی دارید…» یک جمله‌ای دارد که شاید اصلِ جملۀ زیارت اربعین باشد. آنجا که می‌خوانیم: «وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ»(تهذیب‌الاحکام/6/114) یعنی من آمادۀ کمک به شما هستم! این اعلام آمادگی برای نصرت، شاید عصارۀ زیارت اربعین باشد.

 جملۀ بعدی این است: «حَتَّى یَأْذَنَ اللَّهُ لَکُمْ» تا وقتی که خدا به شما اذن بدهد و شما دستور قیام بدهید. و بعد می‌خوانیم: «فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لَا مَعَ عَدُوِّکُمْ» یعنی «من با شما هستم، من با شما هستم، با دشمن شما نیستم» در زیارت اربعین، این اعلام موضِع را انجام می‌دهیم و برمی‌گردیم. وقتی کسی معنای این جمله را بفهمد و اربعین بیاید در کنار حرم و این جمله را اعلام کند و برگردد، در واقع معنایش این است که اعلام حضور کرده است

 در اینجا مراجع عظام، اعلام فرموده‌اند که در ایام نزدیک اربعین، هر روزی نزدیک اربعین هم به کربلا برسید و زیارت بخوانید و برگردید، زیارت اربعین حساب می‌شود. و اگر این‌طور نبود و بنا بود که همه فقط در روز اربعین بیایند که اصلاً امکان حضور این‌همه جمعیت در اربعین نبود.

 مؤمنینی که در میان این جمعیت انبوه زائرین اربعین به کربلا می‌آیند، فقط یک سلام بدهند و زیارت اربعین را با توجهِ ویژه به جملات «وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ… فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لَا مَعَ عَدُوِّکُمْ»- بخوانند و برگردند. اگر دلشان سوخت و آتش گرفت که «من حرم را سیر زیارت نکردم» عیبی ندارد؛ روز یازدهم محرم هم زینب کبری(س) وقتی از کنار گودی قتلگاه رد می‌شد، نتوانست سیر امام حسین علیه السلام را زیارت کند. بگذارند این محبت در دل‌شان باقی بماند و برگردند و بگویند: «امام حسین؛ دلم در حرمت جاماند…» اشکالی ندارد، این‌کار قشنگ است، به‌خاطر اینکه مؤمنین دیگر هم بتوانند بیایند و مختصر زیارت کنند.

 اتفاقاً ائمۀ هدی علیه السلام فرموده‌اند که تا وقتی حال و نشاط دارید، در حرم بمانید. حالا اگر در اربعین، به‌خاطر ازدحام نمی‌توانیم وارد حرم شویم، عیبی ندارد، عتبه بوسی می‌کنیم و برمی‌گردیم. همین بارگاه و سینه‌زن‌های حسین علیه السلام را نگاه می‌کنیم و برمی‌گردیم. کاروان‌ها و هیات‌ها باید به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی کنند که این اتفاق به خوبی بیفتد.

 برای زیارت اربعین، یک پیشنهاد هم دارم …

 برای زیارت اربعین، یک پیشنهاد هم دارم؛ اینکه مؤمنین سعی کنند به‌صورت کاروانی و هیأتی بیایند، با هم یک مراسمی داشته باشند و از شب‌های نورانی بین راه استفاده کنند. علما-در طول مسیر- بیایند برای مردم صحبت کنند و ذاکرین اهل‌بیت علیه السلام هم بیایند روضه و نوحه بخوانند؛ اما به‌طور مختصر، نه مفصل. اصلاً اینجا وقت گذاشتنِ زیاد برای سخنرانی و روضه‌خوانی و نوحه‌خوانی لازم نیست؛ مردم خسته هستند و باید خودشان را تا کربلا برسانند. ولی سعی کنند با هم باشند و گروهی بیایند. زیارت اربعین اگر به‌طور فرادیٰ باشد، شاید زیاد آن حُسن لازم را نداشته باشد.

بیان معنوی