« من می‌روم اما دلم در کربلاست».

خبری از آن شب دیوانه‌کننده نبود، شبی که خبر شکست عملیات را شنیدند، درجا خشکشان زد اما ماموریت خود را تا پایان ادامه دادند، دیگر کسی آب اروند را با گلوله‌های شیمیایی مسموم نمی‌کرد تا هنگام درآوردن لباس غواصی، پوست بدنشان هم به اتفاق لباس کنده شود!

29سال از آن روز می‌گذرد، روزی که بنام «عملیات کربلای4» معروف است و تقویم‌ها آن را در روزشمار 3 دی‌ماه 1365 ثبت کرده‌اند.

پس از 6 ماه طراحی و کار خستگی‌ناپذیر، عملیات ساعت 22 و 30 دقیقه با رمز «یا محمد رسول‌الله» آغاز شد، خط‌ شکنی با گردان‌های غواص بود که باید در آب عمل می‌کردند.

عملیات در آب، شرایط خاص خودش را می‌طلبد، آن هم در رودخانه سَرکِش اروند! جزر و مد دارد، تلاطم آب و جهت باد مانع ایجاد می‌کند، موانع طبیعی و غیرطبیعی دارد و … اما «غواصان مــــَـــــرد» ما آموزش‌های سخت و سنگین غواصی را در دز و کارون گذرانده بودند، دریادلان ما که بیدی نبودند با این بادها بلرزند اما بودند ستون پنجمی‌هایی که نه تنها آنها را بلکه کل ملت ایران را لرزاندند!

عراق که به خودی خودش عددی نبود، معلوم بود بازهم آمریکا به دنبال انتقام‌گیری است، آنجا که عدنان خیرالله فرمانده جنگ وقت رژیم بعث در مورد کمک اطلاعاتی آمریکا در جریان عملیات کربلای 4 می‌گوید: «بخاطر این کار باید از آمریکایی‌ها تشکر کنیم».

هرچند عملیات لو رفت اما «غواصان خط‌شکن» کار خود را به خوبی انجام داده بودند، 985 نفر در این عملیات شهید شدند، که بعد از 29 سال 175 نفر آنها به وطن بازگشتند.

باشگاه خبرنگاران