و درود خدا بر او، فرمود:

• خدا «ايمان» را براى پاکسازى دل از شرک،
• و «نماز» را براى پاک بودن از کبر و خودپسندى،
• و «زکات» را عامل فزونى روزى،
• و «روزه» را براى آزمودن اخلاص بندگان،
• و «حج» را براى نزديکى و همبستگى مسلمانان،
• و «جهاد» را براى عزّت اسلام،
• و «امر به معروف» را براى اصلاح توده هاى ناآگاه،
• و «نهى از منکر» را براى بازداشتن بى‏ خردان از زشتى ‏ها،
• «صله رحم» را براى فراوانى خويشاوندان،
• و «قصاص» را براى پاسدارى از خون‏ها،
• و اجراى «حدود» را براى بزرگداشت محرّمات الهى،
• و ترک «مى ‏گسارى» را براى سلامت عقل،
• و دورى از «دزدى» را براى تحقّق عفّت،
• و ترک «زنا» را براى سلامت نسل آدمى،
• و ترک «لواط» را براى فزونى فرزندان،
• و «گواهى دادن» را براى به دست آوردن حقوق انکار شده،
• و ترک «دروغ» را براى حرمت نگهداشتن راستى،
• و «سلام» کردن را براى امنيت از ترس‏ها،
• و «امامت» را براى سازمان يافتن امور امّت،
• و «فرمانبردارى از امام» را براى بزرگداشت مقام رهبرى، واجب کرد.

      و قال ع فرض الله الإيمان تطهيراً من الشرک- و الصلاة تنزيهاً عن الکبر- و الزکاة تسبيباً للرزق- و الصيام ابتلاءً لإخلاص الخلق- و الحج تقربةً للدين- و الجهاد عزاً للإسلام- و الأمر بالمعروف مصلحةً للعوام- و النهي عن المنکر ردعاً للسفهاء- و صلة الرحم منماةً للعدد- و القصاص حقناً للدماء- و إقامة الحدود إعظاماً للمحارم- و ترک شرب الخمر تحصيناً للعقل- و مجانبة السرقة إيجاباً للعفة- و ترک الزنى تحصيناً للنسب- و ترک اللواط تکثيراً للنسل- و الشهادات استظهاراً على المجاحدات- و ترک الکذب تشريفاً للصدق- و السلام أماناً من المخاوف- و الأمانة نظاماً للأمة- و الطاعة تعظيماً للإمامة.

نهج البلاغه /حکمت252