ادامه »

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

وَهُوَ الَّذِي سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُواْ مِنْهُ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُواْ مِنْهُ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْكَ مَوَاخِرَ فِيهِ وَلِتَبْتَغُواْ مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ^{(سوره نحل آیه 14)}

و اوست كسى كه دريا را مسخر گردانيد تا از آن گوشت تازه بخوريد و پيرايه ‏اى كه آن را مى ‏پوشيد از آن بيرون آوريد و كشتيها را در آن شكافنده [آب] مى‏ بينى و تا از فضل او بجوييد و باشد كه شما شكر گزاريد.

 1- دریاها با آن همه عظمت وخروش، رام ودر خدمت انسان هستند.«سخّر البحر»

2- دریا، مهم‏ترین منبع تأمین گوشتِ تازه و سالم است. «لحماً طریّاً»

3- خداوند، نه فقط نیازهاى اوّلیه چون آب و غذا، بلكه حتّى زینتِ انسان را نیز تأمین نموده است. «حلیةً تلبسونها»

6- گرچه تلاش براى غذا از انسان است، امّا رزق از خداست. «لتبتغوا من فضله»

7- كامیابى ‏ها باید هدفدار باشد. «لعلكم تشكرون»

قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالْنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالْنُّجُومُ مُسَخَّرَاتٌ بِأَمْرِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ ^{(سوره نحل آیه 12)}

و شب و روز و خورشيد و ماه را براى شما رام گردانيد و ستارگان به فرمان او مسخر شده‏اند مسلما در اين [امور] براى مردمى كه تعقل مى‏كنند نشانه ‏هاست

1- هستى، چه آسمان و چه زمین، براى انسان آفریده شده است. «سخّر لكم …»

2- هستى، در مهار و كنترلِ خداست. «مسخرّات بامره»

3- بهره‏ دهىِ هستى، به فرمان خداست. «بامره»

4- نظام آفرینش كلاس توحید است. «انّ فى ذلك»

5- نظام هستى، تنها براى اهل فكر وتعقل، بستر رشد و توجه است. نه افراد ساده ‏نگر و عادى. «لقوم یعقلون»

قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 

يُنبِتُ لَكُم بِهِ الزَّرْعَ وَالزَّيْتُونَ وَالنَّخِيلَ وَالأَعْنَابَ وَمِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ^{(سوره نحل آیه 11)}

به وسيله آن كشت و زيتون و درختان خرما و انگور و از هر گونه محصولات [ديگر] براى شما مى‏ روياند قطعا در اينها براى مردمى كه انديشه مى‏ كنند نشانه ‏اى است.

1- رویاندن، كار خداست نه كشاورز. «ینبت لكم»

2- انواع گیاهان و درختان و میوه‏ ها، براى انسان آفریده شده است. «لكم»

3- محصولات وثمرات، عبورگاهند نه توقف ‏گاه، نشانه وعلامتِ راهند نه مقصد.«لآیة»

4- دیدن ودانستن كافى نیست، فكر كردن و تدبّر در هستى لازم است. «لقوم یتفكرون»

هُوَ الَّذِي أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لَّكُم مِّنْهُ شَرَابٌ وَمِنْهُ شَجَرٌ فِيهِ تُسِيمُونَ ^{(سوره نحل آیه 10)}

اوست كسى كه از آسمان آبى فرود آورد كه [آب] آشاميدنى شما از آن است و روييدنى[هايى] كه [رمه‏هاى خود را] در آن مى‏چرانيد [نيز] از آن است.

1- نزول باران تصادفى نیست، با اراده‏ ى خداوند است. «هو الذى انزل»

2- نزول باران بر اساس بهره‏ مندى انسان‏ها است. «لكم»

3- از یك آب انسان، گیاه وحیوان بهره ‏مند مى‏شوند. «منه شراب و منه شجر…»

 وَعَلَى اللّهِ قَصْدُ السَّبِيلِ وَمِنْهَا جَآئِرٌ وَلَوْ شَاء لَهَدَاكُمْ أَجْمَعِينَ ^{(سوره نحل آیه 9)}

و نمودن راه راست بر عهده خداست و برخى از آن [راهها] كژ است و اگر [خدا] مى‏خواست مسلما همه شما را هدايت مى‏ كرد.

 1- در كنار نعمت‏ هاى مادى (كه در آیات قبل آمد)، به نعمت‏ هاى معنوى كه مهم ‏ترین آنها هدایت است توجّه كنیم. «و على اللَّه قصد السّبیل»

2- خداوند، تنها راه مستقیم را نشان مى‏ دهد، راههاى انحرافى از سوى خود ماست. «و على اللَّه قصد السّبیل و منها جائر»

3- خداوند نخواسته تا مردم به اجبار ایمان بیاورند. پس انحرافِ گروهى از مردم نشانه‏ ى غلبه‏ ى آنان بر اراده‏ ى خداوند و یا عجز پروردگار از هدایت آنان نیست. «لو شاء لهدیكم اجمعین»

4- خداوند انسان را در انتخاب راه آزاد گذارده است. «لو شاء لهدیكم اجمعین»

ادامه »

 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

 رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَي وَلِلْمُؤْمِنِينَ يوْمَ يقُومُ الْحِسَابُ^{(الإبراهيم/41)}
پروردگارا روزي که حساب برپا مي‏ شود بر من و پدر و مادرم و بر مؤمنان ببخشاي.

رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ

1- در دعا هم به خود توجّه كنید، «واجنبنى - واجعلنى - واغفرلى» و هم به دیگران. «وبنّى - ومن ذریّتى - و لوالدىّ وللمؤمنین»
2- انسان، هم باید به فكر نسل قبل باشد، «ولوالدىّ وللمؤمنین » و هم به فكر نسل بعد. «و من ذریّتى»
3 - در دعا، به فكر قیامت خود، فرزندان و جامعه باشید. «یوم یقوم الحساب»

 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيتِي بِوَادٍ غَيرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيقِيمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيهِمْ وَارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يشْكُرُونَ^{(الإبراهيم/37)}

پروردگارا من [يکي از] فرزندانم را در دره‏اي بي‏ کشت نزد خانه محترم تو سکونت دادم

پروردگارا تا نماز را به پا دارند

پس دلهاي برخي از مردم را به سوي آنان گرايش ده و آنان را از محصولات [مورد نيازشان] روزي ده باشد که سپاسگزاري کنند.

قرآن

1- دیندارى، گاهى با آوارگى، هجرت، دورى از خانواده و محرومیت از امكانات رفاهى همراه است. «اسكنت من ذریّتى بواد غیر زرع»

2- كعبه واطراف آن در زمان حضرت ابراهیم نیز محترم و داراى محدودیت و ممنوعیت بوده است. «بیتك المحرّم»

3- محور و مقصد حركت ابراهیم نماز است. «ربّنا لیقیموا الصلوة»

4- نماز در ادیان قبل نیز بوده است. «لیقیمواالصلوة»

5- محبوبیّت و گرایش دل‏ها به دست خداست. «فاجعل افئدة…»

6- مردان خدا، دنیا را براى هدفى عالى مى‏خواهند. «من الثمرات لعلّهم یشكرون»