مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:

آیا در حدیث شنیده‌اید که وقتی حضرت، تشریف می‌آورد به خانه خدا تکیه می‌دهد؟

یعنی تکیه‌گاه ولی عصر(عج) خداست – معنایش این است.

به خانه تکیه می‌دهد یعنی اعتماد و یقین او به خداست،

علم وقدرت او مال خداست.

آن گاه جمالش را نشان می‌دهد،

 

ای اهل عالم، هر کس اراده دارد آدم علیه السلام را ببیند، مرا ببیند. هر که می‌خواهد نوح علیه السلام را ببیند، ابراهیم علیه السلام را ببیند؛ همین طور رووس پیامبران را می‌شمرد. در آخر می‌گوید

 

وَ مَن اَرادَ اَن یَنظُرَ الی مُحمدٍ وَ امیرالمومنینَ فَها اَنا ذا مُحمدٍ و امیرالمومنینَ.

سپس همین طور آبا و اجدادش را می‌شمرد تا به خودش می‌رسد.

 

قلب شما از کودکی از همان جا دارد بهره می‌برد و پدران و مادرانتان همه از این سرچشمه آب می‌خوردند. امیدوارم اعتمادی که در قلبتان آمده است را بزرگ بشمارید – ولو اینکه مقدارش به خیال خودتان کم باشد. آن اعتماد، خیلی زیاد است. بیخود نیست که مطالب بزرگ را درک می‌کنید. وقتی که نگاه کنید خواهید دید آن ذره‌ای از محبت امیرالمومنین و خانواده طهارت علیه السلام که در شما هست، بسیار بزرگ است. آن ذره، چون از بالا آمده است نامش ذره است، والا اگر بخواهی آن را در مقایسه با پایین حساب کنی، هر چه روی زمین، بشر و مخلوق هست، قربان آن ذره از حبّ علیّ ابن ابیطالب علیه السلام ، آن را ذره فرمودند چون از بالا آمده است، از پیشگاه خدا – عِندنا خَزائنُهُ؛ امیرالمومنین علیه السلام خزانه خداست. یک ذره آن با قلب شما تماس گرفته است، لذا آن را ذره فرموده‌اند.

 

امیدوارم به واسطه نور آنها بیایید که یک ذره از نور علی ابن ابیطالب علیه السلام خیلی زیاد است؛ که در هر قلبی تابید، دیگر عصیان، ضرر نمی‌رساند.

 

چقدر دکان شیطان را تخه کرد و مومنی که می‌خواهد به سوی خدا برود چقدر قدرت پیدا کرد و الا مقصد نمی‌گذاشت کسی جان در ببرد. الان به زحمتند، چه رسد به وقتی که آن ذره نباشد. ذره که آمد، ریشه معصیت کنده شد، آنچه هم که خدای نخواسته به واسطه قوای شهوات و خواهش‌ها از فرد صادر شود نمی‌تواند ضرر و اثر بگذارد نور امیرالمومنین علیه السلام با معصیت، میانه ندارد لذا آن چرک و پستی را می‌زند و از میان می‌برد – امیدوارم گناه، نصیب دوست اهل بیت علیه السلام نشود.

 

کتاب طوبی محبت؛ جلد چهارم - ص 31

مجلس حاج محمد اسماعیل دولابی