هر نصر من الله به شمشیر علی بود

هر فتح قریب از دل چون شیر علی بود

در خیبر و بدرش همه یکپارچه گفتند:

پیروزی اسلام به شمشیر علی بود

آن رعشه که بر کاخ معاویه درافتاد

پیداست که از نعره ی تکبیر علی بود

در سینه اگر بغض علی داشت عجب نیست

چون سینه ی دشمن هدف تیر علی بود

یک قوم در اندیشه تحقیر علی بود

یک طایفه مشغول به تکفیر علی بود

گفتند و نماندند ولی نام علی ماند

الحق که علی شاهد تکثیر علی بود

حتی به سکوتش کمر تفرقه خم شد

این وحدت ما حاصل تدبیر علی بود

صد رنگ عوض کرد بشر در طی ایام

تاریخ کجا شاهد تغییر علی بود؟

فرمود که دوزخ چه بسا خلق نمی‌شد

در هر دل اگر مهر فراگیر علی بود

پیغمبر ما آینه ی حُسن خدا بود

در آینه هر آینه تصویر علی بود

هنگام سحر فاطمه بر منبری از نور

با یازده آیینه به تفسیر علی بود

از خاک نجف شاخه ی انگور بر آمد

این معجزه ی تاک به اکسیر علی بود

ایوان نجف! هان تو شهادت بده فردا

این دل همه ی عمر به تسخیر علی بود

حجت الاسلام جواد محمدزمانی

هر دل كه شكسته شد نوایی دارد

هر عاشق دل خسته ،دعایی دارد

ایوان نجف ،محو زیارت نامه

در “روز پدر” عجب صفایی دارد

***

در سینه ، دلى غرق گناه آوردم

با چشم تر و روى سیاه آوردم

آنجا چقدر زبان به لكنت افتاد

وقتى به ضریح تو پناه آوردم

محمدمهدی عبدالهی

باید از جَهلِ عدو تدبیر را بیرون كشید

از نماز و حَجِّشان تَكفیر را بیرون كشید

یك نگاهی هم به بطنِ بایِ بسم الله كرد

از دلِ آیاتِ حق تفسیر را بیرون كشید

لا فتی الّا علی لا سیف الّا ذوالفقار

حضرت جبریل هم تعبیر را بیرون كشید

ظاهر و باطن علی و اول و آخر علی

باید از اوصافِ او تكبیر را بیرون كشید

در رجب خسته شد از مخفی شدن، جلوه نمود

از دلِ كعبه خدا تصویر را بیرون كشید

در نماز و خواب و بیداری علی غرقِ خداست

میشود در وقتِ خوابش تیر را بیرون كشید

كندنِ این در كه كارِ این دوتا روباه نیست

مصطفی مثل همیشه شیر را بیرون كشید

آی مَرحَب خونِ تو باشد حلالِ مرتضی

چونكه شمشیر خدا شمشیر را بیرون كشید

رضا قربانی

روزی شعار کُلِ جهان می شود علی

طبق حدیث امام زمان می شود علی

وقتی که اشهدش بشود مرز شیعگی

باور کنید کُلِ اذان می شود علی

آدم اگر که فرض شود دین برای آن

تن می شود پیمبر و جان می شود علی

در عالم مثال اگر رود شیعه را

سرچشمه شد نبی جریان می شود علی

زهرا اگر حقیقت شب های قدر شد

در بین ماه ها رمضان می شود علی

ای خوش به حال آنکه به هنگام عقد خویش

در سفره اش کلیدِ زبان می شود علی

ذکر حسین آخر مجلس که می شود

دقت کنی دهان به دهان می شود علی

ذکر تمام گریه کنان می شود حسین

ذکر تمام سینه زنان می شود علی

با کوله بار نان و رطب ها هنوز هم

هر شب برای ما نگران می شود علی

محمد رحیمی

کعبه سنگی‌ست که آیینه سرای تو شده

حال از شش جهت انگشت نمای تو شده

پرده‌ی بیت که بر دامن او چنگ زنند

به امیدی متمسک به ولای تو شده

قامت نوح ز‌ عشقت که کمان شد تازه

حلقه‌ی درب ورودی سرای تو شده

ناز بر ناس کن ای حمد که در بسم الله

اسم‌ اعظم ز کرم نقطه‌ی بای تو شده

خوش بر احوال غلامی که شدی مولایش

خوش بر احوال خدایی که خدای تو شده

طبق لولاک، به زهرا همگی‌ مدیونیم

چون همین آینه بانی بنای تو شده

هم تو راضی به رضای دل مرضیه شدی

هم دل مرضیه راضی به رضای تو شده

آنچه رخ داده و در آتیه رخ خواهد داد

همه منقوش در ایوان طلای تو شده

در دل سنگ من افتاده هوای نجفت

مثل آن چاه که دلتنگ صدای تو شده

میلاد حسنی

نمی‌رسد به خدا بنده‌ی خدا بی تو

میان راه شود تحبِسُ الدّعا بی تو

خدا مرا ز سر کوی تو جدا نکند

که می‌رسد به من از هر طرف بلا بی تو

عُبَیدُک بفنائک ذلیلُک بفداک

خودت بگو که کجا من روم؟ کجا بی تو؟

بهشت بی تو علی جان حقیقتش نار است

به منکرت بسپارم بهشت را بی تو

دلیل حب شما هست اصل طینت‌مان

وگرنه نیست محبت به دل روا بی تو

و خاک منکر تو از تبار سجّین است

کشیده شد گِل آن ها به ناکجا بی تو

بیا و خاک مرا با محبتت دُر کن

منم اسیر تراب و ابوترابی تو

جلا بده  به دل تیره‌ام علی جانم

نخورده است عقیق دلم جلا بی تو

قسم به چادر خیرالنسا که درد مرا

مسیح هم نتواند دهد شفا بی تو

نمی‌شود که دوباره مرا نجف ببری؟

چه قدر خسته‌کننده است لحظه‌ها بی تو

همیشه بودی و هستی، همیشه خواهی بود

چرا که خلق نشد کل ماسوا بی تو

تمام مظهر اسماء حق تعالایی

نشد شناخته هرگز دمی خدا بی تو

صفای کعبه فقط سمت مستجارش هست

نمی‌بَرَد کسی از بیت حق صفا بی تو

به سجده هم که روم ذکر یاعلی گویم

نکرده خالق خود را کسی صدا بی تو

همیشه کرب و بلا می‌رویم بعد نجف

نمی‌رویم سوی شهر کربلا بی تو

محمد علی قاسمی

هُوالاول علی بود و هُوالآخر علی بوده

همیشه اولین و آخرین سنگر علی بوده

خودش را در درون کعبه آورده به این دنیا

که هم مولود علی بوده ست و هم مادر علی بوده

جهان را می زند بر هم اگر شمشیر بردارد

که الگوی نَبردِ مالکِ اشتر علی بوده

به واقع معنی همراه کل انبیاء بودن

همین جمله است که بر انبیا داور علی بوده

اگر یک سو تمام انبیاء، یک سو علی باشد

یقیناً کفّه ی هموار سنگین تر علی بوده

حدیث نور را خواندم چنین از درک آن ماندم

علی بوده پیمبر یا که پیغمبر علی بوده

به جز نقش ولی بودن به هرجایی علی بودن

برای نقش خالق نیز بازیگر علی بوده

برای آن کسی که فاتح عرش الهی شد

فضیلت نیست اینکه فاتح خیبر علی بوده

فقط جای پیمبر نه، یقیناً جای زهرا هم

همیشه روزهای سخت در بستر علی بوده

وجود کربلا میزان حُب اوست وقتی که

علی اکبر علی بوده، علی اصغر علی بوده

یقیناً شام و کوفه مات و مبهوتند از زینب

که الگوی سخنرانی این دختر علی بوده

به نوکر بودن درگاه فرزندش خوشم وقتی

امام حضرت صدیقه و قنبر علی بوده

مهدی رحیمی

مسلماً تو با نبی برادری

 نیافتم برای تو برابری

خودت که جای خود نیافتم علی

 میان روزگار خویش قنبری

قیامتی به غیر قامت تو نیست

 و نیست غیر چشمهات محشری

حسین در نماز روی دوش تو

میان عرش می رود چه منبری

تمام، تو ازل تویی ابد تویی

 امام ، تو ، تو اولی تو آخری

تو غالبی تو قاهری  تو فاتحی

تو حیدری تو حیدری تو حیدری

چه می شود که با خودت میان جنگ

جناب ذوالفقار را بیاوری

نشان بده که در جهان به جز خودت

نبوده است تا کنون دلاوری

سری تکان بده ببین میان جمع

نمانده است روی پیکری سری

علی برای دست گرمی آمده

برای او بیاورید لشکری

و دستمال زرد بسته بر جبین

 کجاست قلعه ای کجاست خیبری

حریف جنگ را برای مرتضی

هنوز در جهان نزاده مادری

آهای عَمر عبدود! غلاف کن

 بس است جای دیگری مصاف کن

مجید تال

همینکه زاده شدی تو جهان معطر شد

ز نور چهره ی تو آسمان منور شد

دوچشم مادرت از یمن مقدمت تر شد

چه شد که تشنه ی دیدار تو پیمبر شد؟

هرآنکه بغض تو درسینه داشت کافر شد

دریده سینه ی خود کعبه هم برای علی

هزار جان گرامی بُود فدای علی

من آفریده شدم تا شَوم گدای علی

پدر غلام علی بود و خاک پای علی

خوشا بحال کسی که غلام حیدر شد

خدا بخاطر حیدر عذابمان نکند

به پیش چشم حسودان خرابمان نکند

هرآنچه میکند از خود جدایمان نکند

خداکند که “غریبه” خطابمان نکند

دلش خوش است هرآنکه برات نوکر شد

به زیر پای شما حال مضطر آوردم

اگر قبول کنی محضرت سر آوردم

دلیل داشت اگر رو به این در آوردم

به شوق دیدن صحن تو پر درآوردم

دوباره حرف حرم‌شد ،دلم کبوتر شد

دوباره میل تو دارد دل پریشانم

ببین که از شعفت پاره شد گریبانم

اگر گداییتان را کنم سلیمانم

یقین بخاطر تو پر شده نمکدانم

خوشا کسی که مقامش مقامِ قنبر شد

میان معرکه ها خون بپا کند حیدر

به ضربه ای سر مرحب جدا کند حیدر

برای دین خدا جان فدا کند حیدر

به غمزه حاجت مارا روا کند حیدر

عذاب و لعنت حق بر کسی که منکر شد

علی امام ‌من است و منم گدا زاده

و طوق بندگی ام دست حیدر افتاده

مرا خدا به تو داده تو را بمن داده

خراب حضرت حیدر همیشه آباده

علی گفتم و حالم دوباره بهتر شد

گره گشایی و ذکر تو اسم اعظم شد

کسیکه حب تو در سینه داشت آدم شد

تو سفره داری و مهمان سفره حاتم شد

بساط مستی ما با شما فراهم شد

به قلب سنگی من دَس کشیدی و زر شد

هاشم محمدی آرا

از غصه رها ببینمت…این شبها

 خندان همه جا ببینمت…این شبها

درحق کسی که دوست داریش، بگو:

ایوان طلا ببینمت…این شبها

سید مجتبی شجاع

بر شوره زار قلبها باران می آید

بر دردهای بی دوا درمان می آید

دستان پشت پرده ی خلق است حیدر

روزی رسان عالَم امکان می آید

چشم زمین روشن به روی صاحبش شد

شأن نزول سوره ی انسان می آید

قبل از نبی کعبه بغل کرده علی را

بر جسم سرد کعبه حالا جان می آید

هم باطن یاسین و هم اُمّ ُالکتاب است

آیات مدح اوست در قرآن می آید

“ما خاک پای بچه های بوترابیم”

خیلی به نوکرهاش این عنوان می آید

باقی نمی ماند گناهی و سیاهی

تا عشق حیدر در دل ویران می آید

در سینه ام باشد غم عالم غمی نیست

پای ضریحش غصه ها پایان می آید

هم هوش و هم دل می برد ایوان طلایش

عاقل از ایوان نجف حیران می آید

او وعده داده، دلخوشی من همین است

در لحظه ی جان دادنم جانان می آید

مرضیه نعیم امینی