از زمان مرحوم آیت‌اللَّه بروجردی (رضوان‌اللَّه‌تعالی علیه) و بعضی از بزرگانِ علمای اهل سُنت در مصر - که این فکر پیدا شده که بیایید اختلافات را کنار بگذارید؛ سنی، سنی بماند؛ شیعه، شیعه بماند؛ عقاید خودتان را داشته باشید؛ اما با هم، دست در دست هم بگذارید.

قرآن از زبان پیامبر اکرم به مسیحیان آن زمان میگوید:

«تعالوا الی کلمة سواء بیننا و بینکم الاّ نعبد الاّ اللَّه و لا نشرک به شیئا».

آن وقت فرقه‌های مسلمان، با خدای واحد، پیغمبر واحد، قرآن واحد، قبله‌ی واحد، عبادت واحد، این همه مشترکات و مسلّمات، چند موضوع مورد اختلاف را وسیله قرار بدهند برای دشمنی!

این، خیانت نیست؟

این، غرض‌ورزیِ غرض‌ورزان و غفلتِ غافلان نیست؟

هر کسی که در این زمینه تقصیری بکند، پیش خدای متعال مؤاخَذ است؛ چه شیعه باشد، چه سُنی.

دیدار اقشار مردم در سالروز میلاد امیرالمؤمنین علیه السلام ۱۷/مرداد/۱۳۸۵