در این که کار«قضاوت» از جمله کارهای بسیار مهم حکومتی است شکی نیست. مهم این است که بدانیم قضات چه ویژگی هایی باید داشته باشند. سخنان گوهربار امیر بیان حضرت علی(علیه السلام) در مورد گزینش قضات، خطاب به مالک اشتر بسیار در خور تعمق بوده، گره گشای بسیاری از مشکلات کنونی جامعه اسلامی ما خواهد بود. حضرت علی(علیه السلام) در این بخش از نامه، ویژگی های چندی را برای گزینش قاضیان یادآور می شوند:

1. قاضی باید کسی باشد که فشار کار بر او دشوار نیاید؛

2. ستیز متخاصمان او را به لجاجت نکشاند؛

3. بر لغزش پایدار نباشد؛

4. وقتی حق را شناخت، در بازگشت به آن در نماند؛

5. چشم طمع به مال دیگران ندوزد؛

6. به شناخت اندک بسنده نکند؛

7. در شهادت، درنگش از همه بیشتر باشد؛

8. بیش از همه حجت و برهان به کار برد؛

9. از آمدوشد صاحبان دعوا کم تر به ستوه آید؛

10. در آشکار شدن کارها از همه شکیباتر باشد؛

11. در صورت روشن شدن حکم از همه قاطع تر باشد؛

12. ستایش فراوان او را به خودبینی نکشاند؛

13. خوش آمدگویی او را بر نیانگیزاند…

     طبعاً افرادی که دارای این ویژگی ها باشد، بسیار اندک هستند، همان گونه که حضرت خود فرموده است: «اینان اندکند». سپس حضرت به سبب حساس بودن کار قضاوت به مالک سفارش می کند تا در رسیدگی به امر قضاوت کوتاهی نکند. بنابراین، منصب قضاوت از جمله کارهایی است که در درجه اول، جز انبیا و اولیای الهی کسی شایستگی عهده دارشدن آن را ندارد، سپس این منصب از آنِ فقهای واجد شرایط است، و سرانجام در صورت اضطرار و ناچاری، اگر بنا شد به افراد دیگری واگذار شود، باید کسانی عهده دار این منصب باشند که علاوه بر قدرت اجتهاد از ویژگی های دیگری که آن ها را از لغزش ها در امان نگه می دارد، برخوردار باشند.