يک روز در سفرى بر اثر غرور جوانى، شتابان و تند راه روى کردم، و شبانگاه خود به پاى کوه بلندى پشته رسيدم، خسته و کوفته شده بود و ديگر پاهايم نيروى راهپيمايى نداشت، از پشت سر کاروان، پيرمردى ناتوان، آرام آرام مى آمد، به من رسيد و گفت: «براى چه نشسته اى؟ برخيز و حرکت کن که اينجا جاى خوابيدن نيست .»

گفتم: چگونه راه روم که پايم را ياراى حرکت نيست.

گفت: مگر نشنيده اى که صاحبدلان مى گويند: رفتن و نشستن «با آرامش و کم کم ره سپرده ) بهتر از دويدن و خسته شدن و درمانده گشتن؟ »

اين که مشتاق منزلى ، مشتاب

پند من کار بند و صبر آموز

اسب تازى (1) دوتگ (2) رود به شتاب

اشتر آهسته مى رود شب و روز

1. تازى: تازنده و چابک.
2. دو تگ: دو طاق ، دو مرحله ، دو دور.