قبل از ظهور پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله دانشمندان یهود مردم را به آمدن حضرت بشارت مى‏ دادند و نشانه‏ هاى ایشان را بر اساس آنچه در تورات آمده بود، مى‏ شمردند. اما هنگامى كه پیامبر صلی الله علیه و آله را دیدند…

استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه صد و یکم سوره بقره پرداخته است.

«وَ لَمَّا جاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ نَبَذَ فَريقٌ مِنَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ كِتابَ اللَّهِ وَراءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لا يَعْلَمُونَ» ^{(بقره، 101)}

هنگامى كه (پیامبر اسلام به عنوان) فرستاده‏ اى از سوى خدا براى آنان آمد و با نشانه‏ هایى كه نزد آنان بود مطابقت داشت، جمعى از آنان كه اهل كتاب بودند، كتاب خدا را پشت سر خود افكندند به گونه ‏اى كه گویا اصلاً از آن خبر ندارند.

قبل از ظهور پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله دانشمندان یهود مردم را به آمدن حضرت بشارت مى‏ دادند و نشانه‏ هاى ایشان را بر اساس آنچه در تورات آمده بود، مى‏ شمردند. اما هنگامى كه پیامبر صلی الله علیه و آله را دیدند چنان انكارش كردند كه گویا چیزى درباره آن حضرت نمى‏ دانند.

آرى خطر مقام ‏پرستى، همه انسانها خصوصاً دانشمندان را تهدید مى‏ كند. وقتى دانشمندان یهود احساس كردند اگر به حقانیت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله اقرار كنند، مقام دنیوى خودشان را از دست مى ‏دهند، نبوت او را انكار كردند.

البته قرآن كه بر اساس عدل و انصاف، تاریخ را بیان مى ‏دارد حقّ نیكان و پاكانِ یهود را محفوظ داشته و مى ‏فرماید اكثر آنان كافر شدند، یعنى گروهى از آنان حق را پذیرفتند، گرچه اندك بودند.

حوزه