بايد بدانيم كه امام پدري مهربان و برادري دلسوز است، امام همه شيعيان را دوست دارد و براي هدايت و سعادت آنها دعا و تلاش مي كند. البته در اين ميان شيعياني را بيشتر دوست دارد كه مي كوشند افرادي صالح و با معنويت باشند.

با رعايت موارد زير، مي توان به دوستي آن حضرت اميد داشت:

1. در مقام علم و عقيده هر روز بر معرفت ديني خود بيفزاييم و در جلسات سخنراني و علمي شركت كنيم و در شناخت مقام امامت و شخص امام زمان علیه السلام (با مطالعات فراوان) كوشا باشيم.

2. در مقام عمل اولين چيز انجام دادن واجبات و ترك گناه و معصيت است. ارتكاب معصيت در محضر امام زمان علیه السلام باعث آزرده شدن دل ايشان مي شود و وقتي پرونده اعمال به محضر ايشان برده مي شود، از ما دلگير مي گردد.

قدم دوم انجام وظيفه است، بهترين راه نزديكي به آن حضرت و جلب رضايت ايشان، اين است كه هر كس هر شغل و وظيفه اي كه دارد، آن را به دقت و سلامت انجام دهد. شما كه محصل هستيد، بهترين كار تلاش و درس خواندن عميق و صحيح است، كسي كه وظيفه خود را ترك كند يا ناقص انجام دهد و در عوض آن بخواهد كار نيك ديگري انجام دهد، راهي كج رفته است.

قدم بعدي ايجاد ارتباط معنوي با امام است؛ يعني، بكوشيم هميشه به ياد امام زمان علیه السلام باشيم صبح را با دعاي عهد شروع كنيم، در نماز هايمان براي آن حضرت دعا كنيم، دعاي فرج را در هر فرصتي بخوانيم. دعاي ندبه، زيارت آل ياسين و دعاهاي ديگر را با توجه به معنا و حضور قلب بخوانيم، صدقه دادن براي سلامتي ايشان، زيارت از طرف ايشان و دعا براي سلامتي و تعجيل فرج آن حضرت، شركت در مراسم منسوب به ايشان و … راه هاي ايجاد ارتباط معنوي با امام است و مي توان بعد از مدتي آثار بسيار مثبت آن را ديد و اين خود نشان دوست داشتن امام است. اما باز تاكيد مي شود همه اين كارها بعد از ترك گناه و عمل به وظيفه و نقش خويش در جامعه و خانواده اثر بخش است؛ وگرنه پوستي بي مغز و خاصيت خواهد بود.

ج س 2ـ بيان علت حقيقي و اصلي غيبت امري دشوار و شايد دور از دسترس باشد. درباره غيبت مي توان، هم نگاه تاريخي داشت و هم نگاه روايي:

يك. نگاه تاريخي: وقتي به تاريخ صدر اسلام و حتي قبل از آن مي نگريم، به خوبي مي بينيم كه جبهه كفر و باطل براي مقابله با جبهه حق و نابودي آن، از هيچ اقدامي فروگذاري نكرده و در اين راه حتي از كشتن پيشوايان دين نيز ابايي نداشته است. آنان به خوبي مي دانستند ادامه حكومت دنيايي و سيطره بر مردم و كسب منافع نامشروع، زماني امكان پذير خواهد بود كه پيشوايان دين و هاديان حق را از سر راه خود بردارند لذا شهادت ائمه علیه السلام در دستور كار خلفاي جور قرار گرفت. آنچه وحشت و اضطراب حاكمان خودكامه را بيشتر مي كرد، وعده ظهور حضرت مهدي(عج) به عنوان منجي و مصلح بود. از اين رو خلفاي معاصر امام حسن عسكري علیه السلام ايشان را به شدت تحت نظر داشتند تا وقتي فرزند ايشان به دنيا مي آيد، او را در همان ابتداي زندگي به شهادت برسانند. بنابراين بسيار طبيعي است كه خداوند آخرين حجت خود را در پرده غيبت قرار دهد تا جان او حفظ شود و در موعد مقرر و زماني كه مردم آمادگي ظهور داشتند ظهور كرده و جهان را پر از عدل و داد نمايد.

دو. نگاه روايي: در روايات به علت و حكمت هاي متعددي اشاره شده است؛ از جمله:

الف. غيبت سري از اسرار الهي: پيامبر صلی الله علیه و آله فرمود: “ان هذا لامر من امر الله و سر من سر الله” ؛ “اين امر الهي و سري از اسرار خداوند است". (بحار الانوار ، ج 51، ص73).

ب. آزمايش مردم: امام علي علیه السلام فرمود: “به خدا قسم من و دو فرزندم شهيد مي شويم. خداوند در آخر الزمان مردي از فرزندانم را به خون خواهي ما بر خواهد انگيخت و او مدتي غايب مي شود تا مردم آزمايش شوند و گمراهان جدا گردند تا جايي كه افراد نادان مي گويند: خداوند ديگر به آل محمد كاري ندارد". (غيبت نعمامي، ب10).

ج. ستم پيشه بودن انسان ها : امير مؤمنان علیه السلام فرمود: “زمين از حجت خدا خالي نمي ماند، ولي خداوند به دليل ستم پيشه بودن و زياده روي انسان ها، آنان را از وجود [ظاهري] حجت خود محروم مي سازد"(غيبت نعماني، ب10).

د. حفظ جان امام: امام باقر علیه السلام فرمود: “براي قائم ما قبل از آنكه به پا خيزد غيبتي است. راوي پرسيد چرا، حضرت فرمود: مي ترسد[از قتل]".

برخي بر اساس روايت اول مي گويند: “علت اصلي غيبت، روشن نيست و آنچه از علت ها گفته شده(مانند حفظ جان) از آثار غيبت است، نه علت اصلي(فصلنامه انتظار، ش4، مقاله استاد طبسي).

برخي ديگر با توجه به تاريخ و روايات، علت اصلي غيبت را حفظ جان و بقيه موارد را از آثار آن مي دانند.

پس غيبت امري است كه سير حركت انسان ها، آن را ناگزير كرده و در اين فرايند بايد به گونه اي برنامه ريزي شود تا جامعه شيعه، با كمترين مشكل بتواند پذيراي آن باشد. از اين رو امامان علیه السلام از يك سو راه هاي فهم احكام را به شاگردان مي آموختند تا بتوانند احكام دين را در حد توان از منابع شرع استنباط و استخراج كنند و مردم را نيز به آموختن از علما و رجوع به آنها فرا مي خواندند و از سوي ديگر با برقراري نهاد وكالت، مردم را به رجوع به وكيلان دعوت كردند. در همين راستا از زمان امام هادي و عسكري علیه السلام ارتباط مستقيم را كمتر كردند و در مواردي از پشت پرده جواب سؤالات را مي دادند تا مردم به نديدن امام عادت كنند. به دنبال آن غيبت كوتاه مدتي(صغري)، پيش بيني شد تا مردم به واسطه نواب خاص، برخي مسائل مورد نياز را بپرسند و در ضمن رجوع دائمي به نايبان را فرا بگيرند. (ر.ك. غيبة طوسي؛ تاريخ عصر غيبتع پورسيد آقايي، اصول عقايد، مصباح؛ دادگستر جهان . اميني).

پورتال اهل‌بیت علیهم السلام ـ وابسته به مجمع جهانی اهل‏بیت علیهم السلام