از سویی دیگر، تحولات منطقه نیز مؤید آن است که همه‌چیز برای فروپاشی این رژیم در حال مهیا شدن است. به‌عنوان مثال، آبان ماه ۱۳۹۵، در نزدیکی مرزهای رژیم صهیونیستی، میشل عون ۸۱ ساله، یک مسیحی مارونی از سوی مجلس لبنان با رأی نزدیک به ۸۰درصد نمایندگان به‌عنوان رئیس‌جمهور لبنان برگزیده شد و ماه‌ها بن‌بست سیاسی در لبنان با پیروزی حزب‌الله پایان یافت. شخصی که در سال ۲۰۰۶ توافق رسمی اتحاد میان جنبش میهنی آزاد و حزب‌الله را به امضاء رساند و از آن زمان به‌طور دائمی از حزب‌الله حمایت کرده است. بندتا برتی، تحلیلگر مؤسسه‌ی مطالعات امنیت ملی اسراییل، انتخاب عون را یک پیروزی سیاسی برای حزب‌الله دانست و گفت: «حزب‌الله به‌وضوح و مستقیما از عون برای ریاست‌جمهوری حمایت کرده و این مسأله همواره میان حزب عون و حزب‌الله حل‌شده بوده است. حزب‌الله به توافق با عون پایبند بوده است. با این انتخابات حزب‌الله از نظر متحدان سیاسی خود و جایگاهش در لبنان مستحکم خواهد شد.»

همچنین تهدید چند ماه پیش سیدحسن نصرالله برای هدف قرار دادن نیروگاه اتمی رژیم صهیونیستی، واکنش و نگرانی تند صهیونیست‌ها را به دنبال داشته است. پرده‌برداری از این توان عملیاتی جدید توسط حزب‌الله لبنان، عملا یکی از مهم‌ترین حوزه‌های بازدارندگی رژیم صهیونیستی را با چالش و مخاطره‌ای جدی روبه‌رو ساخت. در همین‌باره، شبکه دو تلویزیون اسرائیل تهدید نصرالله مبنی بر حمله به نیروگاه دیمونا را تهدید جدید برشمرد و روزنامه معاریو نیز در این مورد به تصمیم حزب‌الله برای نفوذ در شهرک های شمالی اشاره کرد و نوشت: نصرالله در سخنرانی خود گفت، در جنگ آینده وضعیت تغییر خواهد کرد و مقاومت در خاک خود باقی نخواهد ماند.^۳ دست برتر محور مقاومت در ماه‌های اخیر که بارزترین آن، رسیدن نیروهای عراقی به مرزهای سوریه در مبارزه‌ی با گروه‌های تروریستی است نیز از نشانه‌های دیگر تحولات منطقه درجهت تهدید شدن امنیت اسرائیل است.

در کنار این موضوعات، سه بحران درونی این رژیم جعلی نیز تهدیدکننده‌ی امنیت و بقای آن است:
۱- بحران ناشی از عدم مشروعیت: حمایت گسترده از جنبش بایکوت و عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل در سراسر جهان و تصویب ۲۰قطعنامه ضداسرائیلی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۶ میلادی^۴ از جمله نشانه‌های این بحران عدم مشروعیت است.

۲- بحران ناشی از موقعیت ژئوپولتیک: امنیت ملی اسرائیل تحت تأثیر منفی عامل جغرافیای سیاسی قرار گرفته است، فقدان عمق استراتژیک قابل قبول برای این رژیم به‌عنوان یک آسیب‌پذیری راهبردی مطرح است. کوچکی و انزوای جغرافیایی از دیگر مسائل بغرنج ژئوپلیتیکی اسرائیل است. از مؤلفه‌های دیگر ژئوپلیتیکی می‌توان به منابع تأمین انرژی و بحران منابع آبی اشاره کرد که سیاست‌های کسب منابع انرژی غیرنفتی مانند انرژی هسته‌ای، تسلط بر بلندی‌های جولان و تضمین آب دریاچه‌ی طبریه، نمود تلاش برای رفع مسائل ناشی از این کاستی‌هاست.

۳- بحران جمعیتی: تمرکز جمعیتی در مثلث سرزمین با heartland triangle و ضعف کمی جمعیت نسبت به دشمنان منطقه‌ای از این گروه به شمار می‌روند.^۵ مشکل دیگر در این راستا شکاف زیاد جمعیتی اسرائیل با کشورهای معارض در منطقه است. در این راستا آذرماه ۱۳۹۲جان کری، وزیرخارجه‌ی وقت آمریکا در سخنانی در مجمع سابان مؤسسه‌ی بروکینگز، به تهدید بودن جمعیت فلسطینیان برای رژیم صهیونیستی تأکید داشت و آن را در کنار تهدید موشکی ایران، دومین تهدید سرزمین‌های اشغالی خواند.^۶

مجموعه‌ی این دلایل، نشانگر آن است که معادلات و هندسه‌ی نوین جهانی به سمتی در حال شکل‌گیری است که امنیت و بقای رژیم صهیونیستی کماکان مسأله اصلی و کابوس همیشگی سران این رژیم باقی خواهد ماند و در زمانی نه چندان دور فروپاشی این رژیم جعلی تحقق خواهد یافت. همانطور که هنری کسینجر، استراتژیست مطرح آمریکایی سال ۲۰۱۲ صریحا بیان داشت: ده سال دیگر اسرائیلی وجود نخواهد داشت.^۷
 
پی‌نوشت‌ها:
۱. http://www.irannuc.ir/content/۲۵۲۴
۲. http://www.jewishpress.com/news/breaking-news/new-study-israel-no-longer-a-priority-for-many-jewish-american-voters/۲۰۱۷/۰۱/۲۶/
۳. https://www.tasnimnews.com/fa/news/۱۳۹۵/۱۱/۱۲/۱۳۱۳۴۰۰
۴. https://www.unwatch.org/un-to-adopt-۲۰-resolutions-against-israel-۳-on-rest-of-the-world/
۵. http://www.meforum.org/۳۷۱۱/jordan-valley-israel-security
۶. http://www.mehrnews.com/news/2191061
۷. http://www.israelhayom.com/site/newsletter_article.php?id=۵۹۰۷