کمبود محبت‌های ما (نه عاشقیم نه معشوق) تبدیل به گناهان ما می‌شود، دکترهای جدید می‌گویند اگر بعضی از ویتامین‌های بدنت کافی نباشد ضعیف می‌شوی.

دکترهای قدیمی‌تر می‌گفتند اگر وجودت گرم باشد، به حد لازم گرمی بخوری، و زیاد سردی نخوری، سرماخوردگی و خیلی امراض سراغت نمی‌آید.

همین حکم هم در روح جریان دارد اگر کسی اهل محبت باشد و وجودش بامحبت گرم باشد، نیازی به گناه ندارد. امیرالمؤمنین می‌فرماید: «خداوند انسان را از چیزی نهی نکرده مگر این‌که او را از آن بی‌نیاز کرده است؛ مَا نَهَى اللَّهُ سُبْحَانَهُ عَنْ شَیْ‏ءٍ إِلَّا وَ أَغْنَى عَنْه‏»(غرر، ج 1، ص 690) پس چرا من خودم را نیازمند‌ می‌بینم؟ رفقا ما خودمان را نیازمند محبت می‌بینیم. بعد وقتی محبت گیر نمی‌آوریم، به بقیه گیر می‌دهیم و اخلاقمان خراب می‌شود.

سرگرم‌کننده باشد

یکی دیگر از ویژگی‌های محبت، این است که سرگرم‌کننده باشد. بعضی‌ها به اسلام خرده می‌گیرند که چرا اسلام برنامه برای بازی ندارد؟ جای سرگرمی در دین کجاست؟

بگذارید در قالب یک مثال فرضی جواب دهم. خانمی پیش مشاوری آمد و گفت می‌خواهم از شوهرم طلاق بگیرم گفت: «چرا؟» گفت: «دوران ماه‌عسل زندگی ماست، او مرا رها کرده مشغول بازی با کامپیوتر است» هیچ مشاور عاقلی نمی‌گوید که حق با همسر شماست مگر بازی چه اشکالی دارد. بلکه می‌گوید: «برو به شوهرت بگو بیاید بعد شروع می‌کند همسرش را دعوا کردن که تو خانمت را رها کردی داری بازی می‌کنی؟! مگر تو بچه‌ای، خب با خانمت نرد عشق‌بازی کن. بگید و بخندید و خوشحالی کن»

شما اگر از خدا لذت می‌بردی و غرق محبت خدا بودی، سراغ سرگرمی دیگر  می‌رفتی؟! دین سرگرمی دارد ولی اسباب سرگرمی‌اش فرق می‌کند

دانلود صوت: اینجا

صفحات: 1· 2