«السلام علی ربیع الانام و نضره الایام»
 

یابن الحسن!

در خزان عمرم و در سینه پروردم بهار

«السلام علی ربیع الانام و نضره الایام»

یابن الحسن!

بهارهایی که ز عمرم گذشت وبی توگذشت،

نبود غیر خزان‌ها گرَم بهار تویی

ای بهار جانها و خوشی روزگاران!

هفته‌ها را به شوق رسیدن به آدینه‌ی موعود به سر می‌بریم

و غروب هر آدینه بغض‌های غریبانه‌ی نیامدنت را فرو میخوریم.

کاش آتش سوزان فراقت به گلستان وصالی می‌رسید؛

کاش اشک‌های ندبه‌هایمان سنگ فرش کوچه‌های وصالت می‌شد.

سرور ما! مولای ما! آقای ما! همه چیز و همه کس ما!

کویر خشکیده‌ی قلب‌هایمان را عشق تو باران است؛ 

و ظلم‌های پیدا و ناپیدای جهانمان را نام تو پایان است.