حدیت اول 

إنَّ جَمیِعَ دَوابِّ الأرضِ لَتُصَلِّی عَلی طالِبِ العِلمِ حَتَّی الحِیتانِ فی البَحرِ.

همه جنبندگان زمین، حتی ماهیان دریا، بر جوینده دانش درود می‌فرستند.

(بصائر الدّرجات، ج. ۴، ص. ۲۴)

حدیث دوم

الکَمالُ کُلُّ الکَمالِ التَّفقُّهُ فِی الدِّینِ و الصَّبرُ عَلَی النّائِبَهِ و تَقدیرُ المَعیشَهِ.

همه کمال در شناخت عمیق دین و شکیبایی در پیشامد‌های ناگوار و اندازه نگاه داشتن در زندگی است.

(تحف العقول، ص. ۲۱۳)

حدیث سوم 

إیّاکَ و التَّفریطَ عِندَ إمکانِ الفُرصَهِ فَإنَّهُ مَیَدانٌ یَجری لأِهلِهِ الخُسرانُ.

مبادا فرصت‌های به دست آمده را از دست بدهی که در این میدان آن که وقت را ضایع کند، زیان می‌بیند.

(تحف العقول، ص. ۲۸۶)

حدیث چهارم 

تَذاکُرُ العِلمِ دِراسَهٌ و الدِّراسَهُ صَلاهٌ حَسَنَهٌ.

گفت و گوی علمی درس است و درس نمازی نیکو است.

(الکافی، ج. ۱، ص. ۴۱)

حدیث پنجم

لَو یَعلَمُ النّاسُ ما فی زِیارَهِ قَبرِ الحُسَینِ مِنَ الفَضلِ لَماتُوا شَوقا.

اگر مردم می‌دانستند در زیارت مزار امام حسین (ع) چه فضیلتی است از شوق آن می‌مردند.

(المحاسن، ص. ۱۸)

حدیث ششم

تَبَسُّمُ الرَّجُلِ فی وَجهِ أخیهِ المُؤمِنِ حَسَنَهٌ.

لبخند آدمی به روی برادر دینی اش حسنه است.

(بحار الأنوار، ج. ۷۴، ص. ۲۸۸)

حدیث هفتم

خُذُوا الکَلِمَهَ الطَّیِّبَهَ مِمَّن قالَها و إن لَم یَعمَل بِها.

سخن نیک را از گوینده آن برگیرید، اگر چه به آن عمل نکند.

(تحف العقول، ص. ۲۹۱)

حدیث هشتم

تَزَیَّنْ لِلّهِ بِالصِّدقِ فِی الأعمالِ.

با راست کرداری، خود را برای خداوند بیارای.

(بحار الأنوار، ج. ۷۸، ص. ۱۶۴)

حدیث نهم

ما شِیَعَتُنا إلاّ مَنِ اتَّقَی اللّه َ؛ و أطاعَهُ.

شیعه ما، تنها کسی است که تقوا پیشه و مطیع خداوند باشد.

(تحف العقول،ص. ۲۹۵)

حدیث دهم

مَن لَم یَجعَل لَهُ مِن نَفسِهِ واعِظا فَإنَّ مَواعِظَ النّاسِ لَن تُغنِیَ عَنهُ شَیئا.

کسی که واعظی درونی نداشته باشد، موعظه‌های مردم سودی به او نمی‌رساند.

(تحف العقول، ص. ۲۹۴)

حدیث یازدهم

ما عُبِدَاللّه ُ. بِشَی ءٍ أفضَلَ مِن عِفَّهِ بَطنٍ و فَرجٍ.

خداوند با چیزی برتر از پاکی شکم و دامن، عبادت نشده است.

(الکافی، ج. ۲، ص. ۷۹)

حدیث دوازدهم

ما مِن نَکبَهٍ تُصِیبُ العَبدَ إلاّ بِذَنبٍ.

هیچ گرفتاری‌ای به بنده نمی‌رسد مگر به سبب گناه.

(الکافی، ج. ۲، ص. ۲۶۹)

حدیث سیزدهم

عَلَیکُم بِالصَّدَقَهِ فَبَکِّرُوا بِالصَّدَقَهِ فَإنَّها تُسَوِّدُ وَجهَ إبلیسَ.

بر شما باد به صدقه دادن! صبح زود صدقه بدهید که روی ابلیس را سیاه می‌کند.

(تحف العقول، ص. ۲۹۸)

حدیث چهاردهم

فَانزِل نَفسَکَ مِنَ الدُّنیا کَمَثَلِ مَنزِلٍ نَزَلتَهُ ساعَةً ثُمَّ ارتَحَلتَ عَنهُ

خود را در دنیا چنان منزل ده که گویى ساعتى در آن منزل دارى وسپس از آن کوچ می‌کنی

بحارالأنوار، ج ۷۵، ص  ۱۶۵

حدیث پانزدهم

من ترک الجماعة رغبة عن‌ها و عن جماعة المسلمین من غیر علة فلا صلاة له.

کسی که از روی بی میلی، بدون عذر و علت نمازجماعت را که اجتماع مسلمانان است ترک کند، نمازی برای او نیست.

امالی شیخ صدوق، ص ۲۹۰

حدیث شانزدهم

قال (ع): قال رسول الله صلى الله علیه وآله: ان الله یحب الحیئ الحلیم العفیف المتعفف

همانا خداوند انسان با حیا و بردبار را دوست دارد. خداوند دوست می‌دارد کسی را که با حیا، بردبار، پاکدامن، و باز ایستنده‌ از حرام باشد.

جهاد با نفس، ح ۲۵۹ - وسائل الشیعة الإسلامیة. ج ۱۱ ص ۲۱۱.

حدیث هفدهم

اِستَشِر فی أمرِک الَّذینَ یخشَونَ اللَّهَ

در کار خود، فقط با کسانى مشورت کن که از خدا می ‏ترسند

تحف العقول، ص ۲۹۳. بحار الانوار ج ۷۵ ص ۱۷۲.

حدیث هجدهم

الکبرُ مَطَایا النَّارِ

کبر و بزرگی نمودن به منزله‌ مرکبی است که سوار خود را به سوی آتش می‌برد.

جهاد با نفس، ح ۵۷۸. وسائل الشیعه الاسلامیة. ج ۱۱ ص ۳۰۱.

حدیث نوزدهم

الظُلمُ فِی الدُّنیا هُوَ الظُلُمَاتُ فِی الاَخِرَه

ظلم در دنیا همان ظلمت‌ها و تاریکی‌های آخرت است.

جهاد با نفس، ح ۷۳۳. وسائل الشیعه الاسلامیه. ج ۱۱ ص ۳۴۰ ح ۲۰

حدیث بیستم

«ثَلاثَةٌ مِنْ مَکارِمِ الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ أَنْ تَعْفُوَ عَمَّنْ ظَلَمَکَ، وَ تَصِلَ مَنْ قَطَعَکَ، وَ تَحْلُمَ إِذا جُهِلَ عَلَیْکَ.»

سه چیز از مکارم دنیا و آخرت است۱ـ گذشت کنى از کسى که به تو ستم کرده است،۲ـ بپیوندى به کسى که از تو بریده است،۳ـ و بردبارى ورزى در وقتى که با تو به نادانى برخورد شود

 

منبع: باشگاه خبرنگاران