گلچین فاطمیه ۱۳۹۳

رهبر معظم انقلاب می‌فرمایند:

انسان در عجب است که اسلام با چه قدرت عجیبی توانسته است تربیت والای خود را به حدی برساند که یک زن جوان، در آن شرایط دشوار بتواند این منزلت عالی را کسب کند! هم عظمت این انسان والا شگفت‌انگیز است، هم عظمت مکتب.

...

نماهنگ حضور مردم، به مناسبت سی و نهمین بهار انقلاب؛ نقش مردم در پیروزی انقلاب اسلامی

دانلود نماهنگ حضور مردم

حضور مردم

انتشار نماهنگ به مناسبت فرا رسیدن سی و نهمین بهار انقلاب؛ نقش مردم در پیروزی انقلاب اسلامی و حفظ ارزش ها

رهبر انقلاب با اشاره به رفت‌وآمد و مذاکرات برخی دولت‌های اروپایی در تهران در طول یک‌سال و نیم اخیر و در عین حال عملی نشدن اغلب توافقات انجام‌گرفته، خطاب به نخست‌وزیر سوئد گفتند:با شناختی که از جنابعالی وجود دارد، شما فردی اهل اقدام و عمل هستید و انتظار می‌رود به نحوی عمل کنید که توافقات صرفاً بر روی کاغذ باقی نماند.

...

/> رهبر انقلاب اسلامی، مهم‌ترین ظرفیت ایران را «جوانان تحصیل‌کرده و بانشاط و آماده‌به‌کار، و ملتی پرشور و با عزم و اراده‌ی بالا» خواندند و با اشاره به راه‌پیمایی باشکوه ۲۲ بهمن امسال گفتند: سالگرد انقلاب‌ها در دنیا به صورت تشریفاتی و با انجام رژه‌ی نظامی در حضور تعدادی از نخبگان و سیاسیون برگزار می‌شود اما در ایران، سالروز پیروزی انقلاب اسلامی یک جشن واقعی است که به‌دست خود مردم و با حضور همه‌ی قشرها برگزار می‌شود.

ایشان این حضور پرشور و مثال‌زدنی را نشانه‌ای شگفت‌انگیز و بی‌بدیل از نشاط و آمادگی ملت ایران دانستند و خاطرنشان کردند: تحلیلگرانی که از دور درباره‌ی ایران قضاوت می‌کنند، از درک این عظمت عاجز هستند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای همچنین با اشاره به رأی مثبت جمهوری اسلامی ایران به عضویت سوئد در شورای امنیت سازمان ملل، افزودند: شورای امنیت ظرفیت مهمی است که متأسفانه زندانیِ برخی قدرت‌های بزرگ شده است اما در عین حال می‌توان با ایفای نقشی سازنده، در جلوگیری از اِعمال استانداردهای دوگانه از سوی این نهاد تلاش کرد.

رهبر انقلاب اسلامی در بخش دیگری از سخنان خود، ریشه‌ی مشکلات امروز منطقه را دخالت بعضی قدرت‌های بزرگ خواندند و افزودند:

آيت الله محمد تقى مصباح يزدى درنوشتاری رسالت مجالس ذكر اهل بيت(عليهم السلام) و تعظيم و بزرگداشت ياد و خاطره پيشوايان بى همتاى دين به ویژه عظمت و منزلت ايام منسوب به حضرت صدّيقه طاهره (عليها السلام) را بیان کرده است.

آنچه در ذیل می خوانید یادداشت این عالم ربانی به مناسبت ایام فاطمیه است.

ميزان عظمت و منزلت هر «روز» به اندازه فضيلت و بزرگى صاحب آن است؛ از اين روى ايامى كه متعلق به اهل بيت (عليهم السلام)مى باشد، شايسته والاترين تكريم ها و تعظيم هاست. در اين ميان، ايامى كه منسوب به حضرت صدّيقه طاهره (عليها السلام)مى باشد، سزاوار والاترين بزرگداشت هاست؛ چرا كه فاطمه (عليها السلام) در پيشگاه خداوند و در نزد فرشتگان، پيامبران، امامان و اولياى الهى، داراى مقامى بى بديل و منزلتى بس عظيم است.

او يگانه دختر رسول خدا(صلى الله عليه وآله)، تنها كفو على مرتضى (عليه السلام) ، مادر مهربان ائمه هُدى (عليهم السلام)و بزرگ ترين بانوى جهان اسلام؛ بلكه برترين بانوى عالم است:

مگو دختر! نه! تاج خلقت آباى روحانى

مگو دختر! كه او سبع المثانى را بُوَد ثانى

مخوانش زن كه مردان خرد در وى به حيرانى 

مگر امّ الكتاب است اين بتول از وحى سبحانى.(1)

آرى، به فرموده ذريه فاطمه، تجليل از مقام فاطمه (عليها السلام) ؛ تكريم ايمان، تقوا، علم، ادب، شجاعت، ايثار، جهاد، شهادت و در يك كلام، مكارم اخلاق است؛ مكارم اخلاقى كه پدر بزرگوار آن بانو براى اتمام آن مبعوث شد.(2)

برپايى مراسم جشن و سرور در ايام ولادت اهل بيت(عليهم السلام) و نيز تشكيل محفل هاى سوگوارى در ايام شهادت آن بزرگواران، از جمله شعاير الهى است كه تعظيم و بزرگداشت آن، هم نشانه پاكى و تقواى قلوب است و هم تثبيت كننده آن: وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَاِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ؛(3) هر كه نشان هاى خداوند را بزرگ بدارد، آن از تقوا و پرهيزگارى دل هاست.

اساساً آنچه در اسلام شعائر الهى و دينى معرفى شده، به سبب تأثير مطلوبى است كه در نفوس و اذهان مردم مى تواند داشته باشد.

احترام و بزرگداشت شعاير، اثرى عميق در روح مردم برجاى مى نهد و اين از آن روى است كه يك تبليغ دسته جمعى، مى تواند از بسيارى تبليغ هاى انفرادى پراثرتر و كارى تر باشد.

يكى از واقعيت هاى روان شناسى اجتماعى اين است كه امور دسته جمعى و عمومى، چه حق باشد، چه باطل، تأثيرات عظيم و عميقى در اذهان و نفوس انسان ها بر جاى مى گذارد.(4)

...

تعظيم و بزرگداشت ياد و خاطره پيشوايان بى همتاى دين، از جهات پُرشمارى حايز اهميت است كه به مهم ترين آنها در اين مقام، اشارتى مى كنيم:

طراوات بخش ايمان دين باوران

يادآورى گفتار و رفتار خدايى اهل بيت عصمت و طهارت، همچون جوى هاى سرشارى است كه در جان مؤمنان روان مى گردد و باغستان انديشه و گلستان دل هاى ايشان را آبيارى نموده، به آن شادابى و سرزندگى مى بخشد و افسردگى و پژمردگى را از آن مى ستُرَد.

آرى، همين مجالس ذكر و ياد اهل بيت (عليهم السلام) است كه احساسات دينى ما را زنده نگه مى دارد و آن را به بالندگى و كمال مى رساند.

پيامبر رحمت، محمد مصطفى(صلى الله عليه وآله) امت خويش را به برگزارى اين گونه مجالس و محافل تشويق مى نمايند و مى فرمايند: يكديگر را ملاقات كنيد و از احاديث ما بگوييد؛ چرا كه حديث ما جلابخش قلوب است. همانا دل ها، چونان شمشيرها، زنگار مى گيرند؛ جلا و صيقل دل ها به ذكر حديث است.(5)

بارى، زُداينده زنگارهاى غفلت از آينه هاى دل و جان ما، يادآورى گفتار و كردار بيان اهل بيت (عليهم السلام) مى باشد و بس؛ كسانى كه روحشان، سراسر جلوه نماى جمال و جلال الهى گرديده است.

دل هاى مُرده و افسرده بر اثر دنياگرايى ها، شهوت جويى ها، جاه طلبى ها و… در پى يادآورى احاديث اهل بيت و سيره عملى ايشان جان تازه اى مى يابد، و بانشاط و پرتوان در سير به سوى حق، سرعت مى گيرد. امام صادق(عليه السلام)مى فرمايند: همانا احاديث ما، قلب ها را زنده مى گرداند.(6)

به هر ميزان كه ارتباط قلبى و عملى ما با اين خاندان پرعظمت كاهش يابد، ايمان ما به خاموشى و دل هاى ما به پژمردگى مى گرايد؛ از اين روى بايد بكوشيم كه اين مايه حيات و دَم جان فزا را هرچه عميق تر در روح خويش و جان جامعه بدميم.

تقويت ارتباط قلبى با پيشوايان(عليهم السلام)

رمز سعادت و موفقيت شيعيان در دنيا و آخرت ، رابطه قلبى و روحى با اهل بيت(عليهم السلام) و توسل مداوم به ساحت مقدس ايشان است؛ از اين روى مجالس و محافل مذهبى مى بايد ايجادگر آن رابطه هاى عميق روحى و تقويت كننده اين توسل ها و اتصال هاى ژرف معنوى باشد.

علامه طباطبايى به نقل از استاد اخلاق و عرفانشان، مرحوم آيت الله قاضى(رحمه الله)مى فرمودند: اگر من به چيزى رسيده ام، در سايه قرآن و توسل به سيدالشهدا رسيده ام.

آرى، راز پيروزى در سير و سلوك به سوى حق و رمز ايمنى از آفات دنيا و آخرت، توجه و توسل مداوم به اهل بيت (عليهم السلام)، آن مقتدايان حق جويى، است. با تقويت رابطه قلبى و روحى با آن بزرگواران و توجه مدام به وجود مقدس ايشان، به ويژه در سايه توجه به ساحت مقدس مولايمان ولى عصر ارواحنا فداه، مى توانيم بدان مقام نايل آييم كه همواره مشمول عنايت هاى ويژه و دعاهاى خالصانه آن حضرات باشيم.

اگر آدمى به سوى اين پناه گاه هاى امن الهى بگريزد و از ايشان پناه جويد و خويش را وقف و فناى ايشان گرداند، به تدريج به ايشان نزديك و نزديك تر مى شود تا آن جا كه با وجود مقدس ايشان پيوند روحى مى يابد. اين توجه و پناه جويى، بايد با پذيرش ايمانى و عملى گفتار و كردار ايشان همراه شود تا آن پيوند والاى روحى به دست آيد وگرنه توسل بدون عمل، فايده چندانى نخواهد داشت.

توسل حقيقى، در واقع پيوند قطره اى است ناچيز به اقيانوسى بى كران از عظمت، معنويت و نورانيت؛ مصون كننده انسان است در مقابل همه آفات و بلاهاى دنيا و آخرت؛ سدّ سديدى است در مقابل وسوسه هاى شياطين جنى و انسى؛ تبديل كننده احساس تنهايى و وحشت است به اُنس و يگانگى و وحدت؛ روشنى بخش دل هاست و زمينه ساز نورافشانى براى ديگران.

محبت افروزى در قلوب شيعيان

وابستگى هاى عميق قلبى و عاطفى به اهل بيت (عليهم السلام) همچون سپرى پولادين، بيمه كننده فرد و جامعه در برابر گناهان، آلودگى هاى اخلاقى و فسادهاى اجتماعى است.

پاى بندى به مظاهر مذهبى و بزرگداشت شعاير الهى، بر انگيزنده و استوار كننده عواطف پاك و مقدس نسبت به خاندان پيامبر مى باشد؛ همان عواطف مقدسى كه از جانب خداوند در مقام اجر رسالت بر همه مسلمانان واجب گرديده است: قُلْ لاَ أَسْئَلُكُمْ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِى الْقُربَى؛(7) بگو من هيچ پاداشى بر رسالتم نمى خواهم؛ جز دوست داشتن نزديكانم (اهل بيتم).

با دقت در اخبار متواترى مانند حديث ثقلين، حديث سفينه و امثال آنها كه شيعه و سنى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله)روايت كرده اند؛ رواياتى كه مردم را براى فهم كتاب خدا و درك حقايق آن و شناسايى اصول و فروع دين به اهل بيت (عليهم السلام)ارجاع داده است، هيچ شكى باقى نمى ماند كه مراد از وجوب عشق و مودت اهل بيت به عنوان اجر رسالت، اين بوده است كه اين عشق و محبت را وسيله اى براى ارجاع هميشگى مردم به ايشان قرار دهد تا اهل بيت در هر جا و هر زمان، مرجع تقليد علمى و عملى مردم قرار گيرند. پس اين مودتى كه اجر رسالت معرفى شده، لازمه استمرار رسالت است كه منافع اين اجر عايد خود بشر مى شود نه عايد رسول و عترت او.(8)

اما محبت و مودتى كه در ازاى اجر رسالت بر همه ما واجب شده است، داراى مراتبى گوناگون مى باشد.

به طور كلى براى محبت از نظر شدت و ضعف، مى توان سه مرتبه قايل شد:

* مرتبه ضعيف كه مقتضى نزديك شدن به محبوب در شرايط عادى است ؛ ولى هيچ نوع فداكارى و از خودگذشتگى در آن وجود ندارد؛

* مرتبه متوسط كه افزون بر ميل نزديك شدن، مقتضى فداكارى در راه محبوب مى باشد؛ ولى تا حدى كه با منافع كلى و مصالح اساسى شخصى مزاحمت نداشته باشد؛

* مرتبه شيفتگى و خودباختگى كه مُحبّ از هيچ نوع فداكارى در راه محبوب دريغ نمى كند و كمال لذت خود را در تبعيت از اراده، صفات و اطوار او مى بيند؛ بلكه اوج لذت خويش را در تعلق وجودى و فناى خود در او مى داند. اين مرتبه محبت، نشانه هايى دارد كه يكى از آنها اظهار خشوع و كرنش در برابر محبوب است و نشانه ديگرش آن است كه خواست محبوب را بر همه چيز و بر همه كس، بدون هيچ قيد و شرط، مقدم مى دارد.(9)

مودت حقيقى نسبت به پيامبر و اهل بيت پاك نهادش آن است كه تبعيت كامل و بى چون و چرا از ايشان حاصل شود و كمال سعادت و لذت، فناى كامل در وجود ايشان دانسته شود ؛ به گونه اى كه همه صفات و اطوار آنان در وجود محبّ تجلى يابد.

 فناى درايشان، فناى در خداست؛ چرا كه ايشان فناى در خدا گرديده اند و تجلى گاه كامل انوار عظمت الهى اند. اينان آينه تمام نماى اسما و صفات بارى شده اند و مظهر كامل ذات بى همتاى خدايى. ايشان به مقامى رسيده اند كه از خدايشان جدا نيستند: لا فَرْقَ بَيْنَكَ وَ بيْنَها اَِّلا اَنَّهُمْ عِبادُكَ وَ خَلْقُكَ، فَتْقُها رَتْقُها وَ بِيَدِكَ بَدْوءُها مِنْكَ وَعَوْدُها إِلَيْكَ؛(10) ميان تو و آنها هيچ جدايى نيست؛ جز اين كه ايشان بندگان و آفريدگان تو هستند و تدبير آنها به دست تو و آغاز و فرجامشان به سوى توست.

آرى، اهل بيت (عليهم السلام) داراى چنان مقام عالى و بى نظيرى هستند كه گويى در مرز مقام وجوبى قرار گرفته اند. كارهايى كه خدا مى كند از آنان سر مى زند؛ با اين تفاوت كه خدا به طور استقلالى و آنان ظلّى و به اذن و مشيّت خداوند انجام مى دهند.

عشق به ايشان، عين عشق به خداست: مَنْ اَحَبَّكُمْ فَقَدْ اَحَبَّ اللّه،(11) و تنها راه مطمئن در وصول به قرب الهى، اقتداى كامل علمى و عملى به ايشان مى باشد: مَنْ أَرادَ اللّهَ بَدَءَ بِكُمْ.(12)

اين عشق مقدس هرچه بيشتر اوج يابد، استقامت و ثبات قدم بيشترى در راه دين دارى به ارمغان مى آورد؛ به شرط آن كه اين شور و عشق پاك، با شعور و بصيرت و معرفت همراه گردد.

جامى از زلال كوثر:آيت الله محمد تقى مصباح يزدى

 كتابنامه

1. امام خمينى(رحمه الله) آداب الصلوة.

2. رّبانى، محمدرض؛ آيينه ايزدنُما.

3. حرّ عاملى؛ اثبات الهداة.

4. طبرسى، احمدبن على؛ الاحتجاج.

5. شوشترى، نورالله؛ احقاق الحق.

6. انصارى، محمدعلى؛ اختران ادب.

7. مصباح يزدى، محمدتقى؛ اخلاق در قرآن.

8. مفيد؛ الارشاد.

9. كلينى؛ اصول كافى.

10. طبرسى، فضل بن حسن؛ اعلام الورى.

11. صدوق؛ الامالى.

12. طوسى؛ الامالى.

حوزه

نقل است هرکس به فراخور حال خویش آیه ای را عنوان کرد. بعضی گفتند: آیه «إِنَّ اللّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ»[1] یعنی خداوند جز شرک، گناهان دیگر را می بخشد.
 
بعض دیگر بر آن بودند که این آیه است؛ «وَ مَنْ یَعْمَلْ سُوءًا أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ یَسْتَغْفِرِ اللّهَ یَجِدِ اللّهَ غَفُورًا رَحیمًا»[2] یعنی هرکس خلافکار و ظالم باشد ولی استغفار کند، خداوند را بخشنده و مهربان خواهد یافت.
 
عدّه ای اظهار داشتند آیه «یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلی‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعًا»[3] یعنی ای بندگان من که در حقّ خود اسراف کرده اید! از رحمت خدا مأیوس نشوید، زیرا او همه گناهان را می بخشد.
 
تعدادی هم نظر به این آیه داشتند؛ «وَ الَّذینَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَ مَنْ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ»[4] یعنی کسانی که اگر کار زشتی انجام دادند و به خودشان ظلم کردند، یاد خداوند می کنند و برای گناهان خویش استغفار می نمایند، و کیست جز خداوند که گناهان را ببخشد.
 
بعد از اینکه حضرت نظرات آنان را شنید، فرمودند:

...

...

داشتن امید برای رسیدن به اهداف بزرگتر نیازی ضروری در هر عرصه ای است ، بخصوص در عرصه هنری در سینما و تلویزیون  امید و انگیزه ، محرکی است قوی که به خلق آثاری زیبا منتهی خواهد شد.

با وجود تمام این انتقادها در موقع مراسم و پخش سیمرغ ها ،شاهد صحنه جالب از یکی از تهیه کنندگان موفق در این جشنواره  بودیم سید محمود رضوی که یکی از تهیه کنندگان متعهد ، موفق و با تجربه در عرصه تلویزیون و سینما است که آثار زیبایی از جمله سیانور، دهلیز و معراجی ها و چندین اثر دیگر را در کارنامه خود دارد در موقع دریافت سیمرغ بهترین فیلم میهمان کوچکی نیز همراه خود روی جایگاه داشت دخترخردسال و باحجاب ایشان همراه با چادر در میان انبوهی از بهترین هنرمندان حضور پیدا کرد.

حجاب دختر سید محمود رضوی هنرمند متعهد کشور مان ارزشی فراتر از سیمرغ جشنواره داشت روایتی مستند از سبک زندگی اسلامی بدون هراس از فضای موجود بر جشنواره در میان شلوغی رفت وآمد های غریبه های فرهنگ ایرانی اسلامی حس خوبی را به جامعه هنری افسرده ؛ هدیه کرد .

تلنگری بسیار زیبا در بین اهالی سینما زده شد هنرمندان و میهمانان حاضر در این مراسم شاید گفت بهترین تصویر را در این مراسم را مشاهده نمودند صحنه ای که نشان از نداشتن ترس از فضای سنگین بر این عرصه دارد حسی که نشان از اعتقاد و ایمان و داشتن حجاب و معتقد بودن به تمام معیارهای اسلامی منافاتی با حضور در این مراسمات و عرصه نداشته و ندارد البته که معاندان برای برخورد با اصل مساله حجاب میخواهند کسانی که داری حجاب هستند را به حاشیه بکشانند.

حضور در این جشنواره با  حجاب مناسب و با پوشش مناسب می تواند دارای نمود زیباتری از این جشنواره در بین عموم مردم داشته باشد.

به امید اینکه شاهد صحنه های زیباتردیگری از حضور هنرمندان با حجاب های مناسبتر در این جشنواره در سالهای بعدی باشیم.

حوزه/ عباس زارعی از طلاب حوزه علمیه قم

السَّلامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ حَبِيبِ اللَّهِ…

يَا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَكِ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكِ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَكِ فَوَجَدَكِ لِمَا امْتَحَنَكِ صَابِرَةً ..

تا زنده ام برای شما گریه میکنم
در ماتم و عزای شما گریه میکنم

سرشار از تنفس امید میشوم
وقتی که در هوای شما گریه میکنم

هر فاطمیه محرم اشک و غم علی
از داغ روضه های شما گریه میکنم

یاد جوانی ات که به تاراج شعله رفت
آتش گرفته پای شما گریه میکنم

با اسم کوچه موی سرم میشود سفید
هم درد مجتبای شما گریه میکنم

با واژه های سیلی و دیوار و در مدام
لطمه زنان برای شما گریه میکنم

هر بار با شنیدن “فضه خذینی” ات
از صبر مرتضای شما گریه میکنم

یاد قنوت نافله های نشسته ات
از سوز ربنای شما گریه میکنم
حسن کردی

حضرت صدیقه طاهره کبری سلام الله علیها از سه جهت چه در ملکوت چه در عالم ناسوت و چه در معاد در بین همه اولیا و مقربان پروردگار عالم یک استثنا است.

...

 غدیر روز ابلاغ ولایت علی ابن ابیطالب علیه السلام نبود. غدیر جامعیتی افزون تر از این مطلب دارد، البته یکی از شئونات مهم غدیر خم ولایت امیرالمومنین علیه السلام است. در دوران حیات پیامبر صلی الله علیهه و آله ، ایشان بارها بر اساس معتبرترین مدارک و مآخذ عامه و امامیه در مقاطع مختلف به وصایت علی ابن ابیطالب تصریح کردند. و بعد از ماجرای غدیر وقتی پیامبر صلی الله علیهه و آله به مدینه مراجعت کردند و اتفاقهای پی در پی افتاد که به رحلت آن حضرت انجامید، مسلمان ها در اصلح بودن علی بن ابیطالب تردید نداشتند و شائبه ای نبود که کسی به موازات علی ابن ابیطالب برای رهبری جامعه اسلامی وجود ندارد. اما ما اگر بنا را به اتکا به مصادیق تاریخی بگذاریم برخی از بزرگان اصحاب پیامبر صلی الله علیهه و آله دور اندیشی و مصلحت اندیشی کردند و فکر می کردند که اگر علی علیه السلام بعد از پیغمبر صلی الله علیهه و آله رهبری جامعه اسلامی را عهده دار بشود، بخاطر نوع برخوردی که در غزوات پیغمبر با جگرخوارگان کفر داشته، ممکن است جامعه اسلامی دچار تنش شود و برخی از طبقات اعراب در مقابل حکومت امیرالمومنین علیه السلام مقاومت کنند. یا چون در بین اصحاب سن و سال دار تر از علی وجود دارد، جوانی مثل علی وقت دارد. اینها گزارش های تاریخی است که در اختیار ماست و من در این گفتگو به دنبال رد یا قبول آنها نیستم. فرض می کنیم همه آن چیزهایی که در رابطه با تصرف  امر حکومت بر مسلمان ها انجام شد درست و منطقی بود و ما هم اگر بودیم تبعیت می کردیم و همین کار را انجام میدادیم، نمی شود با تسامح بیشتر نگاه کرد. یک نکته این است که در حقانیت علی تردید وجود نداشت و گفتند مصلحت جامعه اسلامی است. اما اگر این را هم بپذیریم مصلحت را با تبعات، اندازه گیری می کنند، مثلا کسی بیمار می شود و تب بر او غلبه می کند، مصلحت اقتضا میکند که به طبیب مراجعه کند. طبیب آنتی بیوتیک  به او تجویز می کند تا بیماری او رفع شود. وقتی بیماری رفع شد معلوم می شود مصلحت اندیشی پزشک برای این بیمار حکیمانه بوده است. اما سوال این است که آیا بعد از خوب شدن بیماری به اعتبار اینکه آنتی بیوتیک این بیماری را تسکین داده می تواند در دوران  سلامت هم ادامه پیدا کند یا نه؟ هیچ انسان خردمندی با این کنار نمی آید.  ما هم اگر تبعات آن مصلحت اندیشی که در روزهای بعد از پیغمبر توسعه یافت را اندازه گیری کنیم، برایمان سوال پیش می آید که آیا آنچه را که به عنوان جامعه اسلامی مشاهده می کنیم یا در دوران تحویل حکومت به علی ابن ابیطالب دیدیم موافق با سنت پیغمبر صلی الله علیهه و آله و راه و روش اولیای الهی و مطابقه با نص کتاب خدا بوده یا نبوده است؟ اگر  بود و منظور از نزول وحی و بعثت انبیا همین مردمی که ما هستیم بود، قبول ولی اگر جامعه  اسلامی دچار بلیه و گرفتاری است معلوم می شود مصلحت اندیشی درست نبوده است. مصلحت جای حق نمی نشیند. مصلحت در یک فرصتی در حق تاخیر ایجاد می کند و مثل آمپول زدن است که خوشایند کسی نیست. مضراتی هم دارد. آنچه که آن روزها به ظهور رسید نه موافق با نص الهی بود و نه موافق با بیانات پیغمبر اکرم صلی الله علیهه و آله . بلکه تشخیصی بود که  سابقه تاریخی دلالت می کند که تشخیص اشتباهی بوده است.

 این کار را باید کسی انجام میداد که در تراز امیرالمومنین علیه السلام بود. کسی که جایگاه او در کنار پیغمبر و منزلت او در میان مسلمانان و منزلتی که در منطق نبوت پیامبر صلی الله علیهه و آله برای او وجود داشت، محل انکار نداشته باشد و در کنار امیر المومنین فقط صدیقه طاهره سلام الله علیها بود که رکن او بود . مردم می دانستند که در بیان پیغمبر حضرت فاطمه سلام الله علیها زهرا جنس رکنی هم نسبت به امیر المومنین هم نسبت به پیغمبر دارد و این مقام رکنی به اعتبار خانه دار بودنش نیست چون هر زن خانه دار مسلمان و غیر مسلمان در زندگی به خاطر گرم نگه داشتن محیط خانه و رسیدگی و تولیت امور بچه ها و ایجاد فراغت فکر و اندیشه برای مرد خانه رکن خانواده به حساب می آید. این مقام رکنی برای حضرت نبوی در مقام ولایت است. یعنی همان منزلت و رکنیتی که پیغمبر برای امیرالمومنین علیه السلام دارد برای حضرت زهرا سلام الله علیها هم دارد. لذا در روز لیلت المبیت کار در بستر پیغمبر خوابیدن متعلق به علی ابن ابیطالب است. غیر از او کسی نمی تواند در بستر خطر بخوابد. غیر از او کسی نمی تواند این بستر فخیم و بزرگ و عرشی را پر کند بطوریکه جان پناه پیغمبر باشد. در روزهای غربت الاسلام شبیه همین قضیه را صدیقه طاهره جبران می کند.  غیر از فاطمه سلام الله علیها کسی نمی تواند لیلت المبیت علی را جبران کند. وقتی موضوع مصادره فدک پیش می آید، زهرای مطهره نه برای باخت که برای موضوع به غارت رفته الهی وارد میدان نبرد شد. آنها زمینه این کار را با رفتارها و دخل  وتصرفی که در مقابل نص انجام دادند با جعل حدیثی که به پیغمبر نسبت دادند، فراهم کردند و دنبال حذف همه حقایق الهی بودند. فدک همه حقایق الهی بود. اگر حتی در رابطه با باغ فدک صحبت می شود زهرای مرضیه سلام الله علیها جعل حدیث پیغمبر را به چالش می کشد که با نص قرآن در تعارض است. زهرای مرضیه سلام الله علیها فقط یک مجاهد فی سبیل الله نیست بلکه امام در سایه است. یک شخصیتی که وقتی وارد مسجد نبوی شد شخصیت همه دولت های انشعابی را به چالش کشید. سرانشان را به چالش  کشید و آنها به همین علت تحمل را از دست دادند. افکار عمومی مردم  با حضور فاطمه سلام الله علیها چه در عصر امیر المومنین و دوران غربت اسلام و چه در امروز و آینده تاریخ شکل گرفت. جایی که فاطمه سلام الله علیها حاضر است، جایی است که اعلی ترین منطق قدرتمند در اختیار علی بن ابیطالب علیه السلام است.  زهرای مرضیه سلام الله علیها در تراز قرآن مصحف علی بن ابیطالب است. کار سلمان و ابوذر نبود و کار، کار فاطمه سلام الله علیها بود و فاطمه سلام الله علیها کاری را انجام داد که باید انجام میداد و آن کار را در اعلی درجه شاهکاری ممکن به انجام رساند.

گله گذاری مردم دو دلیل  اساسی دارد: اولا به نظام امید دارند که اگر امید نداشتند حرفی نمی زدند .دوما مردم قدرت نظارت خود را می دانند و به اثربخش بودن نظارت خود یقین و باور دارند